سعدی : غزلیات
غزل ۵۳۹
نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۷۹ - در هجو کسی که بهار را حبس کرد
من و تو هر دو ای ... فردوسی : پادشاهی شاپور پسر اردشیر سی و یک سال بود
بخش ۱
چو شاپور بنشست بر تخت داد مولوی : دفتر اول
بخش ۶ - بردن پادشاه آن طبیب را بر بیمار تا حال او را ببیند
قصهٔ رنجور و رنجوری بخواند ملکالشعرای بهار : مسمطات
مولودیه
امروز خدایگان عالم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۳۵ - در بیان آنک ما سوی الله هر چیزی آکل و ماکولست همچون آن مرغی کی قصد صید ملخ میکرد و به صید ملخ مشغول میبود و غافل بود از باز گرسنه کی از پس قفای او قصد صید او داشت اکنون ای آدمی صیاد آکل از صیاد و آکل خود آمن مباش اگر چه نمیبینیش به نظر چشم به نظر دلیل و عبرتش میبین تا چشم نیز باز شدن
مرغکی اندر شکار کرم بود واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
قد خم شد و افتاد جهان از نظر ما سعدی : غزلیات
غزل ۳۶۹
چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶ - نگین گم شده
گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم ملکالشعرای بهار : مسمطات
ای سعادت
انسان: نهج البلاغه : حکمت ها
کم ارزش بودن دنیا
<strong> وَ مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَةَ اَلضَّبَائِيِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِيَةَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ </strong> وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَيْتُهُ فِي بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اَللَّيْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِي مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْيَتِهِ يَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ اَلسَّلِيمِ وَ يَبْكِي بُكَاءَ اَلْحَزِينِ وَ يَقُولُ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۸۵
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد نهج البلاغه : خطبه ها
اندرز یاران و خبر از آینده
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> و فيها ينصح أصحابه </strong> ملکالشعرای بهار : مسمطات
تا کی و تا چند؟
ای وطنخواهانسرگشته وحیرانتاچند؟ عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۸۲
نه در صفِ صادقان قراری دارم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۶۵
گر شکر در جام ریزم، زهر قاتل میشود نهج البلاغه : نامه ها
نامه به عبد الله بن عباس در بیان جایگاه مقدرات الهى
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى عبد الله بن العباس </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ وَ لاَ مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ حافظ : قطعات
قطعه شمارهٔ ۸
خسروا گوی فلک در خم چوگان توشد مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۵۰ - دیدن خواجه غلام خود را سپید و ناشناختن کی اوست و گفتن کی غلام مرا تو کشتهای خونت گرفت و خدا ترا به دست من انداخت
خواجه از دورش بدید و خیره ماند سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۲۸
همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال
غزل ۵۳۹
نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۷۹ - در هجو کسی که بهار را حبس کرد
من و تو هر دو ای ... فردوسی : پادشاهی شاپور پسر اردشیر سی و یک سال بود
بخش ۱
چو شاپور بنشست بر تخت داد مولوی : دفتر اول
بخش ۶ - بردن پادشاه آن طبیب را بر بیمار تا حال او را ببیند
قصهٔ رنجور و رنجوری بخواند ملکالشعرای بهار : مسمطات
مولودیه
امروز خدایگان عالم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۳۵ - در بیان آنک ما سوی الله هر چیزی آکل و ماکولست همچون آن مرغی کی قصد صید ملخ میکرد و به صید ملخ مشغول میبود و غافل بود از باز گرسنه کی از پس قفای او قصد صید او داشت اکنون ای آدمی صیاد آکل از صیاد و آکل خود آمن مباش اگر چه نمیبینیش به نظر چشم به نظر دلیل و عبرتش میبین تا چشم نیز باز شدن
مرغکی اندر شکار کرم بود واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
قد خم شد و افتاد جهان از نظر ما سعدی : غزلیات
غزل ۳۶۹
چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶ - نگین گم شده
گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم ملکالشعرای بهار : مسمطات
ای سعادت
انسان: نهج البلاغه : حکمت ها
کم ارزش بودن دنیا
<strong> وَ مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَةَ اَلضَّبَائِيِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِيَةَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ </strong> وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَيْتُهُ فِي بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اَللَّيْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِي مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْيَتِهِ يَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ اَلسَّلِيمِ وَ يَبْكِي بُكَاءَ اَلْحَزِينِ وَ يَقُولُ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۸۵
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد نهج البلاغه : خطبه ها
اندرز یاران و خبر از آینده
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> و فيها ينصح أصحابه </strong> ملکالشعرای بهار : مسمطات
تا کی و تا چند؟
ای وطنخواهانسرگشته وحیرانتاچند؟ عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۸۲
نه در صفِ صادقان قراری دارم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۶۵
گر شکر در جام ریزم، زهر قاتل میشود نهج البلاغه : نامه ها
نامه به عبد الله بن عباس در بیان جایگاه مقدرات الهى
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى عبد الله بن العباس </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ وَ لاَ مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ حافظ : قطعات
قطعه شمارهٔ ۸
خسروا گوی فلک در خم چوگان توشد مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۵۰ - دیدن خواجه غلام خود را سپید و ناشناختن کی اوست و گفتن کی غلام مرا تو کشتهای خونت گرفت و خدا ترا به دست من انداخت
خواجه از دورش بدید و خیره ماند سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۲۸
همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال
