اهلی شیرازی : صنف هشتم که قماش است و کم براست
برگ هشتم پنج قماش
ای آنکه رخت چو گل برافروخته اند جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۰
گشتم اسیر نوگل بلبل ندیده ای ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۷۶
دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۹۹
هر چند که زشت و ناسزاییم همه قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة الفتح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۱
ز اشک دیده بیدرد زنگ از دل کجا خیزد؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۰
ز ماتمخانه ما نغمه عشرت کجا خیزد؟ آرایه های ادبی : آرایه های معنوی
تضمین
آن است که شاعر یا نویسنده در میان کلام (شعر یا نثر) خود آیه، حدیث، مصراع یا بیتی را از شاعر دیگر عیناً بیاورد. نکته: اگر بیت یا مصراعی از شاعر دیگر به عنوان تضمین بیاورد معمولاً نام آن شاعر به گونه ای ذکر می شود. نکته: معمولاً عبارت تضمین شده داخل گیومه قرار می گیرد. هدف از تضمین: 1- اعتبار بخشیدن به سخن 2- خلاصه کردن مفاهیم گسترده و طولانی 3- ضمانت برای اثبات ادعا مثال: چـه زنـم چو نـای هـردم ز نـوای سـاز او دم که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی بـه پیام آشنـایی بنـوازد این نـوا را» توضیح: بیت دوم این شعر را شهریار از حافظ تضمین کرده است. انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح خاتون معظم صفوةالدین مریم گوید
هرچه زاب و آتش و خاک و هوای عالمست عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۳۱
در بیان مهیا شدن آن میدان، مردی را چابک سوار و پای در رکاب آوردن آن سید بزرگوار و مکالمات با ذوالجنان و ذوالفقار بر مشرب صافی مذاقان گوید: وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
در گفتگوی شیرین با فرهاد و تعریف کوه بیستون و مأمور نمودن فرهاد به کندن کوه بیستون
خوش آن بیدلی که عشقش کافر ماست رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۲۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ چه کار دارد و چه کند خداى بعذاب کردن شما، إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ اگر خداى را منعم دانید و او را استوار گیرید، وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَلِیماً (۱۴۷) و خداى سپاس دار است داناى همیشهاى. لا یُحِبُّ اللَّهُ دوست ندارد خداى، الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ سخن گفتن ببدى، إِلَّا مَنْ ظُلِمَ مگر کسى که بر وى ستم کنند، وَ کانَ اللَّهُ سَمِیعاً عَلِیماً (۱۴۸) و خداى شنواست داناى همیشهاى اى. عبید زاکانی : مقطعات
شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه
خدایا دارم از لطف تو امید فردوسی : پادشاهی اشکانیان
بخش ۱۰
وزین سو به دریا رسید اردشیر لالایی ها : بخش اول
لالایی جنگل - بالش ابری
شب تو آسمون، ماه هم خوابیده مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹
ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم مفاتیح الجنان : بعضی از دعاهای مشهور
دعاى سیفى صغیر معروف به دعاى قاموس
شیخ بزرگوار ثقة الاسلام نوری (عطّر الله مرقده) این دعا را در «صحیفه ثانیه علویه» ذکر کرده و فرموده است: برای این دعا در کلمات ارباب طلسمات و تسخیرات شرح عجیبی است و برای آن آثار شگفتی بیان کرده اند و من چون اعتماد بر آن آثار نداشتم از بیان آن ها خودداری کردم، ولی اصل دعا را از باب مسامحه از روی اقتدا به علمای برجسته یادآوری می کنم؛ طبیب اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۱۱ - در مدح امام والمتقین و یعسوب الدین امیرالمؤمنین گوید
تا تو رفتی چون خدنگم از برای زیباصنم رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ اى مردمان قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ آمد بشما پندى از خداوند شما وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ و شفا و آسانى آن را که در دلها بود وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ (۵۷) و راه نمونى و مهربانى گرویدگان را. شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۵ - ارباب زمستان
