صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۱
نیست پروای علایق طبع وحشت دیده را امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را فردوسی : جمشید
بخش ۱
گرانمایه جمشید فرزند او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷۱
در بگشا کامد خامی دگر نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۶
مطرب گل دمید در نی دم مولوی : دفتر اول
بخش ۳۵ - تعظیم نعت مصطفی صلی الله علیه و سلم کی مذکور بود در انجیل
بود در انجیل نام مصطفی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۰ - ثروت - زن - کردار
داشت شخصی از همه عالم سه دوست اوحدی مراغهای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
روی تو ز حسن لافها زد به جهان سعدی : باب چهارم در فواید خاموشی
حکایت شمارهٔ ۴
عالمیمعتبر را مناظره افتاد با یکی از ملاحده لَعنهُم الله عَلی حِدَه و به حجت با او بس نیامد سپر بینداخت و برگشت کسی گفتش ترا با چندین فضل و ادب که داری با بی دینی حجت نماند؟ گفت علم من قرآنست و حدیث و گفتار مشایخ و او بدین ها معتقد نیست و نمیشنود. مرا شنیدن کفر او به چه کار آید. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷
بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۰
گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم احمد شاملو : هوای تازه
صبر تلخ
با سکوتی، لبِ من نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
هرگز به سیر گل دل محزون نمی رود نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۳۶ - اندرز و سوگند دادن مهین بانو شیرین را
چو دهقان دانه در گل پاک ریزد حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳
هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۹
زجوش ناز دندانت در نایاب را ماند میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه نبود سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱
آن پری چهره که ما را نگران میدارد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶ - داغ لاله
بیداد رفت لاله ی بر باد رفته را
شمارهٔ ۴۱
نیست پروای علایق طبع وحشت دیده را امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را فردوسی : جمشید
بخش ۱
گرانمایه جمشید فرزند او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷۱
در بگشا کامد خامی دگر نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۶
مطرب گل دمید در نی دم مولوی : دفتر اول
بخش ۳۵ - تعظیم نعت مصطفی صلی الله علیه و سلم کی مذکور بود در انجیل
بود در انجیل نام مصطفی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۰ - ثروت - زن - کردار
داشت شخصی از همه عالم سه دوست اوحدی مراغهای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
روی تو ز حسن لافها زد به جهان سعدی : باب چهارم در فواید خاموشی
حکایت شمارهٔ ۴
عالمیمعتبر را مناظره افتاد با یکی از ملاحده لَعنهُم الله عَلی حِدَه و به حجت با او بس نیامد سپر بینداخت و برگشت کسی گفتش ترا با چندین فضل و ادب که داری با بی دینی حجت نماند؟ گفت علم من قرآنست و حدیث و گفتار مشایخ و او بدین ها معتقد نیست و نمیشنود. مرا شنیدن کفر او به چه کار آید. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷
بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۰
گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم احمد شاملو : هوای تازه
صبر تلخ
با سکوتی، لبِ من نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
هرگز به سیر گل دل محزون نمی رود نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۳۶ - اندرز و سوگند دادن مهین بانو شیرین را
چو دهقان دانه در گل پاک ریزد حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳
هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۹
زجوش ناز دندانت در نایاب را ماند میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه نبود سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱
آن پری چهره که ما را نگران میدارد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶ - داغ لاله
بیداد رفت لاله ی بر باد رفته را
