عبارات مورد جستجو در ۲۰۷۳ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۰
کیون بندگی، کین بیورد خنه واچین
ندیمه همتای ته که بو در ماچین
دینگنن به خاک مه سر و چینن هاچین
ز من ته ورجه نتومّه شه دل‌ره واچین
بورم یمن تا بلکه بورم تا به چین
اندی شهر بورم تا که نوینم ته کین
سوا که در اینی، ابرو ره زنّی چین
دل خد دنّی و کس ندارنه ته دین
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۳
تَرْسونْ، لَرْزونْ، ته مهرورزمْ، مه چشمِ سو!
بی‌چارهْ بی‌چارهْ دِمّهْ دِلْ‌رِهْ با تو
تو غریبه دُوستی، مَنْ نَدوُمِهْ تِه خو
ز تَرْسِمّهْ تِرِهْ دِلْ بَرِنْجِهْ یکی رو
ناعاشِقِمه ته چیرِهْ‌وُ نٰا به تِهْ خو
ناعاشقِ قَدّوبالامه (که اُون) دارنی تو
عَیشی بیامو نَظِرْته جٰا یکی رو
هَمونْ نَظِرْ کَشْتُومِهْ، مِهْ چِشْمِ سو!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۵
امیر گنهْ: کی دَوْسه مَهْ چشِ سو؟
مه رُوشنه گیتی شُوی تارِهْ بی تو
هَمونْ اوّلهْ رُوزْ که بدیمهْ ته رو
ز دَوسّمهْ طمع که تره کَشْ اَئیرُو (هئیرو)
ته چیرهْ رهْ خو بَدیمهْ، مَسّه آهو!
هر روزه ذلیل وُ شُو هلاکمه بی تو
تا ته گلهْ وَلْگْ، بَنْده به ته مشکِ بو
سَحَرْ سامری جا کردهْ یاسمینْ‌رو
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۲
تشْ دکَتْ منهْ دلْ صفتِ تَنُوره
سُوزمهْ کُشتهْ آسا که خَط دارْنه، بُوره
کَیْ بُو بَوینمْ دوستْ که پریهْ، حوره
داغ، لخت وُ زمینْ سخت و سمٰا پرْ دوره
پیغوم بَورْ به مه دوستْکه ماه و هوره:
«تنه ندییِنْ، سوتهْ دلْ بی‌شعوره»
«دَکنمْ زَری لَشتْ، ته عَنبرِ موره»
«اندی بَکشمْ، تَرْکْ بکَنی دْ روره»
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۷
ته گرگرِ سینه که چه خارچیه
ته شاهینهْ چشْ مه کُشتنْ غَنیّهْ
آهووره، دْ شیروَچه ته کمینه
منْ عاشِقِ اُونْ زلفمهْ که مار کمینهْ
مرهْ گننهْ ته یارْ سیو هندینهْ
اَرْ سیو نیهْ زلفْ، مشکْ ره کارْدنینه
اسٰا مَرْدم مهرورزی دلْ نینه
سَرْ دارْمه دمّهْ راهِ سیو، همینه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۵
امیر گنه: عاشقمه خجیره چیره
اُونْ ماهْ، به زبُونْ هرگزْمه نُوم نئیره
دِ خشْ تمنّا دارمه ته مونگه چیره
خاره بَوْ دِ خشِ یا سهْ اوّلْ، به میره
بدیمه یکی چیره، خجیره، چیره
دیدارْ گوهری بیهْ و زبُونْ، امیره
هر کس که تنه نوم ره زبُونْ شه گیره
دعا خُومّه هَرْ دَمْ به هزارْ تَکبیرهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۱
دلْ دارْمه یکی، دارْنه تنه هوایی
چشْ دارمه یکی، دایمْ به اَندوه هٰایی
ته واستره خون شونه مه دیده هایی
ته واستره مه سینه ره تَشْ درآیی
آتشه منه سینه گتنْ نَشایی
اُو وینه تنهْ لُو که تَشْ ره میرایی
ته خنده‌لو دارْنهْ مَرهم زخمایی
مرهم وینه ته لُو که کشهْ تَشْهایی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۹
کردْ خیمه بَزو، اُویِ چشْ مه حبابی
دل سُوجنه مه، اینه وَرْ بو کبابی
ویله وَر اینه، شربتْ به لوزنْ آیی
من کیمه جفاکَش به دلْ تهْ خرابی
بَوینْ که به چشْ آخر نمونس آبی
مه جون و بَدنْ کارْ کنّهْ شه ثوابی
بیجنْ صفتْ چاه درمه، افراسیابی
مَنیجه کو؟ دَرْ دَرْ اِ، مره دریابی
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
سه حجّت و مه حاجت و مه دِل بَنْ
نور دْ چشْ و تاجِ سر، مه خداون!