زمستان پوستین افزود بر تن کدخدایان را
برگ هشتم پنج قماش
ای آنکه رخت چو گل برافروخته اند جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۰
گشتم اسیر نوگل بلبل ندیده ای ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۷۶
دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۹۹
هر چند که زشت و ناسزاییم همه قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة الفتح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۱
ز اشک دیده بیدرد زنگ از دل کجا خیزد؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۰
ز ماتمخانه ما نغمه عشرت کجا خیزد؟ آرایه های ادبی : آرایه های معنوی
تضمین
آن است که شاعر یا نویسنده در میان کلام (شعر یا نثر) خود آیه، حدیث، مصراع یا بیتی را از شاعر دیگر عیناً بیاورد. نکته: اگر بیت یا مصراعی از شاعر دیگر به عنوان تضمین بیاورد معمولاً نام آن شاعر به گونه ای ذکر می شود. نکته: معمولاً عبارت تضمین شده داخل گیومه قرار می گیرد. هدف از تضمین: 1- اعتبار بخشیدن به سخن 2- خلاصه کردن مفاهیم گسترده و طولانی 3- ضمانت برای اثبات ادعا مثال: چـه زنـم چو نـای هـردم ز نـوای سـاز او دم که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی بـه پیام آشنـایی بنـوازد این نـوا را» توضیح: بیت دوم این شعر را شهریار از حافظ تضمین کرده است. انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح خاتون معظم صفوةالدین مریم گوید
هرچه زاب و آتش و خاک و هوای عالمست عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۳۱
در بیان مهیا شدن آن میدان، مردی را چابک سوار و پای در رکاب آوردن آن سید بزرگوار و مکالمات با ذوالجنان و ذوالفقار بر مشرب صافی مذاقان گوید: وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
در گفتگوی شیرین با فرهاد و تعریف کوه بیستون و مأمور نمودن فرهاد به کندن کوه بیستون
خوش آن بیدلی که عشقش کافر ماست رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۲۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ چه کار دارد و چه کند خداى بعذاب کردن شما، إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ اگر خداى را منعم دانید و او را استوار گیرید، وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَلِیماً (۱۴۷) و خداى سپاس دار است داناى همیشهاى. لا یُحِبُّ اللَّهُ دوست ندارد خداى، الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ سخن گفتن ببدى، إِلَّا مَنْ ظُلِمَ مگر کسى که بر وى ستم کنند، وَ کانَ اللَّهُ سَمِیعاً عَلِیماً (۱۴۸) و خداى شنواست داناى همیشهاى اى. عبید زاکانی : مقطعات
شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه
خدایا دارم از لطف تو امید فردوسی : پادشاهی اشکانیان
بخش ۱۰
وزین سو به دریا رسید اردشیر لالایی ها : بخش اول
لالایی جنگل - بالش ابری
شب تو آسمون، ماه هم خوابیده مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹
ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم مفاتیح الجنان : بعضی از دعاهای مشهور
دعاى سیفى صغیر معروف به دعاى قاموس
شیخ بزرگوار ثقة الاسلام نوری (عطّر الله مرقده) این دعا را در «صحیفه ثانیه علویه» ذکر کرده و فرموده است: برای این دعا در کلمات ارباب طلسمات و تسخیرات شرح عجیبی است و برای آن آثار شگفتی بیان کرده اند و من چون اعتماد بر آن آثار نداشتم از بیان آن ها خودداری کردم، ولی اصل دعا را از باب مسامحه از روی اقتدا به علمای برجسته یادآوری می کنم؛ طبیب اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۱۱ - در مدح امام والمتقین و یعسوب الدین امیرالمؤمنین گوید
تا تو رفتی چون خدنگم از برای زیباصنم رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ اى مردمان قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ آمد بشما پندى از خداوند شما وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ و شفا و آسانى آن را که در دلها بود وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ (۵۷) و راه نمونى و مهربانى گرویدگان را. شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۵ - ارباب زمستان
زمستان پوستین افزود بر تن کدخدایان را
