جمال‌الدین عبدالرزاق : مقطعات
شمارهٔ ۱۳۵ - موی سپید
هرچه موی سپید بینی تو وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۷۷
زهر در چشم و چین بر ابرو چیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۳
خشک شد کشت امیدم ابر احسانی کجاست؟ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳
آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای
سورة الشورى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۴
گفتم به تو ای نورده روزن چشم قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ - مطلع ثانی
مباش غره دلا در جهان به فضل و هنر وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۶۸
سحر کجاست که فراش جلوه‌گاه توام جیحون یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۹
کیست آن لعبت مغرور که رعناست زبس جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۹
کیست که جانش ز غمت خسته نیست مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
عید آمد ای نگارین بردار جام باده جامی : سبحة‌الابرار
بخش ۱۰۶ - عقد سی و سوم در تودد و تالف که به شفقت و محبت با خلق خدای آمیختن است و از لوازم آمیزش ایشان نگریختن
ای ز خود ناشده یک لحظه خلاص فریدون مشیری : ابر و کوچه
ماه و سنگ
اگر ماه بودم به هرجا که بودم، سراغ تو را از خدا می‌گرفتم سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸
آمد به برج عاشقان، ماه مبارک منزلت خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۶
هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴۲
رتبه خط تو بالغ نظران می دانند عطار نیشابوری : باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است
شمارهٔ ۲۹
خلقان همه در آینهای مینگرند شاه نعمت‌الله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴
چیست انسان دیدهٔ بینا بود ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٣٧
اندرین ایام هر کو همچو فرزین کژ رواست محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۵۰ - جواب
هر آن چیزی که در عالم عیان است
شمارهٔ ۱۳۵ - موی سپید
هرچه موی سپید بینی تو وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۷۷
زهر در چشم و چین بر ابرو چیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۳
خشک شد کشت امیدم ابر احسانی کجاست؟ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳
آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای
سورة الشورى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۴
گفتم به تو ای نورده روزن چشم قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ - مطلع ثانی
مباش غره دلا در جهان به فضل و هنر وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۶۸
سحر کجاست که فراش جلوه‌گاه توام جیحون یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۹
کیست آن لعبت مغرور که رعناست زبس جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۹
کیست که جانش ز غمت خسته نیست مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
عید آمد ای نگارین بردار جام باده جامی : سبحة‌الابرار
بخش ۱۰۶ - عقد سی و سوم در تودد و تالف که به شفقت و محبت با خلق خدای آمیختن است و از لوازم آمیزش ایشان نگریختن
ای ز خود ناشده یک لحظه خلاص فریدون مشیری : ابر و کوچه
ماه و سنگ
اگر ماه بودم به هرجا که بودم، سراغ تو را از خدا می‌گرفتم سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸
آمد به برج عاشقان، ماه مبارک منزلت خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۶
هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴۲
رتبه خط تو بالغ نظران می دانند عطار نیشابوری : باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است
شمارهٔ ۲۹
خلقان همه در آینهای مینگرند شاه نعمت‌الله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴
چیست انسان دیدهٔ بینا بود ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٣٧
اندرین ایام هر کو همچو فرزین کژ رواست محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۵۰ - جواب
هر آن چیزی که در عالم عیان است
