کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۹
هرگزم روزی نداد آن طرفة بغداد داد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
عشق آمد و هوای صف طاعتم نماند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۴
باز ترک مست من آهنگ بازی می کند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۲
چو مهر عشق سلیمان، به هر دو کون تو داری امامی هروی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - در مدح زین الدین هندی
دوش بیخود ز خود جدا گشتم عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۲۳
با مهر و با محبت و با آرزوی دوست نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
تبسمش به لب از شرم خشم و کین گردد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۱
خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۶
روشندلان چو آینه بر هرچه رو کنند ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۳۲۰ - کارزار سلم با کوش و حیلت کردن قارن و هزیمت شدن کوش
چو شد ماه نو، مرد جنگ آزمای اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۷۲
در راه یقین گمان نباشد کس را ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۵ - از دیباچه شاهنامه
شهریاری که اهرمن شکن است ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۵
هرگز بمراد من فلک دور نکرد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۷
ای دلِ دریا نشین گوهرِ دریا مپاش محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۲۷ - و له علیه الرحمه فی التّشبیب و التّحبیب
تا زتاب می گل رویت شکفت غزالی : رکن دوم - رکن معاملات
بخش ۱۳ - اما آداب طعام نهادن
اول آن است که تعجیل کند و این از جمله اکرام مهمان باشد تا در انتظار نبود و چون جمعی حاضر شدند و یکی مانده باشد، حق ناظران اولیتر، مگر که غایب درویش باشد و شکسته دل، آنگاه تاخیر بدین نیت نیکو بود. و حاتم اصم گوید، «شتاب از شیطان است مگر در پنج چیز: طعام مهمان و تجهیز مردگان و نکاح دختران و گذاردن وام و توبه از گناهان.» و در ولیمه تعجیل سنت است. اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸۱
ز اشک همچو شفق بیتو غرق خون شده ام سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
حمله ی شوق تو غافل را دل آگاه داد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۶
ای بر دلم از فراق صدبار ترانه های کودکانه : بخش اول
رنگین‌کمون
وقتی بارون میاد خیس می‌شن آجرا
شمارهٔ ۵۴۹
هرگزم روزی نداد آن طرفة بغداد داد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
عشق آمد و هوای صف طاعتم نماند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۴
باز ترک مست من آهنگ بازی می کند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۲
چو مهر عشق سلیمان، به هر دو کون تو داری امامی هروی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - در مدح زین الدین هندی
دوش بیخود ز خود جدا گشتم عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۲۳
با مهر و با محبت و با آرزوی دوست نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
تبسمش به لب از شرم خشم و کین گردد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۱
خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۶
روشندلان چو آینه بر هرچه رو کنند ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۳۲۰ - کارزار سلم با کوش و حیلت کردن قارن و هزیمت شدن کوش
چو شد ماه نو، مرد جنگ آزمای اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۷۲
در راه یقین گمان نباشد کس را ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۵ - از دیباچه شاهنامه
شهریاری که اهرمن شکن است ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۵
هرگز بمراد من فلک دور نکرد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۷
ای دلِ دریا نشین گوهرِ دریا مپاش محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۲۷ - و له علیه الرحمه فی التّشبیب و التّحبیب
تا زتاب می گل رویت شکفت غزالی : رکن دوم - رکن معاملات
بخش ۱۳ - اما آداب طعام نهادن
اول آن است که تعجیل کند و این از جمله اکرام مهمان باشد تا در انتظار نبود و چون جمعی حاضر شدند و یکی مانده باشد، حق ناظران اولیتر، مگر که غایب درویش باشد و شکسته دل، آنگاه تاخیر بدین نیت نیکو بود. و حاتم اصم گوید، «شتاب از شیطان است مگر در پنج چیز: طعام مهمان و تجهیز مردگان و نکاح دختران و گذاردن وام و توبه از گناهان.» و در ولیمه تعجیل سنت است. اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸۱
ز اشک همچو شفق بیتو غرق خون شده ام سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
حمله ی شوق تو غافل را دل آگاه داد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۶
ای بر دلم از فراق صدبار ترانه های کودکانه : بخش اول
رنگین‌کمون
وقتی بارون میاد خیس می‌شن آجرا
