ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۳۴
بی دوست مانده ام چو تو را دوست خوانده ام مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۸
خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست؟ نیست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
کی در صفا چو تیغ تواش سینه روشن است وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
در بیان گرفتاری فرهاد به کمند عشق شیرین
چو دید آن نوش لب شوخ پریزاد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۸
کسی پا به کوی وفا می‌گذارد طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۷۶
طرب گل کرده از هر شاخ و گل چیدن نمی دانم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶۸
بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸ - عشق حق
هرکه درپیش توبرخاک بمالد رخسار جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۰
همچو جوهر همه تن دیدهٔ حیران کردند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۳
ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۲
ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشاد است مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۰
یارم به تفرج چمن بیرون شد شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۲۲۷
مژدگانی که روز عید آمد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۳ - اثیر رفت و بحضرت سپرد گنج سخن
سماک قدرا، افلاک قدر تا، توئی آنک آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۱
زابروان تیغ دو سر بر مه و مهر آخته ای اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
هر کس که در محبت او دم برآورد رشیدالدین میبدی : ۱۵- سورة الحجر- مکیة
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ (۴۳)» و دوزخ وعدهگاه ایشانست همگان. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۳۳
درون ظلمتی می‌جو صفاتش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۹
سبزه ای سبز است و آب روشن و سرو بلند قوامی رازی : دیوان اشعار
شمارهٔ ۵۷ - در غزل است
کسی در عشق تو دلریش باشد
شمارهٔ ۳۴
بی دوست مانده ام چو تو را دوست خوانده ام مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۸
خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست؟ نیست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
کی در صفا چو تیغ تواش سینه روشن است وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
در بیان گرفتاری فرهاد به کمند عشق شیرین
چو دید آن نوش لب شوخ پریزاد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۸
کسی پا به کوی وفا می‌گذارد طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۷۶
طرب گل کرده از هر شاخ و گل چیدن نمی دانم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶۸
بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸ - عشق حق
هرکه درپیش توبرخاک بمالد رخسار جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۰
همچو جوهر همه تن دیدهٔ حیران کردند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۳
ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۲
ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشاد است مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۰
یارم به تفرج چمن بیرون شد شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۲۲۷
مژدگانی که روز عید آمد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۳ - اثیر رفت و بحضرت سپرد گنج سخن
سماک قدرا، افلاک قدر تا، توئی آنک آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۱
زابروان تیغ دو سر بر مه و مهر آخته ای اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
هر کس که در محبت او دم برآورد رشیدالدین میبدی : ۱۵- سورة الحجر- مکیة
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ (۴۳)» و دوزخ وعدهگاه ایشانست همگان. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۳۳
درون ظلمتی می‌جو صفاتش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۹
سبزه ای سبز است و آب روشن و سرو بلند قوامی رازی : دیوان اشعار
شمارهٔ ۵۷ - در غزل است
کسی در عشق تو دلریش باشد
