حزین لاهیجی : قصاید
شمارهٔ ۳۸ - تجدید مطلع
تا دیده ز دل، نیم قدم ره به میان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۱۳
در غریبی دلم از یاد وطن خالی نیست اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۶
دانش نه برای نفس خود باید و بس هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶
دلم ز دست شد، از دست دل چه چاره کنم؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۴
منم بگرفته دل از وصل دلبر فروغ فرخزاد : تولدی دیگر
گذران
تا به کی باید رفت حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
کاش خضری به من بادیه پیما برسد آیت الله حسین نوری همدانی : مبارزات قهرمانانه آل حسن (ع )
مبارزات قهرمانانه آل حسن (ع )
یکى از فرازهاى جالب و حساس تاریخ اسلام ، که نمودار فداکارى و جوانمردى مردان آزاده و غیورى است که در راه دو وظیفه مقدس امر به معروف و نهى از منکر، تا آخرین امکان و توان خود در برابر طاغوت زمانشان منصور دوانیقى و غیر او از بنى امیه و بنى عباس ایستادگى کردند و سرانجام در این راه شهد شهادت نوشیدند، داستان نهضت قهرمانانه آل امام حسن مجتبى (ع ) است . شایسته است در این بخش ، بطور فشرده نخست از منصور و سپس از چگونگى نهضت آل حسن (ع ) در برابر او، سخنى به میان بیاوریم : منصور دوانیقى در سال ۱۳۶ هجرى پس از فوت برادرش عبدالله سفاح ، به عنوان دومین خلیفه عباسى بر مسند خلافت نشست و قریب ۲۲ سال خلافت کرد. او مردى بسیار جبار و سفاک و بد اندیش بود و با آل على (ع ) سخت دشمنى مى کرد، و هر کجا آنها را مى یافت به بهانه هاى مختلف به کشتن آنها اقدام مى نمود، و علت این دشمنى این بود که او مى خواست بطور خودمختار و مستبد، به نام حکومت و امپراطورى عظیم اسلامى ، هر چه را که مى خواست ، انجام دهد، ولى مردان آگاه و آزاده اى چون امام صادق (ع ) و آل على (ع ) و آل حسن (ع ) هرگز تن به این شیوه جاهلى نمى دادند. او رئیس مذهب ، امام صادق (ع ) را مسموم کرد و بسیارى از مردان بزرگ و پارسا و غیور از اهلبیت (ع ) را کشت که از جمله آنها از آل حسن (ع ) بودند، مانند عبدالله محض (۱۹۱)، و فرزندانش چون ابراهیم و محمد (معروف به نفس زکیه ) و برادرانش چون محمد دیباج ، حسن مثلث (۱۹۲) و فرزندان حسن مثلث ، على و عبدالله و عباس ، و على بن حسن بن زید بن حسن بن مجتبى (ع ) و... مى باشند. و ناگفته نماند که عده اى از مردان آل حسن (ع ) بعد از منصور نیز در راه مقدس امر به معروف و نهى از منکر، نهضت کردند، مانند حسین بن على (فرزند حسن مثلث ) شهید قهرمان ((فخ )) و همراهان او همچون یحیى و سلیمان و ادریس فرزندان عبدالله محض و ابراهیم بن اسماعیل طباطبا و...که در عصر خلافت موسى هادى برادر هارون الرشید، در راه مبارزه شهید شدند.(۱۹۳) براى ترسیم چگونگى مبارزات این سلحشوران حسنى ، کافى است که بطور اختصار از چند تن از معاریف آنها، یعنى عبدالله محض و دو فرزندش محمد (نفس زکیه و ابراهیم قتیل باخمرى ) و سپس حسن مثلث و حسین بن على (شهید فخ ) اسم ببریم . انوری : مقطعات
شمارهٔ ۷۰ - در نصیحت
اعتقادی درست دار چنانک حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند امام خمینی : رباعیات
بیدار شو
غیر ره دوست، کی توانی رفتن؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۵
ای عشق تو قبلهٔ قبولم رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۲۷
عرق از برگ گل انگیختنش را نگرید خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۰
ای دل ار عاشقی بیا خوش باش صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۸
ای که می‌پرسی ز صحبتها گریزانی چرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۵
کفر است ز بی نشان نشان دادن خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴
تا ترا برگ ما نخواهد بود مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۱
ای یار بیا و بر دلم بر میزان ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۳
عالی رضی دین تویی آن شمع دل که هست