جامِ عَسلْ، یزدی نُقل و پارچه‌یِ قَنْ
نَدُوّمه ترهْ چه سونْ بیورمْ شه فن
آهو به ختا مَسّ مجنْ خاونْ خاونْ
سِمْ بِنْ جٰا سُنْبُلْ‌ره ساونْ ساونْ
چاچی به دستْ هائیتْ خدنگْ‌ره نپاجنْ
نخجیرْ ممّهْ ته، تیرْ بَخردْ نالنْ نالنْ
چشْ دیمهْ هُوشْ شیمه، برفه‌ره نیاونْ
بی‌حسّ بَیْمهْ، تَنْ دیمه، د وارنْگْ هامن
ای آهو گردنْ، کمندْ به پا بیٰاونْ
ته لُو که نوات وُ شَکرْ جاونْ جاونْ
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۸
رقیبْ دوستْ ره راهْ بَزوئه، وایی وایی
نَدومّه راهِ چین بُوردهْ یا ختایی
مه زَخْمینهْ دلْ ره که مَرْهَمْ وی دایی
سیرْندیمهْ دوستْ‌ره (که)، شونه وایی وایی
اَندی شَرْ که خورْ تاونهْ بامدایی،
عراق و خراسُونْ تا خطِّ فرایی
اندی که صفتْ کردمهْ دَشتِ ختایی
تیرْ زنّه مرهْ، دوستِ کَمنْ، دْ تایی
دوستِ دْ کَمنْ سیُو اَفْعی رهْ مایی
یا اَژْدَرهْ که دَمْ به منْ هُونیایی
یا آهوئه یا نافهْ مشکِ ختایی
یا چَشمه‌یِ خضرهْ، ظُلماتْ نمایی
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۹
امیر گنه: عاشقمهْ کیجاره بی‌شی
گرهْ بَزهْ مه رشته‌یِ جانْ به می‌شی
دیمْ سرخه گِلْ ولگهْ کیجاره بی شی
شه کَمنْ ره مه گردنْ دَوِست وکشی
ته مشکینْ کَمنْ ره که بئیرهْ ته شی
تَشْ دَکفهْ مه دلْ ره که او نکوشی
من عاشق دوستِ هَرْ دْ پایِ کوشی
عاشقْ اُونهْ، دُوستی ره، سر و مالْ روشی
هلا نَفْسِ ورْگْ، طلبکار میشی
دلْ یوسفْ چیره‌ی وَرْ سراسر ریشی
مه دلْ شو و روزْ همیشه در تشویشی
عملْ مستقیم نیهْ، صراط دَرْ پیشی
امیر پازواری : هفت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲
اونْ حالْ که خِدا اُو کِرْدِهْ آدِمِ خاکْ
مِهْ گِلْ‌رِهْ خَمیرْ هٰا کِرْدِهْ ته غَم وُ واکْ
سَیْلِ دِ چِشْ مه اَنْدی بیُورْدِهْ خاشاکْ
که خارِ مُژِهْ دَوِسِّهْ مه دیدهْ چاکْ
مه دِریویِ دِلْ هرگه که بییِهْ کُولاکْ،
تَرْسِمِّهْ یارِ سَرْ، سَرْنِگُونْ بَوِّه خاکْ
کافورْ بَزوئه تَنْ‌رِهْ، اوُ نکنّه پاکْ
چٰادِرْ دَکِشی سَرْرِهْ، مه سینهْ بُو چٰاکْ
مِرِهْ چوئی اسبْ وَنِنْ، وَرِنْ سویِ خاکْ،
اوُن مَحلّْ تنه عِشقْ به مه جانْ نَوّه پٰاکْ
گِذِرْ بَکِرْدْ، مه ماه به کِلارویِ چٰاکْ
شه هر دِوَرِ زلف‌رِهْ دَرْآوَرِهْ پٰاکْ
فردا عَرصٰاتْ، ایزد شه هٰاکِنِهْ پٰاکْ
