سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۱۳۲ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
کیجا شه سِرِهْ، ونگْ کِنِّهْ (کِرْدِهْ) شه سیکٰارِهْ
ریکا به صحرا گِتِهْ (گِنِهْ) منْ تِهْ (تِنِهْ) بلاره
الٰهی (انشالّا) سیکا مرگ بکوشِنْ شمارِهْ
مَرْدِمِ (وَچِهْ) ریکا نَووِهْ منْ ته (تِنِهْ) بِلٰارِهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۷
برو به گوهر
بالْ ره تُو نده، طاقتِ تُو ندارمه
من طاقتِ ته چشِ سیُیو ندارمه
تو زلف ره گلُو شورْنی، من اُو ندارمه
عاشقی ره زَرْ ونهْ، من کُو ندارمه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۶
برو به گوهر
دل رهْ گمّه که، غمْ نخرْ چاره نیه
ته غم خردِنِ روز ره کنارهْ نیه
کدوم شهره که عاشقِ نارهْ نیه
کدوم دله که تیر خرنهْ، پارهْ نیه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۵
برو به گوهر
مَرْدمْ گَشتِ لارْ شُوئنْ (شونن) منْ لارْ بمُوره
بی تو (ته) گَشْتِ لارْمه وَرْ بسُونِ گوره
اَزْ غمزهْ نیازارْ منهْ دلْ سیوره
منکه اختیارِ خدْ نشومه، زوره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۲
برو به گوهر
یاری نَکردی، جُزْ ره مه جٰا چه گیتی؟
چشمکْ بَزُومه، لُو شه ره گاز بئیتی
این دپیت مَپیتْ که تو مه جا سَرْ گیتی
منْ دونسّمهْ یار دیگر بئیتی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۸
برو به گوهر
ته بندومه تا مه استخون (هسّکا) بَپیسْتِن
منه جان! تویی، بی‌جان نتومّه زیستن
بسا این‌که حقیرْمِهْ وُ نَتومّه زیستن
با این رَنْگِنٰا چِشْ نَتومّه گریستن
منکه رَنْگِنٰا چِشْ نتومّه گریستن
مه جان چی امید دارمه من شه بزیستن
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲
برو به گوهر
امیر گنه: مه وَرْ کِیَهْ روز و شوبی؟
اَندی وَرْنه دلْ ره که طاقتْ نَوُویی
دوستْ که مردمِ سخنْ جه مهرْ بشویی (بئیری)؟
وی چُونّهْ که مه سُوته دلْ ره چی رویی
دوستْ کونه که غَمْ بَخرهْ روز و شُوبی
کَسْ ندارْمه مه دردْصانعْ ره بئویی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
امیر گنه: مه مَستهْ چشْ، شُوخهْ نی‌نی
تنهْ ندیینْ سُو نَمُو نسُته نی‌نی
دْ نوره جدا کنّی میونِ نی‌نی
مَردمْ ره وَعدهْ کنّی، امّا چهْ (شهْ) نی‌نی
ای وا، هَرْ کجه مه بی‌بفاره وینی
بَوُو ته بَندهْ ره دیمه چی (چه) غمگینی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۴
برو به گوهر
گِلْدَسْتِهْ! ته واسِّرْ سَرْگِردُونْمِهْ، آوارْ
سونِ دیو وُ دَدْ مِجِمِّهْ دامِنِ غٰارْ
به اینْ خُورِهْ چیرْ، آخر چه سُونِه مه کارْ؟
دَکِتْ به تنی (تِنِهْ) دَرْ، سُوجم تِهْ عِشْقِ نٰارْ
بَکِتْمِهْ شِنی مِلْک وُ مِقُومِ شِهْ (شی) یٰارْ
دَکِتْمِهْ تِنی دَرْکه دَرْدِْ مه کِنی خٰارْ
گُوشهْ نظری به مِنِهْ نامِرادْ دارْ
تُو مِهْ (می) حاتِمی، مِنْ ته (تی) کَرِم اُمیدْوارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۶
برو به گوهر
اَمْرُو دل‌بری آواز بییامُو مه گُوشْ
بی‌بنگُ و شرابْ، دَرْدَمْ بویمِهْ بی‌هوشْ
ته شَرْبِتِ لُورِهْ هرکی هٰاکنی نُوشْ
مِجی خِضْرآسٰا وُ مرگْ بَوّهْ فرامُوشْ
اونْ مِحالْ که ته غمْ بییّه مه هم آغوشْ
مه نالِهْ به عَرْشْ شییهْ مِلائِکْ گُوشْ
رِوا نِدارْمِهْ (نه آرمه) غَمْ‌رِهْ کَسْ‌ها کِنی گُوشْ
ته بارِ غَمْ سی مِنْ بُو، کَشِمْ (کشمّه) منْ شه دوُشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
اَدی دَکِتِهْ تنه شییِنْ بیچارشْ
اَدی دَکِتِهْ مه دِلْ‌رِهْ زار وُ نالِشْ
اَشری (اسری) که مه چِشْ کَلِنِهْ سونِ وارشْ،
تُو شونی، کِرِهْ کِنّی مِنِهْ اِسْپارِشْ؟
چی بُو (چیوا) بَمِرْد بُومْ شوی وصالْ تنه کَشْ
چی بُو (چیوا) ندیووُمْ روزِ فراق‌رِهْ شه چِشْ؟
دِ وارنْگْ‌رِهْ ته هرگَهْ دَئیرِ مٰا کَشْ،
درازْ کِنِّهْ عُمْرْرِهْ دُوسْ دِلُوی خِشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۳
برو به گوهر
واخْ که دِلْ‌رِهْ کارها کرده یارِ پَیْغُومْ!
