ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۹
بهخواسته و چیزگیتی گستاخمباش،چهخواسته و چیز (مال و منال) گیتی ایدون همانا چونمرغیاست کهازین درخت بر آن درخت نشسته و به هیچ درخت نپاید. عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۳۰
مدعی باز ملولست و بلایی دارد خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰
ما را به درِ دوست گشاد از هوس خویش ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۷
چون به انجمن خواهی نشست نزدیک مردم دژآگاه منشین که تو نیز دژآگاه نباشی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۳
اگر بر خاک کویت گرد گردم اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۹۱
بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۸
یاد یاران که کنند از دل و جان یاری هم امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۶۵
اُونجه که بئوتی هِرسْ، من بپامهْ امیرخسرو دهلوی : مطلعالانوار
بخش ۱۱ - حکایت دم زندگانی به حق عیسی(ع)
صبح دمی رفت مسیحا به دشت ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۶
فرتم سخن (سخن عالی) به دشچهر (بدذات) مگوی. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲
مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۷۸
از سپهر نیلگون خاکستر ما کرده اند قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۰
ای دوای درد بیماران، سلام علیکم ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۳
خرد بوده (پست و بیاصل) واپیشوار (؟) مردم را نگاه مدار (تفقد و احسان مکن) چه ترا سپاس نخواهد داشت. محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷
من بیتو ندارم از چمن حظ سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳
رفت اشکم که سری بر گذر یار کشد امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
شاعر اگر سعدی شیرازی است جمالالدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
افسوس که شد جوانی و چیز نماند ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۲
زن کسان مفریب، چه به روان گناه گران بود. امامی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۳ - در مدح علاء الدوله رکن الدین ابوالفتح قتلغ شاه
منت ایزد را که بعد از طول و عرض و سال و ماه
فقرۀ ۸۹
بهخواسته و چیزگیتی گستاخمباش،چهخواسته و چیز (مال و منال) گیتی ایدون همانا چونمرغیاست کهازین درخت بر آن درخت نشسته و به هیچ درخت نپاید. عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۳۰
مدعی باز ملولست و بلایی دارد خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰
ما را به درِ دوست گشاد از هوس خویش ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۷
چون به انجمن خواهی نشست نزدیک مردم دژآگاه منشین که تو نیز دژآگاه نباشی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۳
اگر بر خاک کویت گرد گردم اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۹۱
بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۸
یاد یاران که کنند از دل و جان یاری هم امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۶۵
اُونجه که بئوتی هِرسْ، من بپامهْ امیرخسرو دهلوی : مطلعالانوار
بخش ۱۱ - حکایت دم زندگانی به حق عیسی(ع)
صبح دمی رفت مسیحا به دشت ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۶
فرتم سخن (سخن عالی) به دشچهر (بدذات) مگوی. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲
مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۷۸
از سپهر نیلگون خاکستر ما کرده اند قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۰
ای دوای درد بیماران، سلام علیکم ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۳
خرد بوده (پست و بیاصل) واپیشوار (؟) مردم را نگاه مدار (تفقد و احسان مکن) چه ترا سپاس نخواهد داشت. محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷
من بیتو ندارم از چمن حظ سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳
رفت اشکم که سری بر گذر یار کشد امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
شاعر اگر سعدی شیرازی است جمالالدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
افسوس که شد جوانی و چیز نماند ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸۲
زن کسان مفریب، چه به روان گناه گران بود. امامی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۳ - در مدح علاء الدوله رکن الدین ابوالفتح قتلغ شاه
منت ایزد را که بعد از طول و عرض و سال و ماه
