احمد شاملو : دشنه در دیس
پریدن
رها شدن بر گُردهی باد است و بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۰
مزد تلاشم به رهت دیده ندارد گهری بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
دل بیتو چنان سوخت که داغش نتوان یافت امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۵
رخی داری که وصف آن به خاطر در نمی گنجد رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۲۰ - النوبة الاولى
کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ بهتر گروهى شمائید، أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ که بیرون آوردند مردمان را، تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ بنیکویى مىفرمائید، وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ و از ناپسند مىباز زنید، وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ و بخداى میگروید. سعدی : غزلیات
غزل ۵۲۱
سل المصانع رکبا تهیم فی الفلوات فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۰
بیا بیا که اسیران نواز آمدهای سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸
که با آن شاه خوبان شمه ای از حال من گوید احمد شاملو : ترانههای کوچک غربت
عاشقانه
آنکه میگوید دوستت میدارم طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴
گفتی که کیم؟ گوشه نشینی که مپرس عطار نیشابوری : باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی
شمارهٔ ۴۵
در بادیهٔ جهان دری بنمایید امیر معزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶
بر من این رنج و غم آخر به سر آید روزی فریدون مشیری : تا صبح تابناک اهورایی
باغ در پنجره
چه غم که در دل این برجهای سیمانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۲
گشتم غبار و غیرت ناورد من همان فردوسی : پادشاهی اردشیر
بخش ۸
بسی برنیامد برین روزگار نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت كنترل زبان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۲۳۹
چنان مستم ز یار نازنینی رشیدالدین میبدی : ۱۷- سورة بنى اسرائیل- مکیة
۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ» گرامى کردیم ما فرزندان آدم را، «وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ» و برداشتیم ایشان را در دشت و دریا، «وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ» و روزى دادیم ایشان را از پاکها و خوشها، «وَ فَضَّلْناهُمْ» و ایشان را افزونى دادیم، «عَلى کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا» بر فراوانى از آنچ آفریدیم، «تَفْضِیلًا (۷۰)» افزونى دادنى. حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۶
من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰۴
این چه خط است و این چه رخسارست
پریدن
رها شدن بر گُردهی باد است و بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۰
مزد تلاشم به رهت دیده ندارد گهری بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
دل بیتو چنان سوخت که داغش نتوان یافت امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۵
رخی داری که وصف آن به خاطر در نمی گنجد رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۲۰ - النوبة الاولى
کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ بهتر گروهى شمائید، أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ که بیرون آوردند مردمان را، تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ بنیکویى مىفرمائید، وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ و از ناپسند مىباز زنید، وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ و بخداى میگروید. سعدی : غزلیات
غزل ۵۲۱
سل المصانع رکبا تهیم فی الفلوات فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۰
بیا بیا که اسیران نواز آمدهای سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸
که با آن شاه خوبان شمه ای از حال من گوید احمد شاملو : ترانههای کوچک غربت
عاشقانه
آنکه میگوید دوستت میدارم طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴
گفتی که کیم؟ گوشه نشینی که مپرس عطار نیشابوری : باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی
شمارهٔ ۴۵
در بادیهٔ جهان دری بنمایید امیر معزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶
بر من این رنج و غم آخر به سر آید روزی فریدون مشیری : تا صبح تابناک اهورایی
باغ در پنجره
چه غم که در دل این برجهای سیمانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۲
گشتم غبار و غیرت ناورد من همان فردوسی : پادشاهی اردشیر
بخش ۸
بسی برنیامد برین روزگار نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت كنترل زبان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۲۳۹
چنان مستم ز یار نازنینی رشیدالدین میبدی : ۱۷- سورة بنى اسرائیل- مکیة
۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ» گرامى کردیم ما فرزندان آدم را، «وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ» و برداشتیم ایشان را در دشت و دریا، «وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ» و روزى دادیم ایشان را از پاکها و خوشها، «وَ فَضَّلْناهُمْ» و ایشان را افزونى دادیم، «عَلى کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا» بر فراوانى از آنچ آفریدیم، «تَفْضِیلًا (۷۰)» افزونى دادنى. حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۶
من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰۴
این چه خط است و این چه رخسارست
