شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸
عشق مستست و عقل مخمور است
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۸
از گل روی تو، غافل که تواند گل چید؟
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۳
خود پرستی مکن ار زانکه خدا می‌طلبی
سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
ای در درون سینه زمهرت دفینه ای
اوحدی مراغه‌ای : منطق‌العشاق
تمامی سخن
اگر با عقل داری آشنایی
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۲۴
ز چشمان او چون نخواهم نگاهی؟
قاآنی شیرازی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷
گفتم به زن نظام کای لولی شنگ
آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴
اسیرعشق شدن عقل را قرار نبود
فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۸
ما یکسر مو به کس دوروئی نکنیم
سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
هر آن دلی که به زلف بتی گرفتار است
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۹۲
از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست
ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها
شمارهٔ ۱۱۱ - مقام عاشقی
فصل گل است ساقیا شیشهٔ پر شراب کو؟
سوزنی سمرقندی : غزلیات
شمارهٔ ۳ - نور رخ تو قمر ندارد
. . . ری دارم که خر ندارد
اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۵۰۲
سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
خیالش با مه و انجم نشیند
خیالش با مه و انجم نشیند
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۷۶
وقت ارباب دل آشفته به مویی گردد
سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۸
دو کس دشمن ملک و دینند: پادشاه بی حلم و دانشمند بی علم.
سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۱
نظری کن که دل از جور فراقت خون شد
بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
دل گشت خون و داد بگریه سرای چشم