صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۶۴
مایه پرورش عالم اسباب یکی است
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۰۰
چگونه زان گل رعنا دو چشم بردارم؟
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۰۸
گر چه از مشق جنون خواب پریشان شده ام
محمد کوسج : برزونامه (بخش کهن)
بخش ۷ - آموختن برزوی رزم از دلیران افراسیاب
بگفت این و آمد به نزدیک شاه
پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
آرزوها (۱)
ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۶۳
ترجمان دل صاحب نظران خاموشی است
عطار نیشابوری : بخش ششم
المقالة السادسة
پسر گفتش که هر خلقی که هستند
حزین لاهیجی : ودیعة البدیعه
بخش ۱۷
پس نماید عروج را آهنگ
جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۲۴۱
ای سایبان شاهی بر آفتاب بسته
میرزاده عشقی : کفن سیاه
بخش ۱۰ - در پایان داستان
آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲
هستی دنیای فانی انتظار مردن است
جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۲
زل بند چاشنی باشد حلاوت از لبش
خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۲۶۲
الهی به برکت صدیقان درگاه تو، الهی به برکت پاکان درگاه تو که حاجت این بیچارهٔ درمانده را و مهمات جمیع مومنین ومومنان را برآورده بگردانی و آنچه امید می داریم به عافیت و دوستکامی برسانی و پیش از مرگ توبهٔ نصُوح کرامت نمایی و ختم کار ها به کلمهٔ شهاد فرمایی، یا آله العالمین و خیر الناصرین بفضلک و کَرَمک یا اکرم الاکرمین و یا ارحم الراحمین و صلی الله علی مُحمد (ص) و آله اجمعین.
اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در مذمت بخل و بخیلان
خوان اینان که خون دل پالود
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۸
سر زلف تو پر خون می‌نماید
رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۳۴ - صدقی کرمانی
اسمش میرزا صادق و در همهٔ فنون کامل و بر همگنان فایق. به وفور خصایل محموده و شمایل مسعوده محسود اهل آفاق و در طریق طریقت طاق. به خدمت فخرالعارفین میرزا محمد تقی ملقب به مظفرعلی شاه مشرف گردیده، اخلاص و ارادت آن جناب را گزیده، صدق علی شاه نام یافته. این بیت از اوست:
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۹
بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار
غروی اصفهانی : مدایح و مراثی سید الشهداء علیه السلام
شمارهٔ ۱۶ - نوحه خطاب به حضرت ولی عصر علیه السلام
یا امام العصر یا ابن الطاهری الطیبین
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۷
به بادافره بر مردمان کردن‌، ورندک (‌برنده - تندرو) مباش‌
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۶
برآ بر بام و اکنون ماه نو بین