جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۴۶ - رفتن زلیخا به خود پیش یوسف علیه السلام و تضرع نمودن و عذر گفتن یوسف علیه السلام از تحصیل مراد وی
چو دایه با زلیخا این خبر گفت
سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۲
ای خواجه فلان الدین که ریشت ... باد
صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۴۹
طالع ما عیش را غم می کند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۴
هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم
فرخی سیستانی : قصاید (گزیدهٔ ناقص)
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - در مدح امیر ایاز اویماق منظور و محبوب سلطان محمود
غم نادیدن آن ماه دیدار
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۱
زود می‌پاشد ز هم در پیری اوراق حواس
محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۸۱ - ایضاً غزل: منه تَغَمَّده الله تعالی بِغُفرانه
من شیفته و مست و خراب از غم یارم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۵۶
صد بار بگفتمت ز مستان مگریز
نهج البلاغه : حکمت ها
قدرت و خودکامگی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ مَلَكَ اِسْتَأْثَرَ
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸
هر دل که وصال تو طلب کرد
فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۴
حسنت به ازل نظر چو در کارم کرد
نهج البلاغه : حکمت ها
پرهیز از کینه توزی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اُحْصُدِ اَلشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ
مهدی اخوان ثالث : زمستان
گرگ هار
گرگ هاری شده‌ام
سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۲۲
زشت همی گویی هر ساعتم
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۲
گل بی‌خار درین غمکده کم سبز شود
رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۲۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ الآیة... و نیست محمد (ص) مگر فرستاده‏اى از مردمان، قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ پیش ازو فرستادگان فراوان گذشتند، أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ اگر او بمرد یا بکشتند، انْقَلَبْتُمْ عَلى‏ أَعْقابِکُمْ شما باز میگردید به پس باز، وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلى‏ عَقِبَیْهِ و هر که باز گردد بر دو عقب خویش، فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئاً نگزاید خداى را هیچ چیز، وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ (۱۴۴) و آرى پاداش دهد خداى سپاسداران را.
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱
با نصرت و فتح و ظفر و دولت والا
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۸۳
خلوت آینه را طوطی غمازی هست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴
هرگز نبود میل تو کافراشت کنی
عطار نیشابوری : باب سی‏ام: در فراغت نمودن از معشوق
شمارهٔ ۱۳
سرگشتهٔ روز و شبم آنجا که منم