شمارهٔ ۳۸ - تجدید مطلع
تا دیده ز دل، نیم قدم ره به میان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۱۳
در غریبی دلم از یاد وطن خالی نیست اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۶
دانش نه برای نفس خود باید و بس هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶
دلم ز دست شد، از دست دل چه چاره کنم؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۴
منم بگرفته دل از وصل دلبر فروغ فرخزاد : تولدی دیگر
گذران
تا به کی باید رفت حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
کاش خضری به من بادیه پیما برسد آیت الله حسین نوری همدانی : مبارزات قهرمانانه آل حسن (ع )
مبارزات قهرمانانه آل حسن (ع )
یکى از فرازهاى جالب و حساس تاریخ اسلام ، که نمودار فداکارى و جوانمردى مردان آزاده و غیورى است که در راه دو وظیفه مقدس امر به معروف و نهى از منکر، تا آخرین امکان و توان خود در برابر طاغوت زمانشان منصور دوانیقى و غیر او از بنى امیه و بنى عباس ایستادگى کردند و سرانجام در این راه شهد شهادت نوشیدند، داستان نهضت قهرمانانه آل امام حسن مجتبى (ع ) است . شایسته است در این بخش ، بطور فشرده نخست از منصور و سپس از چگونگى نهضت آل حسن (ع ) در برابر او، سخنى به میان بیاوریم : منصور دوانیقى در سال ۱۳۶ هجرى پس از فوت برادرش عبدالله سفاح ، به عنوان دومین خلیفه عباسى بر مسند خلافت نشست و قریب ۲۲ سال خلافت کرد. او مردى بسیار جبار و سفاک و بد اندیش بود و با آل على (ع ) سخت دشمنى مى کرد، و هر کجا آنها را مى یافت به بهانه هاى مختلف به کشتن آنها اقدام مى نمود، و علت این دشمنى این بود که او مى خواست بطور خودمختار و مستبد، به نام حکومت و امپراطورى عظیم اسلامى ، هر چه را که مى خواست ، انجام دهد، ولى مردان آگاه و آزاده اى چون امام صادق (ع ) و آل على (ع ) و آل حسن (ع ) هرگز تن به این شیوه جاهلى نمى دادند. او رئیس مذهب ، امام صادق (ع ) را مسموم کرد و بسیارى از مردان بزرگ و پارسا و غیور از اهلبیت (ع ) را کشت که از جمله آنها از آل حسن (ع ) بودند، مانند عبدالله محض (۱۹۱)، و فرزندانش چون ابراهیم و محمد (معروف به نفس زکیه ) و برادرانش چون محمد دیباج ، حسن مثلث (۱۹۲) و فرزندان حسن مثلث ، على و عبدالله و عباس ، و على بن حسن بن زید بن حسن بن مجتبى (ع ) و... مى باشند. و ناگفته نماند که عده اى از مردان آل حسن (ع ) بعد از منصور نیز در راه مقدس امر به معروف و نهى از منکر، نهضت کردند، مانند حسین بن على (فرزند حسن مثلث ) شهید قهرمان ((فخ )) و همراهان او همچون یحیى و سلیمان و ادریس فرزندان عبدالله محض و ابراهیم بن اسماعیل طباطبا و...که در عصر خلافت موسى هادى برادر هارون الرشید، در راه مبارزه شهید شدند.(۱۹۳) براى ترسیم چگونگى مبارزات این سلحشوران حسنى ، کافى است که بطور اختصار از چند تن از معاریف آنها، یعنى عبدالله محض و دو فرزندش محمد (نفس زکیه و ابراهیم قتیل باخمرى ) و سپس حسن مثلث و حسین بن على (شهید فخ ) اسم ببریم . انوری : مقطعات
شمارهٔ ۷۰ - در نصیحت
اعتقادی درست دار چنانک حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند امام خمینی : رباعیات
بیدار شو
غیر ره دوست، کی توانی رفتن؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۵
ای عشق تو قبلهٔ قبولم رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۲۷
عرق از برگ گل انگیختنش را نگرید خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۰
ای دل ار عاشقی بیا خوش باش صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۸
ای که می‌پرسی ز صحبتها گریزانی چرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۵
کفر است ز بی نشان نشان دادن خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴
تا ترا برگ ما نخواهد بود مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۱
ای یار بیا و بر دلم بر میزان ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۳
عالی رضی دین تویی آن شمع دل که هست
