صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۵۸
دوزخ اهل نظر، پاس نگه داشتن است واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۶
با همه نیرنگ، تاکی گفت و گوی سادگی؟! حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
دلم از تو دل برنخواهد گرفت فردوسی : داستان رستم و اسفندیار
بخش ۱۴
نشست از بر رخش چون پیل مست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۵
از برای مال، گشتن کوه صحرا تا بکی؟! واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۴
همچو ناخن، شده خم بر در سلطان تاکی؟! صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۱۹
روح را با تن شکم پرور برابر می کند واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۳
چون ز صحرای عدم گشت بتن جان راضی؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷
دل ز عشق تو خون توان کردن حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۰
ما را نماند میل شکر با دهان دوست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۲
دوست داند زبان خاموشی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۱
نماز عاشقان باشد، همه مستی و بیهوشی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۰
گاهی سری بخاطر غمناک میکشی قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۹۶ - از تبریز به سرحد دار اردبیل نوشته است
حامل عریضه شیخ کوفی است و دشمن صوفی، با مندیل و رداء و تسبیح و عصا؛ از کربلا و نجف آمده، هدایا و تحف آورده، عزم خدمت نواب کرده و ساز جریمه و ابواب داده. هجده هزار جوارش دارد و هجده هزار سفارش میخواهد بهر وزیر و امیر و مشاور و مشیر و واعظ و خطیب و کاتب و ادیب و جمیل و جلیل که در مشکین و اردبیل است، آنجا میآیدو همه را مالش میدهد، اگرچه کاظم خان طالش باشد که در مدت عمر یک فطیر بیک فقیر نداده و یک عطا بیک گدا نکرده؛ کیسه ها پرداخته کند تاکارش پرداخته شود. کم میگوید پر میکاهد، خاک میدهد، در میخواهد.خاک خام تربت است و راه راه غربت. کنایه نمیفهمد، اشاره نمیداند. وعده بی اثر است، حواله بی ثمر. نقد میخواهد نه برات، بذل میخواهد نه زکات، تعلل بی سود و تحمل بی حاصل، در ناحیه وزارت دایره متوقع است. بکشند بیک ورق بل که یک طبق. در هر جدولش اسمی نوشته شود، مثل خان خلخال و میرطالش و صاحب مشگین و نایب اردبیل و امرای پیاده و سواره، از دهه و صده و هزاره و سرور هر عشیره و سید هر قبیله که اسبی در فسیله و خری در طویله و گاوی در رمه و بزی در گله داشته باشد. واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۸
بهرجا میفروزی چهره،آتشخانه میسازی خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۸۷ - در عزلت و فقر و قناعت و تجرید
در ساحت زمانه ز راحت نشان مخواه سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۶
بند ترکش یک زمان ای ترک زیبا باز کن واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۶
ایام عیش بگذشت، شد روزگار پیری واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۵
ز دل رفتی مرا گرد تعلق، حبذا پیری! مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
غزل ۳
ای تکیه گاه و پناه
غزل شمارهٔ ۱۵۵۸
دوزخ اهل نظر، پاس نگه داشتن است واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۶
با همه نیرنگ، تاکی گفت و گوی سادگی؟! حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
دلم از تو دل برنخواهد گرفت فردوسی : داستان رستم و اسفندیار
بخش ۱۴
نشست از بر رخش چون پیل مست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۵
از برای مال، گشتن کوه صحرا تا بکی؟! واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۴
همچو ناخن، شده خم بر در سلطان تاکی؟! صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۱۹
روح را با تن شکم پرور برابر می کند واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۳
چون ز صحرای عدم گشت بتن جان راضی؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷
دل ز عشق تو خون توان کردن حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۰
ما را نماند میل شکر با دهان دوست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۲
دوست داند زبان خاموشی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۱
نماز عاشقان باشد، همه مستی و بیهوشی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۰
گاهی سری بخاطر غمناک میکشی قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۹۶ - از تبریز به سرحد دار اردبیل نوشته است
حامل عریضه شیخ کوفی است و دشمن صوفی، با مندیل و رداء و تسبیح و عصا؛ از کربلا و نجف آمده، هدایا و تحف آورده، عزم خدمت نواب کرده و ساز جریمه و ابواب داده. هجده هزار جوارش دارد و هجده هزار سفارش میخواهد بهر وزیر و امیر و مشاور و مشیر و واعظ و خطیب و کاتب و ادیب و جمیل و جلیل که در مشکین و اردبیل است، آنجا میآیدو همه را مالش میدهد، اگرچه کاظم خان طالش باشد که در مدت عمر یک فطیر بیک فقیر نداده و یک عطا بیک گدا نکرده؛ کیسه ها پرداخته کند تاکارش پرداخته شود. کم میگوید پر میکاهد، خاک میدهد، در میخواهد.خاک خام تربت است و راه راه غربت. کنایه نمیفهمد، اشاره نمیداند. وعده بی اثر است، حواله بی ثمر. نقد میخواهد نه برات، بذل میخواهد نه زکات، تعلل بی سود و تحمل بی حاصل، در ناحیه وزارت دایره متوقع است. بکشند بیک ورق بل که یک طبق. در هر جدولش اسمی نوشته شود، مثل خان خلخال و میرطالش و صاحب مشگین و نایب اردبیل و امرای پیاده و سواره، از دهه و صده و هزاره و سرور هر عشیره و سید هر قبیله که اسبی در فسیله و خری در طویله و گاوی در رمه و بزی در گله داشته باشد. واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۸
بهرجا میفروزی چهره،آتشخانه میسازی خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۸۷ - در عزلت و فقر و قناعت و تجرید
در ساحت زمانه ز راحت نشان مخواه سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۶
بند ترکش یک زمان ای ترک زیبا باز کن واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۶
ایام عیش بگذشت، شد روزگار پیری واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۵
ز دل رفتی مرا گرد تعلق، حبذا پیری! مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
غزل ۳
ای تکیه گاه و پناه
