سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۶
برو به گوهر
بسی دلْ بَورْدْ ته چشمِ جادوُونهْ
یَغْما کنّهْ ته مَسّهْ چشمُونْ ترکونه
امرو بنواختْ بیمه، شه ماهِ نوره
عاج دیمِ سَرْ هشْنّیهْ شه موره
منْ بهشْتمهْ شه خور و مونگ نوره
شه آیینه روره، دْ چشمُونِ سوره
کَسْ ونهْ که مه پیغومْ بَوُوئه، اوره
«منْ نقره دَکرْدْ دارمهْ، ته یاسهْ، موره»
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۷
برو به گوهر
سَرخِه گلْ، غنچه‌ی تازه، خاله
به دورِ قَمرْ، خَطْ عنبرینِ ماله
خراجِ یَمنْ تارِ هَر مُویِ خاله
دلْ مثلِ هَمونْ باغِ گلِ سرخْ آلهْ
تیرْ زَنهْ مرهْ تازهْ نرگسْ دْ خاله
دلْ مثلِ هَمونْ باغِ گلِ سرخْ آلهْ
اونْ زلفهْ که هزار چَم وُ خم، پرْخاله
منْ بازْگمّهْ (ناز کمّه) که مه گردنِ خَلخالهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۸
برو به گوهر
مه دوستْ به خجیری، بَدرهْ یا هلٰاله؟
یا رُوشنهْ خورْتیجهْ که بی زوالهْ؟
مرهْ به تنهْ پیشْ یکْ اَندی سُو آلهْ
دُوستِ مهرهْ‌ورزی کُفرهْ یا حلالهْ؟
هَرْ دلْ که دوستِ عشقْ دَنیه مرْدالهْ
اونْ دلْ دلْ نیه، وی سَنگهْ یا سفٰالهْ
مرهْ به منهْ سُوتهْ دلْ اینْ خیالهْ
هَرْ مهرهْ که پاکْ وَرْزنیٰ ویْ حلالهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۹
برو به گوهر
امیر گنه: مه دوستْ بدرهْ یا هلاله؟
یا سَرچشمه‌ی اُونهْ که بی‌زوالهْ؟
ته مشکینه می‌که عنبرینه خاله،
هَرْ حَلقهْ هزارْ جیم وُ هزارونْ داله
اُونْ تنه دیمْ دَرهْ، اُونْ چی مٰالهْ؟
نَدوّمهْ زلْفِ سیٰاهیهْ یا خاله؟
دِ وارنگْ که ته پیلهْ اسّائهْ کٰالهْ
بَپیسْتْ وی حَروُمْ، نپیسّهْ وی حلالهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
ته گرگرِ سینه که چه خارچیه
ته شاهینهْ چشْ مه کُشتنْ غَنیّهْ
آهووره، دْ شیروَچه ته کمینه
منْ عاشِقِ اُونْ زلفمهْ که مار کمینهْ
مرهْ گننهْ ته یارْ سیو هندینهْ
اَرْ سیو نیهْ زلفْ، مشکْ ره کارْدنینه
اسٰا مَرْدم مهرورزی دلْ نینه
سَرْ دارْمه دمّهْ راهِ سیو، همینه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۸
برو به گوهر
سٰاتْ بکردهْ مه دوست مونندِ قیر چیه؟
گردِ گلهْ باغْ، مشکْ و عَنبرْ چه چیه؟
هر کی وَلْگه ریزونْ، گل به دارْ بدییه،
وی دُوّنهْ که مه حالْ به کجهْ رَسیْهْ
پری وَچهْ، ته چیرهْ گِل مَچّیهْ
ته بالِ مرجونْ، داغْ ره مه دلْ دَچیهْ
تو شمع و مه تَن ته پَروانهْ دَجیهْ
پاکْ بَسُوتهْ ته داغ و نئوتی چیه؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۰
برو به گوهر
دلْ دارمه یکی وشنْ وشنْ چچیه
مستهْ چشْ مه جه قَهرهْ، نَدوُمّه چیه؟!
