رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۲۱۱ - در مدح اتسز
گر هیچ گونه حال دل من بدانییی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۳
محو طلبت گردی اگر داشته باشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶۲
من به دوزخ می روم، زاهد اگر در جنت است بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۲
چشمی که بر آن جلوه نظر داشته باشد صابر همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
گر به دل آتش عشق تو شررها دارد شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵
رند مستی جو دمی با او برآ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
جمعیت از آن دلکه پریشان تو باشد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۲
وضع فلک آنجا که به یک حال نباشد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
زنجیر سر زلف چو میجنبانی امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۳
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ عطار نیشابوری : اشترنامه
جواب عیسی علیه السلام سبیحون را
از یقینت این سخن را گوش دار امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۶
بدو بودم شبی، افسانه آن شب بگوییدم عطار نیشابوری : مظهر
در اشاره بتألیفات خود و عدد ابیات آنها فرماید
بدان خود را و خود را کن فراموش ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - شرافت شکسته نفسی
بدان که ضد این صفت عجب و خودنمائی، شکسته نفسی و خود را حقیر شمردن و ذلیل و پست دانستن است و این بهترین صفت از صفات کمالات است و فایده آن در دنیا و آخرت بی حد و حصر، و هر که به مرتبه بلندی یا رتبه ارجمندی رسید به وسیله این صفت رسید و هیچ کسی خود را ذلیل نشمرد مگر اینکه خدا عزیزش شمرد و احدی خود را نیفکند، مگر اینکه خدا او را برداشت و بلند کرد. بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۹ - غزل مثنوی
یا خجسته قاصد ای باد صبا ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۶۲ - نامه ی کوش به نزدیک قراطوس، شاه اندلس درباره ی بازگردانیدن فراریان باختر
قراطوس را نامه ای کرد کوش ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
برتافت عنان صبوری از جان خراب غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
دلم در ناله از پهلوی داغ سینه تابستی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۵
ظاهراً جسم و باطناً جانیم غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵
سبکروحم بود بار من اندک
شمارهٔ ۲۱۱ - در مدح اتسز
گر هیچ گونه حال دل من بدانییی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۳
محو طلبت گردی اگر داشته باشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶۲
من به دوزخ می روم، زاهد اگر در جنت است بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۲
چشمی که بر آن جلوه نظر داشته باشد صابر همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
گر به دل آتش عشق تو شررها دارد شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵
رند مستی جو دمی با او برآ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
جمعیت از آن دلکه پریشان تو باشد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۲
وضع فلک آنجا که به یک حال نباشد سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
زنجیر سر زلف چو میجنبانی امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۳
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ عطار نیشابوری : اشترنامه
جواب عیسی علیه السلام سبیحون را
از یقینت این سخن را گوش دار امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۶
بدو بودم شبی، افسانه آن شب بگوییدم عطار نیشابوری : مظهر
در اشاره بتألیفات خود و عدد ابیات آنها فرماید
بدان خود را و خود را کن فراموش ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - شرافت شکسته نفسی
بدان که ضد این صفت عجب و خودنمائی، شکسته نفسی و خود را حقیر شمردن و ذلیل و پست دانستن است و این بهترین صفت از صفات کمالات است و فایده آن در دنیا و آخرت بی حد و حصر، و هر که به مرتبه بلندی یا رتبه ارجمندی رسید به وسیله این صفت رسید و هیچ کسی خود را ذلیل نشمرد مگر اینکه خدا عزیزش شمرد و احدی خود را نیفکند، مگر اینکه خدا او را برداشت و بلند کرد. بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۹ - غزل مثنوی
یا خجسته قاصد ای باد صبا ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۶۲ - نامه ی کوش به نزدیک قراطوس، شاه اندلس درباره ی بازگردانیدن فراریان باختر
قراطوس را نامه ای کرد کوش ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
برتافت عنان صبوری از جان خراب غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
دلم در ناله از پهلوی داغ سینه تابستی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۵
ظاهراً جسم و باطناً جانیم غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵
سبکروحم بود بار من اندک
