بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۰۲
تو کریم مطلق و من گدا چه‌کنی جز این که نخوانی‌ام فروغی بسطامی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
این دل که به شهر عشق سرگشتهٔ تست نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش چشم پوشی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مِنْ أَشْرَفِ أَعْمَالِ اَلْكَرِيمِ غَفْلَتُهُ عَمَّا يَعْلَمُ محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۳۲
شیخ گفت در میان مجلس: الحیوة بالعلم و الراحة فی معرفة و الذوق فی الذکر و ثواب التوحید النظر الی اللّه تعالی فی الجنة و ثواب اداء الامر الجنة و ثواب اجتناب النهی الخلاص من النار ثم قرأ الشیخ: یا اَیُّها الناسُ اَنتُمُ القُقَراءُ اِلی اللّه وَاللّه هُوَ الغَنُّی الحَمیدُ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰
مردم دیده ی ما جز به رخت ناظر نیست جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۱۹۰
بخت برگشت ز من تا تو برفتی ز برم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۷
هر لحظه غمزه ها به جفا نیز می کنی جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۱
باز دل زآتش سودای تو درمی گیرد رفیق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵
دور از رخ تو بدیده و دل ای ماه اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۶
در دل آمد یار و گشت از دیده غمدیده دور سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
گر یار بحالم نظری داشته باشد نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۲۶ - نشستن بهرام روز شنبه در گنبد سیاه و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم اول
چونکه بهرام شد نشاط پرست وحشی بافقی : ناظر و منظور
خبر یافتن منظور از رفتن ناظر و برون آمدن از شهر آشفته خاطر و به کاروان مقصود رسیدن و از نامهٔ ناظر شادمان گردیدن
فسون سازی که این افسون نماید نهج البلاغه : نامه ها
نامه به فرمانداران در جبران خسارت عبور لشکریان از شهرها
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى العمال الذين يطأ الجيش عملهم </strong> فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹
گنج ابدی پیروی حق و عبادت محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸
دم جاندان آن بت بر سرم با تیغ کین آمد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۱
آن را که ز وصل او خبر بود رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۸ - گلبن ششم در ذکر بعضی از اصطلاحات عارفین
بر رأی عقلای باانصاف ظاهر است که هر طایفه را از علما و غیره اصطلاحی مخصوص است که در استعمال آن منفردند ودیگران را از آن حظی و نصیبی نیست. لهذا این طایفهٔ عالیه، عبارات و اصطلاحات خاصی دارند که بدون اطلاع و استحضار از آن، درک کلام ایشان متعذر است. کما قال المؤلف: امام خمینی : غزلیات
جام ازل
مازاده عشقیم و پسرخوانده جامیم مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۴
ای مرحمتت هادی راه همه کس
غزل شمارهٔ ۲۰۰۲
تو کریم مطلق و من گدا چه‌کنی جز این که نخوانی‌ام فروغی بسطامی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
این دل که به شهر عشق سرگشتهٔ تست نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش چشم پوشی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مِنْ أَشْرَفِ أَعْمَالِ اَلْكَرِيمِ غَفْلَتُهُ عَمَّا يَعْلَمُ محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۳۲
شیخ گفت در میان مجلس: الحیوة بالعلم و الراحة فی معرفة و الذوق فی الذکر و ثواب التوحید النظر الی اللّه تعالی فی الجنة و ثواب اداء الامر الجنة و ثواب اجتناب النهی الخلاص من النار ثم قرأ الشیخ: یا اَیُّها الناسُ اَنتُمُ القُقَراءُ اِلی اللّه وَاللّه هُوَ الغَنُّی الحَمیدُ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰
مردم دیده ی ما جز به رخت ناظر نیست جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۱۹۰
بخت برگشت ز من تا تو برفتی ز برم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۷
هر لحظه غمزه ها به جفا نیز می کنی جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۱
باز دل زآتش سودای تو درمی گیرد رفیق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵
دور از رخ تو بدیده و دل ای ماه اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۶
در دل آمد یار و گشت از دیده غمدیده دور سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
گر یار بحالم نظری داشته باشد نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۲۶ - نشستن بهرام روز شنبه در گنبد سیاه و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم اول
چونکه بهرام شد نشاط پرست وحشی بافقی : ناظر و منظور
خبر یافتن منظور از رفتن ناظر و برون آمدن از شهر آشفته خاطر و به کاروان مقصود رسیدن و از نامهٔ ناظر شادمان گردیدن
فسون سازی که این افسون نماید نهج البلاغه : نامه ها
نامه به فرمانداران در جبران خسارت عبور لشکریان از شهرها
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى العمال الذين يطأ الجيش عملهم </strong> فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹
گنج ابدی پیروی حق و عبادت محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸
دم جاندان آن بت بر سرم با تیغ کین آمد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۱
آن را که ز وصل او خبر بود رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۸ - گلبن ششم در ذکر بعضی از اصطلاحات عارفین
بر رأی عقلای باانصاف ظاهر است که هر طایفه را از علما و غیره اصطلاحی مخصوص است که در استعمال آن منفردند ودیگران را از آن حظی و نصیبی نیست. لهذا این طایفهٔ عالیه، عبارات و اصطلاحات خاصی دارند که بدون اطلاع و استحضار از آن، درک کلام ایشان متعذر است. کما قال المؤلف: امام خمینی : غزلیات
جام ازل
مازاده عشقیم و پسرخوانده جامیم مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۴
ای مرحمتت هادی راه همه کس