ندومّه منه جرمُ و گناهْ چه چیه؟
دوستْ مره بهشْت و ناکَس ره بَچّیه
قَهر و غضَبْ و کینه شه دلْ دچیه
ته بَندوُمهْ، مه جرمُ وُ گناهْ چه چیه؟
قَهرْ بَکردهْ مه یارْ، با من اونطریه
وینگار کنه مه یارْ هر که ره بَدیه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۲
برو به گوهر
سالْ اونْ خشه که بَشْکفهْ نوبهارته
ماهْ اونْ خشهْ که بلبلْ خونّه گلزارْته
روزْ اُونْ خشهْ که پَلی دْ کفمْ یارْته
شُو اُونْ خشهْ که شادْ بَوینمْ دیدارْته
حالْ اُونْ خشهْ که خشی بَوینم حالْ ته
وَخْتْ اُونْ خشهْ که هَر وارْ وینمْ جمالْ ته
ساعتْ اُونْ خشهْ سٰاکنْ بوئمْ کنارته
هَرْ لَحْظهْ شه مه جانْ ره کنمْ نثارْ ته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۵
برو به گوهر
اونوختْ که مرهْ شه خنه دوستْ انداته
ته بالْ مه سَرینْ بی، شُو و روز نواته
اسا دیگر جا، مهرْ به دلْ شهْ بپاته
بهِشْتِمهْ شه جان و سرْ ره به پاته
منهْ کچیکه یارکْ، مرهْ نواته
فلکْ صد هزارْ داغْ به دلْ هُو نیاته
سٰازْمّهْ زری کَوشکْ اندرینْ سراته
اُونْ روزْ سیُو بُو که نَوُو اُونجهْ جاته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۶
برو به گوهر
امیر گنه: منْ تیرْ بَخردْ ته چشمُونه
زَخْمی ره دْخشْ وسّهْ تنه لبونه
لُو زمزمهْ، دَندونْ دُرّه ته دهُونه
ته دیمِ یکی خشْ ارْزنه دْجهُونه
به خَرجْ و خراجِ ملْکِ مازرُونه
هنْدِ باج و ایرون و دیگر تورونه
اندی شَرْ خورْ تاونهْ آسْمُونه
نه اِرْزه یکی گُوشه‌یِ ته چشُونه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۸
برو به گوهر
خشْ باختهْ شاهِ حَوشْ گوشهْ لارْته
نَترسیهْ اَزْ زخمِ سیُوئه مارْته
قَسمْ خرْمه نَقّاشِ نَقش و نگارْ ته
اُونْ حلقهْ حلقهْ زلفِ مشکینِ مارْته
امیر گنه: گُلشنْ ره امرُو گلزارْته
سه وُ گل وُ وارنْگ بَرْسیِهْ دارْته
اسٰا هَرْ طَرفْ عاشقْ اِسّا هزارْ ته
پَری‌وَشْ اسٰا هَسّهْ وَخْتِ شکارْته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۹
برو به گوهر
امیر گنه: عاشقمهْ چشمِ کنارْته
دلْ بَخرْدهْ مه، تیرِ پیکٰانْ گذارته
مُدّتْ وَخْته که حَیرُونمه کار و بارْته
یکْ غَمزهْ هزارْ کَسْ بُونهْ جانْ‌سپارْ ته
دْعَنبرهْ به دُورِ رُخِ گُل‌عذار ته
«کُفرْ» گردِ «ایمون» بَکشیِهْ حصٰارْته
پرْتُومه که مه دلْ دَکْت چاهسارْ ته
گویا جانْ هدٰا چٰاهِ بنْ، انتظارْ ته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۰
برو به گوهر
چی شاهی رُوزبیهْ که منْمَتمهْ همراتهْ
نثارْ کردمهْ زلفْ رهْ پچاپچاته
احتیاجْ نیه مهْ جانهْ یارْ، اینهاته
بسیارْ خَریمهْ نازِ گرُونْبهٰا ته
بَکوشْتْ مرهْ مشکینْ کَمنْ تٰا به تٰا ته
بَکوشتهْ مرهْ مَسْته چشِ اَدا ته
صَدْ خُوبونْ شهْ سَرْ هُونیا ته به پٰاته
خوبی هَمینهْ، کَمْ نَوُوئه بَفاتهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۲