هَرْ کَسْ شَرْمْ‌سٰارِهْ، سو آلِ جه دارْنه بٰاکْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱
مِشْکْ بئیتِهْ دوُسْتِ گِلِهْ باغْ رِهْ هُوکِتْ
یٰا زَنْگی وٰا بِیٰارْدِهْ، گِلْ‌چینْ هُوکِتْ
اُنْمٰاهْ کِهْ مِنِهْ قِسْمِتْ بِهْ تِنِهْ روُکِتْ
دِچِشِ اَسْلی، کیلْ بَکِشی بِهْ روُکِتْ
اَیْ سَرْ بِهْ سُودٰایِ تِنِهْ مٰاهْ نُوکِتْ
اَیْ مِنِهْ رُوزِگٰارْ، بِهْ تِنِهْ دِلْ هُوکِتْ
اَیْ حَلْقِه‌یِ پیامُونْ سَرْگَرْدُونْ بِهْ کُوکِتْ
دِچِشِ اَسْلی، کیلْ بَکِشی بِهْ رُوکِتْ
اَمیر گِنِهْ تٰامِنِهْ رُوز روُ بِهْ تُوکِتْ
شِهْ سُوتِهْ کَهُودِلْ رِهْ نَدیمِهْ سُوکِتْ
کِمینْ بییِهْ رُوزْ کِهْ مِنِهْ چِشْ بِهْ تُوکِتْ
مِرِهْ روُیِ نٰالِهْ اَزْ دَشْتْ تٰا بِهْ کُوکِتْ
تٰا دِلْ بِهْ اُمیدِتِهْ، خَجیرِهْ خُوکِتْ
تٰا دِچِشْ مِنِهْ دوُسْتِ زَنْجیرِ مُوکِتْ
پَرْتوُ مٰاهِ مِنْ، دِلْ بِهْ تُو آرِزوُکِتْ
تِهْ غُصِّهْ مِنِهْ سُوتِهْ دِلْ‌رِهْ کَهوُ کِتْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۷
کٰافِرْ وَچِهْ، پَیْکُونِ غَمْزِهْ بِروُ کِرْدْ
مِنِهْ کِشْتِنِ وَرْ، دِچِشْمُونْ سییُو کِرْدْ
هَرْ وَخْتی کِهْ زِلْفْ خِدْرِهْ پیچ وُ تُو کِرْدْ
مِهْ روُزْرِهْ سییُو وُ جیم وُ دٰال وُ وُو کِرْدْ
تِهْ مِشْکینْ کَمِنْ پِرْ سَر وُ مٰالْ‌رِهْ دُو کِرْدْ
مِهْ روُزْرِهْ سییُو وُ جیم وُ دٰال وُ وُو کِرْدْ
اُونْکِهْ مِهْ وٰا سِرّ دِتٰا عَقیقْ‌رِهْ نُو کِرْدْ
تُرْکی بِهْ یَغْمٰا اوُنْ نِکَرْدْ، تِهْ دِلُو کِرْدْ
نٰازِ سِرْمِهْ شِهْ مَسِّهْ چِشْ‌رِهْ سییُو کِرْدْ
دِتٰازِهْ نَرْگِسْ دیمِهْ، گِلِ سَرْخُو کِرْدْ
دِ زِلْفْ عَنْبَرْآسٰا بِهْ گِلِ سَرْ سُو کِرْدْ
تِهْ دِ زِلْفْ مِنِهْ روُشِنِهْ رُوزْرِهْ، شُو کِرْدْ
دِ کَمِنْ تِهْ رُورِهْ مِثْلِ مُونْگِ نُو کِرْدْ
مِشْکینْ کَمِنْ عٰاجِهْ گِرْدِنْ پیچ وُ تُو کِرْدْ
اَمیرْ گِنِهْ تِهْ لُوکِهْ نِبٰاتْ‌رِهْ او کِرْدْ
اَز اینْ کِهْ تِهْ لُو بٰا مِهْ لُو، لُو بِهْ لُو کِرْدْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰
تِهْ مِهْرْوَرْزی دٰارْمِهْ، اَرْچِهْ بُوتِرِهْ عٰارْ
هَرْگِزْ گِلْ نچی کَسْ کِهْ بِهْ وی نَوی خٰارْ
اَمیرْ گِنِهْ: تِهْ عِشْقْ بِهْ دِلْ دٰارْمِهْ مِهْ یْارْ
تُو سَنْگِهْ دِلی، مِهْ نُومْ نَئیرْنی هیچْ بٰارْ
تٰا کَیْ بِهْ مِنِهْ سُوتِهْ دِلْ دٰارْنی آزٰارْ؟
