صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۸۰
دلپذیرست چنان پسته شکرشکنش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۷
هستی چو سحر عهد به پرواز فنا بست ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۶۰ - آلفته
بُد اندر حدود چغاخور، لُری رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۲۰ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: خُذِ الْعَفْوَ علماء دین و ائمّة شرع متفقاند که در قرآن آیتى نیست مکارم الاخلاق را جامعتر ازین آیت. آن روز که این آیت فرو آمد مصطفى (ص) گفت: «یا جبرئیل! ما هذا»؟ قال: لا ادرى حتى اسأل. فذهب ثمّ رجع، فقال: یا محمّد! انّ ربّک یأمرک ان تصل من قطعک، و تعطى من حرمک، و تعفو عمّن ظلمک. نهج البلاغه : غرائب
آثار خصومت و دشمنی
<strong> و في حديثه عليهالسلام </strong> إِنَّ لِلْخُصُومَةِ قُحَماً صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۶۹
تجلی سنگ را نومید نگذاشت خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۹۷
با در و دشت ساز خاقانی خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
دلم جز داغ نومیدی ز جان حاصل همین دارد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۹۰
به امید اقامت دل به اسباب جهان بستن آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۱
بتا از غمزه کافر ربودی چون دل و دینم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲
در کوی که میگردی؟ ای خواجه چه میخواهی؟ ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۸ - گاو شیرده
جهانآفرین بندگان را همه ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۷ - ترجمهٔ اشعار شاعر نگلیسی
به قسطنطنیه بتابید ماه مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲
هر روز بیاید آن سپهدار سماع صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۴۵۵
به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
دلم از تو دل برنخواهد گرفت اقبال لاهوری : پیام مشرق
خرده (۹)
از نزاکتهای طبع موشکاف او مپرس قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
عشق و مستوری و مستی چو نمی آید راست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۴۹ - به اسمعیل هنر نوشته
اسمعیل؛ ظهر بیست و پنجم رمضان است. در مسجد شاه با مخدومی آقا ابوالحسن از حسین آباد و کار قناب و رجعت او داستان است، پنجم شوال از ری به خواست خدا از راه عراق عزم اندیش است. باری در بند غیاب و حضور دوست محمد به ذات مباش. آقا ابوالحسن را چنان پندار حاضر است. اگر اوستادی حاضر هست به وصول نوشته بر گمار، که مشغول نو کندن باشد نه لاروبی، و چنانچه نیست حتما استاد مختار را قطع و فصل مقاطعه عقل پسند کرده به کار دار تا هر جا می رود، و اخراجات می شود بکن. اهمال جایز نیست هر قدر خرج شود صرفه با تست. روزمزدی غلط است.
غزل شمارهٔ ۴۹۸۰
دلپذیرست چنان پسته شکرشکنش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۷
هستی چو سحر عهد به پرواز فنا بست ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۶۰ - آلفته
بُد اندر حدود چغاخور، لُری رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۲۰ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: خُذِ الْعَفْوَ علماء دین و ائمّة شرع متفقاند که در قرآن آیتى نیست مکارم الاخلاق را جامعتر ازین آیت. آن روز که این آیت فرو آمد مصطفى (ص) گفت: «یا جبرئیل! ما هذا»؟ قال: لا ادرى حتى اسأل. فذهب ثمّ رجع، فقال: یا محمّد! انّ ربّک یأمرک ان تصل من قطعک، و تعطى من حرمک، و تعفو عمّن ظلمک. نهج البلاغه : غرائب
آثار خصومت و دشمنی
<strong> و في حديثه عليهالسلام </strong> إِنَّ لِلْخُصُومَةِ قُحَماً صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۶۹
تجلی سنگ را نومید نگذاشت خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۹۷
با در و دشت ساز خاقانی خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
دلم جز داغ نومیدی ز جان حاصل همین دارد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۹۰
به امید اقامت دل به اسباب جهان بستن آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۱
بتا از غمزه کافر ربودی چون دل و دینم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲
در کوی که میگردی؟ ای خواجه چه میخواهی؟ ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۸ - گاو شیرده
جهانآفرین بندگان را همه ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۷ - ترجمهٔ اشعار شاعر نگلیسی
به قسطنطنیه بتابید ماه مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲
هر روز بیاید آن سپهدار سماع صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۴۵۵
به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
دلم از تو دل برنخواهد گرفت اقبال لاهوری : پیام مشرق
خرده (۹)
از نزاکتهای طبع موشکاف او مپرس قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
عشق و مستوری و مستی چو نمی آید راست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۴۹ - به اسمعیل هنر نوشته
اسمعیل؛ ظهر بیست و پنجم رمضان است. در مسجد شاه با مخدومی آقا ابوالحسن از حسین آباد و کار قناب و رجعت او داستان است، پنجم شوال از ری به خواست خدا از راه عراق عزم اندیش است. باری در بند غیاب و حضور دوست محمد به ذات مباش. آقا ابوالحسن را چنان پندار حاضر است. اگر اوستادی حاضر هست به وصول نوشته بر گمار، که مشغول نو کندن باشد نه لاروبی، و چنانچه نیست حتما استاد مختار را قطع و فصل مقاطعه عقل پسند کرده به کار دار تا هر جا می رود، و اخراجات می شود بکن. اهمال جایز نیست هر قدر خرج شود صرفه با تست. روزمزدی غلط است.
