شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۱
ناخورده شراب ذوق آن نتوان یافت نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۱۴ - آغاز داستان خسرو و شیرین
چنین گفت آن سخن گوی کهن زاد شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰
ذاتی که به نزد ما نه فرد است و نه جفت وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۳
بگذشت دور یوسف و دوران حسن تست نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۴۶ - انجامش روزگار فرفوریوس
ببار ای مغنی نوائی شگفت سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹
گم کردن و یافتن همه گردن تست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۴۲ - حکایت آن جوان رعنا که جامه های عید پوشید و به نظر عجب در خود نگریست و به آن تیر زهرآلود از پای در افتاد
جوانی به بر جامه خسروی جامی : لیلی و مجنون
بخش ۲۰ - رفتن مجنون پیش لیلی و به بانگ زاغ فال نیکو گرفتن و نذر کردن که اگر دیدار لیلی میسر گردد یک حج پیاده بگزارد
چون باز سفیده دم درین باغ محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶
دلی دارم که از تنگی درو جز غم نمی‌گنجد مولوی : دفتر اول
بخش ۴۵ - ترجیح نهادن شیر جهد و اکتساب را بر توکل و تسلیم
گفت آری، گر توکل رهبر است صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴
چون دریغ از دیده داری حسن ذات خویش را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
این علم بدیع ما بیانی دگر است رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما کانَ لِبَشَرٍ هرگز روا نباشد مردمى را، أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتابَ که خداى او را نامه دهد، وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ و علم راست و پیغامبرى دهد، ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ پس آن گه فرا مردمان گوید: کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ مرا بندگان باشید و مرا بخدایى گیرید فرود از اللَّه، وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ لکن چنین گفتند پیغامبران امّت خویش را که بندگان خدا بید، بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ بآنچه کتاب من میدانید، وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (۷۹) و بآنچه میخوانید از آن. عطار نیشابوری : بخش پنجم
المقالة الخامسة
دوُم فرزند آمد با پدر گفت شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۶
دریاب و بیا که نازکانه سخنی است سعدی : غزلیات
غزل ۲۱۸
آن سرو که گویند به بالای تو ماند مولوی : دفتر سوم
بخش ۷ - بیان آنک الله گفتن نیازمند عین لبیک گفتن حق است
آن یکی الله می‌گفتی شبی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۵
در باغ خلافت نبی چار به است
رباعی شمارهٔ ۶۱
ناخورده شراب ذوق آن نتوان یافت نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۱۴ - آغاز داستان خسرو و شیرین
چنین گفت آن سخن گوی کهن زاد شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰
ذاتی که به نزد ما نه فرد است و نه جفت وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۳
بگذشت دور یوسف و دوران حسن تست نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۴۶ - انجامش روزگار فرفوریوس
ببار ای مغنی نوائی شگفت سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹
گم کردن و یافتن همه گردن تست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۴۲ - حکایت آن جوان رعنا که جامه های عید پوشید و به نظر عجب در خود نگریست و به آن تیر زهرآلود از پای در افتاد
جوانی به بر جامه خسروی جامی : لیلی و مجنون
بخش ۲۰ - رفتن مجنون پیش لیلی و به بانگ زاغ فال نیکو گرفتن و نذر کردن که اگر دیدار لیلی میسر گردد یک حج پیاده بگزارد
چون باز سفیده دم درین باغ محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶
دلی دارم که از تنگی درو جز غم نمی‌گنجد مولوی : دفتر اول
بخش ۴۵ - ترجیح نهادن شیر جهد و اکتساب را بر توکل و تسلیم
گفت آری، گر توکل رهبر است صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴
چون دریغ از دیده داری حسن ذات خویش را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
این علم بدیع ما بیانی دگر است رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما کانَ لِبَشَرٍ هرگز روا نباشد مردمى را، أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتابَ که خداى او را نامه دهد، وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ و علم راست و پیغامبرى دهد، ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ پس آن گه فرا مردمان گوید: کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ مرا بندگان باشید و مرا بخدایى گیرید فرود از اللَّه، وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ لکن چنین گفتند پیغامبران امّت خویش را که بندگان خدا بید، بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ بآنچه کتاب من میدانید، وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (۷۹) و بآنچه میخوانید از آن. عطار نیشابوری : بخش پنجم
المقالة الخامسة
دوُم فرزند آمد با پدر گفت شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۶
دریاب و بیا که نازکانه سخنی است سعدی : غزلیات
غزل ۲۱۸
آن سرو که گویند به بالای تو ماند مولوی : دفتر سوم
بخش ۷ - بیان آنک الله گفتن نیازمند عین لبیک گفتن حق است
آن یکی الله می‌گفتی شبی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۵
در باغ خلافت نبی چار به است