مِنِهْ دِچِشْ‌رِهْ اُو بَوِرْدْ رُو بِهْ رُو آرْ (رودبار)
بِلْبِلْ بِهْ گِلْ عٰاشِقِهْ، مِنْ چیرِه‌یِ یٰارْ
بِلْبِلْ دِمٰاهْ نٰالِنِّه، مِنْ دٰایِمٰازٰارْ
دوُسْتْ هٰامِتْ اُونْسُونْ کِهْ هَسِّهْ آهویِ لٰارْ
جِلُو بَکِشی مِهْ کِشْتِنْ وَرْ بِهْ آزٰارْ
مَجْنُونْ صِفِتْ کُوکُو زَنُونْ دٰامِنِ غٰارْ
تِهْ سَنْگِهْ دِلْ‌رِهْ دَرْ نَئیرْنِهْ مِنِهْ زٰارْ
گَنْجِ وَرْبَسی رَنْجْ بَوِرْدْمِهْ بِهْ نٰاچٰارْ
هُوکِتِهْ مِرِهْ آخِرْ بِهْ اَژْدِهٰا کٰارْ
بِهْ گُلْشَن‌وُ گِلْ دٰاغْ بَئیتِمْ بَسیْ زٰارْ
گِلْ دَسْتِهْ بِهْ شِهْ پٰایی دَرْآوَرِهْ خٰارْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
امیر گِنِهْ: که حلقه‌یِ دالِهْ ته زِلْفْ
یا حلقه‌یِ سیمِ زرنگاره ته زِلْفْ
خِشبو ئه مگر مَشْکِ تِتاره ته زِلْفْ؟
مه ور مُوسِمْ لَیْل وُ نهاره ته زِلْفْ
درازْ کَمِنّ سامِ سوارِه ته زِلْفْ
زنجیرِ عدالتْ به قراره ته زِلْفْ
پلّه دچییِه به سونِ ماره ته زِلْفْ
هرمی که خراجِ قَنْدِهاره ته زِلْفْ
سیاهی مونند شویِ تاره ته زِلْفْ
نظر کرده‌یِ شاهِ جبّاره ته زِلْفْ
شیرینی یکی (مگر) قندِ خِرواره ته زِلْفْ
گر غمگینْ بَوِّمْ مه غَمْگُساره ته زِلْفْ
هرمی قیمتِ قارونِ ماله ته زِلْفْ
نظر کرده‌ی شاهِ جبّاره ته زِلْفْ
ونه بخرینم گرونبهائه ته زِلْفْ
عاشقْ مردمونْ‌رِهْ غَمْ فزائه ته زِلْفْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴
چنْ روزه ندیمه، دِل هُورستٰابی، غَمْ
وِنِهْ بَوینِمْ، غَمْ به دِلْ مه بَوِّهْ کَمْ
مه تاریکه دِلْ، سُو نکّنه به عالِمْ
پَری وَچِّهْ‌رِهْ کَشْ هٰائیتْ شه وَرْ دارِمْ
شُوکه دَکِتِهْ پِرْبُونه مه دِلِ غَمْ
دَبالِشْ منه شیرْ بُونه، مه چِشِ نَمْ
پَری‌وَچِه! شه دم‌ره بِهِشْتی مه دَمْ
تُو دونّی بَمِرْدْ، زِنْدِه نَوُونه آدِمْ
تا که صبحِ صادقْ، به دَنی دَمِهْ دَمْ
تا زنده بَوِّهْ، به وی نژادِ آدِمْ
تا گردشِ چَرخُ و فَلِکْ بوئه عٰالِمْ
ته عشقْ به منه دِلْ نَووئه هِچّی کَمْ
تا ایزدْ خمیرْ‌ها کرده خاکِ آدِمْ
مه خاکْ‌رِهْ به ته خاکْ بَکِتِّنی با هَمْ
ته عِشقْ‌رِهْ به مه دِلْ دَرْاِنگُوئه با هَمْ
اسانییِهْ مه جانْ که کَسْ‌ها کِنِهْ کَمْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸
سَلوُمْ منه مَسّه چش وُ دیده‌یِ سو!