آهْ که تو ندایی بنده‌یِ دِلِ کُومْ!
آخْ که نَخِتِمهْ دوستِ کشْ یکی شُومْ!
واخْ که گِذِر باز دَرْ بُورْدِهْ‌ای مه دُومْ!
شه دِلْ‌رِهْ کُوترْ کِرْدْمِهْ رسیمه ته دُومْ
تا دونه بَچینّه، دَکِفِهْ تنه دُومْ
صّیٰادِ کُهِنْ نیشته به ته تیسا دُومْ
هیچکِسْ نِنِهْ که دُوم نَکِفِهْ اَوّلْ گُومْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۳
برو به گوهر
سی وار مره جنگ کردی، منه خون‌کار تو
من ته ور بلا کَتْمهْ، گتی: هزار تو
خوشه دست و پاره‌ها کردی نگار تو
ز سییُو بکردی مه روز و روزگار تو
یک‌روز پیغوم برسی مه جان، د بار تو
دکارْ منه مهر و نئیر دیگر یار تو
مه دل به همون قول بَورْدی، قرار تو
آخر نکنّی کار ره منه کنار تو!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۵
برو به گوهر
وَرْفِ لَختهْ وارنه، دوستْ گته ویهاره
ای ورفِ سَرِ جا، همه جا دیاره
هر جا مشکه روش نیشته، عطّار بی‌کاره
مه وَرْ وَلگهْ ریز و تنه وَرْ ویهاره
مه تن بسوته، دلْ ز غمْ مه پر باره
صَدْ اشتر قطار کشی، تمومْره باره
یارونْ، برارونْ! کنین زمن کناره
ترسّمه عشقِ بَلْ بئیرهْ شماره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۸
برو به گوهر
سٰاتْ بکردهْ مه دوست مونندِ قیر چیه؟
گردِ گلهْ باغْ، مشکْ و عَنبرْ چه چیه؟
هر کی وَلْگه ریزونْ، گل به دارْ بدییه،
وی دُوّنهْ که مه حالْ به کجهْ رَسیْهْ
پری وَچهْ، ته چیرهْ گِل مَچّیهْ
ته بالِ مرجونْ، داغْ ره مه دلْ دَچیهْ
تو شمع و مه تَن ته پَروانهْ دَجیهْ
پاکْ بَسُوتهْ ته داغ و نئوتی چیه؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۰
برو به گوهر
دلْ دارمه یکی وشنْ وشنْ چچیه
مستهْ چشْ مه جه قَهرهْ، نَدوُمّه چیه؟!
ندومّه منه جرمُ و گناهْ چه چیه؟
دوستْ مره بهشْت و ناکَس ره بَچّیه
قَهر و غضَبْ و کینه شه دلْ دچیه
ته بَندوُمهْ، مه جرمُ وُ گناهْ چه چیه؟
قَهرْ بَکردهْ مه یارْ، با من اونطریه
وینگار کنه مه یارْ هر که ره بَدیه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۲
برو به گوهر
اینه که مُونسْ و غَم‌گُسارهْ یارْمه
اینهْ چشّمه‌ی اُو به تَنْ سازگارْمه
اینه که سیُو کردْ خُرّمْ روزگارْمه
اینه که بُناگُوشْ هُونیا ئه تارْمه
اینه که رَجْبِ مُونگَ وُ ده و چهارْمه
اینه دلْ رهْ زَنّه ناوُکْ بیشُمارْمه
اینه دسته‌ی گُلْ به دَروُنه خارْمه
اینه که بَورْدهْ آروُم و صَبر وُ قرارْمه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
دلْ دارمه یکی، تیر بَخردْ بو هزاره
تن دارمه یکی، دایِم اَندُوهْ بواره
چشْ دارمه یکی وی شو و روز که واره
جان دارمه یکی، کمّه قرْبونِ یاره
هر کَسْ که منه دوستْ ره به کینه داره
اونْ دلْ خرّهْ صَدْ تیر و همیشه ناره
ته واسّرهْ مه چشْ شو و روز که واره
غیر از تو مه دلْ دیگرِ مهْرْ نکاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۹
برو به گوهر
اَمْرو به سریٰ چیره بدیمه حوره
جوُونی اسّٰا وُ بنمٰا غروره
گاهی به خنده، گاهی سرْ دارنه شوره
نه جایِ هنیشتنْ، نه دلْ دارْمه، بُورهْ
دلْ سُوجنهْ مه هیمه پیونْ تَنُوره
سوراخْ بَیّه دلْ، خنهْ پیُونْ زَنْبُورهْ
نارمهْ طاقتُ و دَسْ مه ندارْنه زُورهْ
یارونْ بُونهْ کَسْ شه جٰانْ بهْله بُورهْ؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۵
برو به گوهر
گُل‌دستهْ به ظُلمٰاتْ همیشه شوبی
کَسْ نیه که مه پیغُوم به ته بَوُویی
خینْ شنّهْ مه دیده و مجیک پرزویی
اونْ دَرْدْ که مره شونه، تره نَشویی
ته غمزه منه قاتله، روز و شویی
ته نازه که مه کشتنِ تیغ ره سُویی
دوست که کشتنِ دلْ ره بساته گویی
مره بمردنْ غم نیه، نیمه جویی