فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲
تحکیم اساس بر مؤسس فرض است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۸
دلا به راه سحرگاه شمع روشن کن فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴
بدل و بجان زد آتش سبحات حسن و زیبت اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
به این نابودمندی بودن آموز
به این نابودمندی بودن آموز کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
مرا با تو نقل و شراب آرزوست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۵
نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۲۸
فدای مبارک حضورت شوم، حامل ذریعت می گوید: مهد علیا سترکبری والده ماجده سپهر برین را مهین ماه نوجهان کهن را بهین شاه نو ولیعهد روحی فداه، والده محترمه مرحومه خود را حجاز سپار و حج گزاری همی جوید. ملاباقر پدر حامل، مردی پاکدامن، نیک اعتقاد، با پرهیز، ظاهر صلاح، خداترس، فقیر، هیچ علاقه، چنانچه این نیت صادق و عزم اندیش این عزیمت هستند، ملای مزبور را در تقدیم خدمت مذکور، اهلیت و استحقاقی تمام است. در پانزده تومان نیز قانع و سپاسدار است. سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۳۱
زین پسم با دیو مردم پیکر و پیکار نیست رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ یاد کنید نعمت خداى و نیکوکارى وى بر خویشتن، و مِیثاقَهُ و پیمان وى، الَّذِی واثَقَکُمْ بِهِ آن پیمان که با شما بست، إِذْ قُلْتُمْ آن گه که گفتید: سَمِعْنا وَ أَطَعْنا شنیدیم و فرمانبرداریم، وَ اتَّقُوا اللَّهَ و بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (۷) و بدانى که خداى دانا است بآنچه در دلهاست. اوحدی مراغه‌ای : منطق‌العشاق
در دعای ممدوح خداوند زاده
خداوندا، به ارواح بزرگان فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۰
یاران میم ز بهر خدا در سبو کنید مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال مسجد کوفه
اعمال باب الفرج مسجد کوفه معروف به مقام نوح (ع)
چون از عمل ستون سوم فارغ شدی، به دکه باب امیرمؤمنان برو و آن آلونکی است متصّل به دری که از مسجد، به سوی خانه امیرمؤمنان باز می شده است. پس چهار رکعت نماز بخوان به «حمد» و هر سوره که خواستی، چون فارغ شدی «تسبیح حضرت زهرا» را بجا آورد و بگو: امیرخسرو دهلوی : مثنویات
شمارهٔ ۶۲ - ذوقا فیتین
تن ز غنیمت به هزیمت سپرد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
ز وصلش دور بودم جان ز بس می‌رفت و می‌آمد طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
از نگه تیری به جانم آن کمان ابرو زند عثمان مختاری : شهریارنامه
بخش ۷۴ - رزم زنگی زوش با لشکر سرخ پوش نقابدار گوید
فرود آمد آنگه یل دیوبند خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶۱
الهی عنایت تو کوه است و فضل تو دریا، کوه کی فرسود و دریا کی کاست، عنایت تو کی جست و فضل تو کی وا خواست، پس شادی یکی است که دوست یکتاست. اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۳۷
من در غم عشقت غم عالم نخورم عطار نیشابوری : پندنامه
در علامات مدبر
چار چیز آمد نشان مدبری اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۸
ای عید روزه‌داران ابروی چون هلالت
شمارهٔ ۲۲
تحکیم اساس بر مؤسس فرض است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۸
دلا به راه سحرگاه شمع روشن کن فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴
بدل و بجان زد آتش سبحات حسن و زیبت اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
به این نابودمندی بودن آموز
به این نابودمندی بودن آموز کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
مرا با تو نقل و شراب آرزوست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۵
نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۲۸
فدای مبارک حضورت شوم، حامل ذریعت می گوید: مهد علیا سترکبری والده ماجده سپهر برین را مهین ماه نوجهان کهن را بهین شاه نو ولیعهد روحی فداه، والده محترمه مرحومه خود را حجاز سپار و حج گزاری همی جوید. ملاباقر پدر حامل، مردی پاکدامن، نیک اعتقاد، با پرهیز، ظاهر صلاح، خداترس، فقیر، هیچ علاقه، چنانچه این نیت صادق و عزم اندیش این عزیمت هستند، ملای مزبور را در تقدیم خدمت مذکور، اهلیت و استحقاقی تمام است. در پانزده تومان نیز قانع و سپاسدار است. سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۳۱
زین پسم با دیو مردم پیکر و پیکار نیست رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ یاد کنید نعمت خداى و نیکوکارى وى بر خویشتن، و مِیثاقَهُ و پیمان وى، الَّذِی واثَقَکُمْ بِهِ آن پیمان که با شما بست، إِذْ قُلْتُمْ آن گه که گفتید: سَمِعْنا وَ أَطَعْنا شنیدیم و فرمانبرداریم، وَ اتَّقُوا اللَّهَ و بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (۷) و بدانى که خداى دانا است بآنچه در دلهاست. اوحدی مراغه‌ای : منطق‌العشاق
در دعای ممدوح خداوند زاده
خداوندا، به ارواح بزرگان فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۰
یاران میم ز بهر خدا در سبو کنید مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال مسجد کوفه
اعمال باب الفرج مسجد کوفه معروف به مقام نوح (ع)
چون از عمل ستون سوم فارغ شدی، به دکه باب امیرمؤمنان برو و آن آلونکی است متصّل به دری که از مسجد، به سوی خانه امیرمؤمنان باز می شده است. پس چهار رکعت نماز بخوان به «حمد» و هر سوره که خواستی، چون فارغ شدی «تسبیح حضرت زهرا» را بجا آورد و بگو: امیرخسرو دهلوی : مثنویات
شمارهٔ ۶۲ - ذوقا فیتین
تن ز غنیمت به هزیمت سپرد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
ز وصلش دور بودم جان ز بس می‌رفت و می‌آمد طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
از نگه تیری به جانم آن کمان ابرو زند عثمان مختاری : شهریارنامه
بخش ۷۴ - رزم زنگی زوش با لشکر سرخ پوش نقابدار گوید
فرود آمد آنگه یل دیوبند خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶۱
الهی عنایت تو کوه است و فضل تو دریا، کوه کی فرسود و دریا کی کاست، عنایت تو کی جست و فضل تو کی وا خواست، پس شادی یکی است که دوست یکتاست. اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۳۷
من در غم عشقت غم عالم نخورم عطار نیشابوری : پندنامه
در علامات مدبر
چار چیز آمد نشان مدبری اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۸
ای عید روزه‌داران ابروی چون هلالت
