اهلی شیرازی : سحر حلال
بخش ۱۶ - صفت دخترکی که نامش گل بود
ساقی از آن می که به از تازه گل قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶
ماننده شیر نر شمس الدین است نهج البلاغه : حکمت ها
اصلاح و تربیت نفس
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> يَا أَسْرَى اَلرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ اَلْمُعَرِّجَ عَلَى اَلدُّنْيَا لاَ يَرُوعُهُ مِنْهَا إِلاَّ صَرِيفُ أَنْيَابِ اَلْحِدْثَانِ امام سجاد علیه‌السلام : رساله حقوق
حق مالک
وأما حق سائسك بالملك فنحو من سائسك بالسلطان إلا أن هذا يملك ما لا يملكه ذاك تلزمك طاعته فيما دق و جل منك إلا أن تخرجك من وجوب حق الله و يحول بينك و بين حقه و حقوق الخلق؛ فإذا قضيته رجعت إلى حقه فتشاغلت به و لا قوة الا بالله عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۲
چو در غم تو جز جان چیزی دگرم نبود فردوسی : فریدون
بخش ۱
فریدون چو شد بر جهان کامگار نسیمی : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
خیاط ازل چو جامه جان ببرید حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۹
با تیغ بازی مژه ات جان که می برد؟ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۱
بستهٔ زلف اوست دل، ای دل از آن کیست او نظام قاری : مناظرهٔ طعام و لباس
بخش ۱
متاع ثنای بیحد و سپاس بی اندازه کریم ستاری را که انسانرا بخلعت (ولقد کرمنا بنی آدم) گرامی داشت ودراعه (لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم) در بر ایشان افکند.زنانرا پوشش مردان و مردانرا جامه زنان گردانید که (هن لباس لکم و انتم لباس لهن). محاسن را سلیم سلامت بشر ساخت که (وریشا و لباس التقوی) چادر شب و نهالی و بالش را ثوب نوم ساخت و پیرهن وجبه و فرجی را لبس بیداری. (المنزه ذاته عن النوم والیقظه والمعرا عن الماکول و الملبوس) سیه پوش شب بفضلش از آب دریا گلیم خویش بیرون کشیده و قصار قدرتش تافته خورشید هر بامداد در خارای کوه بر سنگ زده. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۳۵
آن خوب را طلب کن، اندر میان حوران شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۱
نوش کن می که روحت افزاید انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۴۳ - در اشتیاق دوستی و طلب مکاتبات ازو
ز روزگار به یک نامهٔ تو خرسندم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۳
خسیس باده چو نوشد خسیس تر گردد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
آن که در عشق سزاوار سر دار نشد واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۸
یارب بفضل خویش، گناهان ما ببخش صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶
می شوم گل، در گریبان خار می افتد مرا سعدی : غزلیات
غزل ۲۲
ذوق شراب انست، وقتی اگر بباشد اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۲۶۷
ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
موجیم و حباب هر دو آبست