شمس مغربی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹
ای گشته عیان روی تو از جام جهان سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
یار را از من چه می پرسی بپرس از دل کجاست اِ لیـــار (جبار محمدی ) : رباعیات و دوبیتی‌ها
شماره ۱۱۳
ای رحیم ! ای آنکه علّام الغیوب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۸
چو درد گیرد دندان تو عدو گردد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۹
به خاک و خون نکشد خصمی زمانه مرا محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۸ - تمثیل در بیان ظهور خورشید حقیقت در آیینه کائنات
اگر خواهی که بینی چشمهٔ خور سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۴۰
یکی از صاحبدلان زور آزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ انداخته گفت این را چه حالت است گفتند فلان دشنام دادش گفت این فرومایه هزار من سنگ بر میدارد و طاقت سخنی نمیآرد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳
آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰
ای صبا برخیز و کوی دلستان ما بپرس خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۲
گل بستان خرد لفظ دلارای منست رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ اى الطّاعات فیما بینهم و بین ربّهم. یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ الى الجنّة بسبب ایمانهم فى الدّنیا. میگوید ایشان که ایمان آوردند و در دنیا نیک مردان و نیکوکاران بودند و خداى را و رسول را ص طاعت دار و فرمان بردار بودند و بر شریعت و سنت مصطفى راست رفتند و راست گفتند، یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمانِهِمْ ربّ العزة فردا ایشان را پاداش نیکو دهد، راه بهشت بایشان نماید و ببهشت رساند و بر کرامت و نعمت خویش خواند. مقاتل گفت: یجعل لهم نورا یمشون به على الصراط الى الجنّة. نورى و روشنایى در پیش ایشان نهند تا بآن نور صراط باز گذراند، و ببهشت رسد. عطار نیشابوری : بخش پایانی
(۲) گفتار مرد خدای پرست
چنین گفتست روزی حق پرستی خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۳۶
حوری از کوفه به کوری ز عجم نشاط اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
گر تیر غم تو را نشانیم چه غم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴
از این اقبالگاه خوش، مشو یک دم دلا تنها مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۵۲
گر بمیری ز خود بقا یابی صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
کسی که بنده عشقست جاه را چه کند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۹
غمهای مرا همه بناغم داری اشعار ترانه‌های سیاوش قمیشی : غروب تا طلوع
غروب
یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من می کوبه
شمارهٔ ۱۹
ای گشته عیان روی تو از جام جهان سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
یار را از من چه می پرسی بپرس از دل کجاست اِ لیـــار (جبار محمدی ) : رباعیات و دوبیتی‌ها
شماره ۱۱۳
ای رحیم ! ای آنکه علّام الغیوب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۸
چو درد گیرد دندان تو عدو گردد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۹
به خاک و خون نکشد خصمی زمانه مرا محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۸ - تمثیل در بیان ظهور خورشید حقیقت در آیینه کائنات
اگر خواهی که بینی چشمهٔ خور سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۴۰
یکی از صاحبدلان زور آزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ انداخته گفت این را چه حالت است گفتند فلان دشنام دادش گفت این فرومایه هزار من سنگ بر میدارد و طاقت سخنی نمیآرد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳
آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰
ای صبا برخیز و کوی دلستان ما بپرس خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۲
گل بستان خرد لفظ دلارای منست رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ اى الطّاعات فیما بینهم و بین ربّهم. یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ الى الجنّة بسبب ایمانهم فى الدّنیا. میگوید ایشان که ایمان آوردند و در دنیا نیک مردان و نیکوکاران بودند و خداى را و رسول را ص طاعت دار و فرمان بردار بودند و بر شریعت و سنت مصطفى راست رفتند و راست گفتند، یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمانِهِمْ ربّ العزة فردا ایشان را پاداش نیکو دهد، راه بهشت بایشان نماید و ببهشت رساند و بر کرامت و نعمت خویش خواند. مقاتل گفت: یجعل لهم نورا یمشون به على الصراط الى الجنّة. نورى و روشنایى در پیش ایشان نهند تا بآن نور صراط باز گذراند، و ببهشت رسد. عطار نیشابوری : بخش پایانی
(۲) گفتار مرد خدای پرست
چنین گفتست روزی حق پرستی خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۳۶
حوری از کوفه به کوری ز عجم نشاط اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
گر تیر غم تو را نشانیم چه غم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴
از این اقبالگاه خوش، مشو یک دم دلا تنها مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۵۲
گر بمیری ز خود بقا یابی صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
کسی که بنده عشقست جاه را چه کند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۹
غمهای مرا همه بناغم داری اشعار ترانه‌های سیاوش قمیشی : غروب تا طلوع
غروب
یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من می کوبه