منْ کیْمه به ظاهرْ که سَلوُمْ کَنی تو
منْ ته قَدِم گَرْدمهْ، ته مه چشمِ سو!
حَیْف بُو قَدِمْ گرد رهْ سَلوم کِنی تو
من بٰا ته تمٰا داشتِمهْ، مه چشمِ سو!
اندکْ اندکْ مه خاطر نیازاری تو!
راستْ گتنهْ دُونا مَرْدمْ، کیمیاخو
دلْ به دلْ چراغهْ، د پَلی کَنّه سو
مَقْصُودِ منهْ عشقِ تهْ، کیمیاخو
گَرْ اینطورْ نَوُوئمْ، کُورْ مه زیستْ یکی رو
دایمْ همه‌ی دنی بیِیهْ، شهْ‌ای بُو
هرگزْ کَسْ نَدی آدمْ به خوبیِ تو
امیر گنه: ته ندییِنْ مهْ مُونگِ نو!
پُوسْت به تن بکاستهْ، سُونِ گُویِ بی‌جو
نَدُومهْ مجالْ کَیْ بو، منه چشمِ سو!
ته وٰا سُوزْمهْ تا بَرْسه چشْ به تو
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳۰
کسی گته منْ شه یارِ وَرْ نمیرویی
دْ گوشْ غُولْ بَوّهْ تتا نشنوسّهْ نَوُویی
دْ چشْ کورْ بَوّهْ، دْ دیمْ بَوّهْ سیویی،
ونهْ مُونسْ، برمه بَوّهْ هویی هویی
کَسْ وینه منه مشکْ و گُلو ره بویی
«بنده انتظارْمه ته عقیقه لُویی»
ویمارْمهْ، دَرمُونْرهْ تو دارْنی به لویی
چگونه ویمٰارْ دَرْدْ به طبیبْ نَوُویی
درْیُودلهْ دوستْ، ماهیمهْ ته درْیویی
خشکهْ کَتْمهْ بَرْممّهْ ته دَمْ اُویی
تنه قَدمِ گَردهْ، مه آبروُیی
هَمُونْ زِنّهْ ماهیمهْ، منْته درْبُویی
منْ قَصّهْ بشنُوسّمه درْیوی لویی:
منْ کشکوله‌وارْ، مه تَنْ بیّه سیویی
هر کَسْ بَمردهْ، بُورْدهْ، دنیا نمویی
صَبری بَکنْ شاید که ته کُومْ بَرُویی
امیر پازواری : ده و بیشتر از ده‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳
تخمِ زاهدی اندی که کاشْتِمِهْ یارون!
به وختِ دِروُ، خوشه نداشْتِمِهْ یارون!
جایِ یک من رِهْ، سی مِنْ دکاشْتِمِهْ یارون!
جایِ سی منْ‌رِهْ یک منْ نداشْتِمِهْ یارون!
سی ساله که ته عشقْ‌رِهْ بکاشْتِمِهْ یارون!
تو آتشینْ خوره، خُوشِهْ داشْتِمِهْ یارون!
یکی نیمه جانی که تَنْ داشْتِمِهْ یارون!
ته عشقِ نثارْبی، این فَنْ داشْتِمِهْ یارون!
ابراهیم صفتْ تَشْ به کَشْ داشْتِمِهْ یارون!
نَسُوتِهْ مِرهْ بَسْکِهْ خِشْ داشْتِمِهْ یارون!
تخم زاهدی سی خرمن داشْتِمِهْ یارون!
به جای یک من، سی من دکاشْتِمِهْ یارون!
به زهد و تقویٰ اندی که داشْتِمِهْ یارون!
ته عشقِ قِمارْبی، این فَنّْ داشْتِمِهْ یارون!
آشوبه دلا! شوجه رَمْ داشْتِمِهْ یارون!
کو تِرْمِهْ، عشقِ دونه چَمْ داشْتِمِهْ یارون!
آزردۀ دِل وُ دیده نَمْ داشْتِمِهْ یارون!
با منْ نخندینْ، بِرْمِهْ چَمْ داشْتِمِهْ یارون!
ابراهیم صفتْ تَشْ به کَشْ داشْتِمِهْ یارون!
نَسُوتِهْ مِرِهْ بَسْکِهْ خِشْ داشْتِمِهْ یارون!