ملکالشعرای بهار : جنگ تهمورث با دیوها
خطاب به زن
گوش کن ای بلبل شیرین سخن خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
آن روز مه این نور سعادت به جبین داشت طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
نچسبید بر دامنت طفل اشکم ملکالشعرای بهار : دل مادر
خاتمه
ای پسر مادر خود را مازار قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه منست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
ای گل نو ز توأم بوی کسی می آید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳
تب دوشین در آن بت چون اثر کرد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲
زلف آشفته همی تابی و من می تابم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹۲
به دام عشق درآویختم دگرباره سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۷
پیاده ای سر و پا برهنه با کاروان حجاز از کوفه بدر آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت و خرامان همیرفت و میگفت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۹۱
مرکز عیش است آن دهان که تو داری ملکالشعرای بهار : دل مادر
بانگ هاتف
هاتفی گفت که ابرام بنه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۲
مانده شدهست گوش من از پی انتظار آن بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
زهی روی دل افروزت چراغ منظر دیده صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۱۱
منم آن غنچهٔ غافل که ز بیحوصلگی رشیدالدین میبدی : ۴۳- سورة الزخرف- مکیه
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ بنام خداوند، الرَّحْمنِ، فراخ بخشایش، الرَّحِیمِ مهربان. اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
شمارهٔ ۱۰۰ - الحقیقة
ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸
ای گوش من گرفته، تویی چشم روشنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۸
کیم من تا سلیمان میهمان خوان من باشد؟ جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۵۹ - ندبه حکیم سوم
حکیمی دگر گفت کان کامگار
خطاب به زن
گوش کن ای بلبل شیرین سخن خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
آن روز مه این نور سعادت به جبین داشت طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
نچسبید بر دامنت طفل اشکم ملکالشعرای بهار : دل مادر
خاتمه
ای پسر مادر خود را مازار قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه منست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
ای گل نو ز توأم بوی کسی می آید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳
تب دوشین در آن بت چون اثر کرد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲
زلف آشفته همی تابی و من می تابم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹۲
به دام عشق درآویختم دگرباره سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۷
پیاده ای سر و پا برهنه با کاروان حجاز از کوفه بدر آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت و خرامان همیرفت و میگفت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۹۱
مرکز عیش است آن دهان که تو داری ملکالشعرای بهار : دل مادر
بانگ هاتف
هاتفی گفت که ابرام بنه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۲
مانده شدهست گوش من از پی انتظار آن بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
زهی روی دل افروزت چراغ منظر دیده صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۱۱
منم آن غنچهٔ غافل که ز بیحوصلگی رشیدالدین میبدی : ۴۳- سورة الزخرف- مکیه
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ بنام خداوند، الرَّحْمنِ، فراخ بخشایش، الرَّحِیمِ مهربان. اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
شمارهٔ ۱۰۰ - الحقیقة
ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸
ای گوش من گرفته، تویی چشم روشنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۸
کیم من تا سلیمان میهمان خوان من باشد؟ جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۵۹ - ندبه حکیم سوم
حکیمی دگر گفت کان کامگار