برو به گوهر
اینه که مُونسْ و غَم‌گُسارهْ یارْمه
اینهْ چشّمه‌ی اُو به تَنْ سازگارْمه
اینه که سیُو کردْ خُرّمْ روزگارْمه
اینه که بُناگُوشْ هُونیا ئه تارْمه
اینه که رَجْبِ مُونگَ وُ ده و چهارْمه
اینه دلْ رهْ زَنّه ناوُکْ بیشُمارْمه
اینه دسته‌ی گُلْ به دَروُنه خارْمه
اینه که بَورْدهْ آروُم و صَبر وُ قرارْمه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۵
برو به گوهر
امیر گنه: عاشقمه خجیره چیره
اُونْ ماهْ، به زبُونْ هرگزْمه نُوم نئیره
دِ خشْ تمنّا دارمه ته مونگه چیره
خاره بَوْ دِ خشِ یا سهْ اوّلْ، به میره
بدیمه یکی چیره، خجیره، چیره
دیدارْ گوهری بیهْ و زبُونْ، امیره
هر کس که تنه نوم ره زبُونْ شه گیره
دعا خُومّه هَرْ دَمْ به هزارْ تَکبیرهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
مشکینْ کلاله که گِل سَرْوی داره
چکّه چکّه وی کٰانِ مرْوٰاری داره
مرْواری بیحدّه که حَمُّوم بواره
هم‌چنین حَمُّوم که اینْ اَنعامْ ره داره
بسی مفتخر بُو ئه اُونْ حَمُّوم، باره
سزاوارْ نیه به هر نفیسْ ره خواره
امیر گنه: یارون، قیمت نیه مه یاره
مه دوستْ به دْ لُو دارْنه شَکّر خرواره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
دلْ دارمه یکی، تیر بَخردْ بو هزاره
تن دارمه یکی، دایِم اَندُوهْ بواره
چشْ دارمه یکی وی شو و روز که واره
جان دارمه یکی، کمّه قرْبونِ یاره
هر کَسْ که منه دوستْ ره به کینه داره
اونْ دلْ خرّهْ صَدْ تیر و همیشه ناره
ته واسّرهْ مه چشْ شو و روز که واره
غیر از تو مه دلْ دیگرِ مهْرْ نکاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۸
برو به گوهر
سوایِ مه دوستْ، کَسْ نوم ره مه نَئیرهْ
هر روزْ نو به نو، امیر ته ور بَمیره
شو دارنه صحبتْ، روز جایِ دیگر (بوره) گیره
مه وَرْ سرزنشْ بُو، از جوُون و پیره
دلْ داشتمهْ یکی، تَرکشْ بساتمه تیره
روزی صد هزارْ تیرْ خورْنهْ مُونگهْ چیره
اگر کسی پَیْ به خودْ غم گیره،
منْ غَمْ پرْدارْمهْ، بَرسْ که بارْ بئیره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۹
برو به گوهر
اَمْرو به سریٰ چیره بدیمه حوره
جوُونی اسّٰا وُ بنمٰا غروره
گاهی به خنده، گاهی سرْ دارنه شوره
نه جایِ هنیشتنْ، نه دلْ دارْمه، بُورهْ
دلْ سُوجنهْ مه هیمه پیونْ تَنُوره
سوراخْ بَیّه دلْ، خنهْ پیُونْ زَنْبُورهْ
نارمهْ طاقتُ و دَسْ مه ندارْنه زُورهْ
یارونْ بُونهْ کَسْ شه جٰانْ بهْله بُورهْ؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۰
برو به گوهر
ای دَخْنهْ آهو، وَرهْ رهْ وَرْ گیرهْ
مشکِ تَر وُ کٰافُورْ ره برابر گیره
شقایقْ خُوشهْ پاره حنٰا بئیره
زَمُونهْ جوُونی ره آیی سَرْ گیره
خال و خَطْ خجیره، ته خجیرهْ چیره
این شَهرْ پرْکَسْ ته خال و خَطّ وَرْ میره
هر که زندگانی کنهْ وا نَخچیره
وی باغه کنارْ چَرهْ، نَخچیرْ ره گیره