رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۳۷
میلفنج دشمن، که دشمن یکی بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
خدا را صاف کن با ما دل بی کینه ی خود را مجیرالدین بیلقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۲
سپهر قدرا در قبضه کفایت تست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۸
ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۰۲ - پاسخ نامه ی کوش به نزد نستوه
یکی پاسخ نامه فرمود و گفت نجم‌الدین رازی : رباعیات
شمارهٔ ۹
از ما تو هر آنچه دیده ای سایهٔ ماست نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۸۶
ای خم ابروی تو قبله ارباب عشق سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
تا روان اشک من از دیده ی تر خواهد بود قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۹۳
کوشم که بپوشم انده و نخروشم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۸
مشتاق لقا روی نظر باز نگیرد ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۸
گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
حکایت حجاج یوسف
حکایت کنند از یکی نیکمرد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۸
کُنج خراباتِ عشق، جای من و گنجِ من ملا احمد نراقی : باب چهارم
علاج عجب به عقل و زیرکی
و اما عجب به عقل و زیرکی خود: پس این علامت بی عقلی و «بلادت است، زیرا که عاقل پیرامون عجب نمی گردد بلکه عقل خود را حقیر می شمارد و اگر در مکانی تدبیر صوابی از او ظاهر شد یا به امر پنهانی برخورد آن را از جانب خدا می داند و بر آن شکر می کند. ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۳
دشن چشم (‌بدچشم‌) مرد به یاری مگیر. امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰ - تتبع خواجه
زاهدا در روضه گر می از کف دلدار نیست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۵۰
یک ره بکن ز غمزه خونین اشارتی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۳۳
مرا که گفت که دست از عنان یار کشم فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۰
گوشهٔ چشمی بسوی دردمندان کن بناز امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۳
کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود