صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۹۹
من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش رشیدالدین میبدی : ۳۰- سورة الرّوم مکّیة
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الروم مکّى است سه هزار و پانصد و سى و چهار حرف. و هشتصد و نوزده کلمت، و شصت آیت. جمله بمکه فرو آمده، مگر یک آیت: فَسُبْحانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ الى آخر الآیة. و درین سورت منسوخ نیست مگر یک آیت در آخر سورت: فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ نسختها آیة السّیف. و گفتهاند: فَاصْبِرْ این کلمه منسوخ است، و إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ محکم است، باقى آیت: وَ لا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لا یُوقِنُونَ منسوخ است. و در فضیلت سورت ابىّ کعب گفت: قال رسول اللَّه (ص) من قرأ سورة الروم کان له من الاجر عشر حسنات بعدد کل ملک سبّح للَّه بین السماء و الارض و ادرک ما ضیّع فى یومه و لیلته. بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴۷
یاران در این بیابان از ما اثر مجویید رشیدالدین میبدی : ۱۸- سورة الکهف- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فاعِلٌ ذلِکَ غَداً» ربّ العزّه جلّ جلاله اندرین آیت مصطفى (ص) را تأدیب مىکند تا در هر چه گوید و هر کار که کند در آن استثنا بجاى آرد، یعنى که با مشیّت اللَّه تعالى افکند و گوید: ان شاء اللَّه، و سبب نزول این آیت آن بود که چون او را از قصّه اصحاب الکهف و ذو القرنین و روح پرسیدند وعده جواب بفردا داد و نگفت ان شاء اللَّه تا جبرئیل چهل روز از وى باز ماند، و بروایتى پانزده روز، و بروایتى سه روز، و رسول خدا (ص) از وا ایستادن جبرئیل (ع) غمگین و اندوهگن گشت و مشرکان گفتند: انّ محمّدا قد ودّعه ربّه و قلاه، پس جبرئیل فرو آمد و تسکین دل مصطفى را (ص) و تسلیت وى را این آیت فرو آورد: «ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى» و او را استثنا فرمود در هر کار که پیش گیرد باین آیت که: «وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فاعِلٌ ذلِکَ غَداً، إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ» یعنى اذا قلت لشىء انّى فاعل غدا فقل ان شاء اللَّه لانّک لا تدری ایتم ذلک ام یعوق دون وقوعه عائق فیدخل فى میعادک خلف، و هذا الغد اسم لکل حین تستقبله و لو الى سنین. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۱۸
حیرت زدگان را نشود خواب پریشان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۵
ده در شود گشاده، شود بسته چون دری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹۶
چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۲
گردون نفسی بکار من دور نکرد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
کی توان در عشق، بی سامان حیرانی نشست؟ امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
یاران چو کشند در بهاران می صاف قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷
فروغ نور رخت آفتاب تابانست عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
رخسار ترا لاله و گل بار که داد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۵۱
زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶
آنچه میدانیش دنیا خورد و خوابی بیش نیست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۰
زلفش مرا به کوشش خود میکشد به بند سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت خواجه نیکوکار و بنده نافرمان
بزرگی هنرمند آفاق بود ادیب الممالک : مفردات
شمارهٔ ۳۶
شبروی گر هست ماه است آن هم اندر آسمان خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۴
من به ری عزم خراسان داشتم
غزل شمارهٔ ۶۸۹۹
من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش رشیدالدین میبدی : ۳۰- سورة الرّوم مکّیة
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الروم مکّى است سه هزار و پانصد و سى و چهار حرف. و هشتصد و نوزده کلمت، و شصت آیت. جمله بمکه فرو آمده، مگر یک آیت: فَسُبْحانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ الى آخر الآیة. و درین سورت منسوخ نیست مگر یک آیت در آخر سورت: فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ نسختها آیة السّیف. و گفتهاند: فَاصْبِرْ این کلمه منسوخ است، و إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ محکم است، باقى آیت: وَ لا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لا یُوقِنُونَ منسوخ است. و در فضیلت سورت ابىّ کعب گفت: قال رسول اللَّه (ص) من قرأ سورة الروم کان له من الاجر عشر حسنات بعدد کل ملک سبّح للَّه بین السماء و الارض و ادرک ما ضیّع فى یومه و لیلته. بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴۷
یاران در این بیابان از ما اثر مجویید رشیدالدین میبدی : ۱۸- سورة الکهف- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فاعِلٌ ذلِکَ غَداً» ربّ العزّه جلّ جلاله اندرین آیت مصطفى (ص) را تأدیب مىکند تا در هر چه گوید و هر کار که کند در آن استثنا بجاى آرد، یعنى که با مشیّت اللَّه تعالى افکند و گوید: ان شاء اللَّه، و سبب نزول این آیت آن بود که چون او را از قصّه اصحاب الکهف و ذو القرنین و روح پرسیدند وعده جواب بفردا داد و نگفت ان شاء اللَّه تا جبرئیل چهل روز از وى باز ماند، و بروایتى پانزده روز، و بروایتى سه روز، و رسول خدا (ص) از وا ایستادن جبرئیل (ع) غمگین و اندوهگن گشت و مشرکان گفتند: انّ محمّدا قد ودّعه ربّه و قلاه، پس جبرئیل فرو آمد و تسکین دل مصطفى را (ص) و تسلیت وى را این آیت فرو آورد: «ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى» و او را استثنا فرمود در هر کار که پیش گیرد باین آیت که: «وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فاعِلٌ ذلِکَ غَداً، إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ» یعنى اذا قلت لشىء انّى فاعل غدا فقل ان شاء اللَّه لانّک لا تدری ایتم ذلک ام یعوق دون وقوعه عائق فیدخل فى میعادک خلف، و هذا الغد اسم لکل حین تستقبله و لو الى سنین. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۱۸
حیرت زدگان را نشود خواب پریشان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۵
ده در شود گشاده، شود بسته چون دری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹۶
چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۲
گردون نفسی بکار من دور نکرد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
کی توان در عشق، بی سامان حیرانی نشست؟ امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
یاران چو کشند در بهاران می صاف قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷
فروغ نور رخت آفتاب تابانست عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
رخسار ترا لاله و گل بار که داد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۵۱
زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶
آنچه میدانیش دنیا خورد و خوابی بیش نیست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۰
زلفش مرا به کوشش خود میکشد به بند سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت خواجه نیکوکار و بنده نافرمان
بزرگی هنرمند آفاق بود ادیب الممالک : مفردات
شمارهٔ ۳۶
شبروی گر هست ماه است آن هم اندر آسمان خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۴
من به ری عزم خراسان داشتم
