عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳
کَمن هَکردی زلف ره «صحرایی» گیتی
غًضبْ هکردی، خین ره مه پاک بریتی
اُونطورْ که ته عاشقْ کِشی یادْبَئیتی
عَجبْ هَسّه که عاشقْ بَمُونّه گیتی!
دوستْ که مه سیئهْ ره به جفا بئیتی
دایمْ مه دلْ به غم و بلا، دَپیتی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
امیر گنه: مه مَستهْ چشْ، شُوخهْ نی‌نی
تنهْ ندیینْ سُو نَمُو نسُته نی‌نی
دْ نوره جدا کنّی میونِ نی‌نی
مَردمْ ره وَعدهْ کنّی، امّا چهْ (شهْ) نی‌نی
ای وا، هَرْ کجه مه بی‌بفاره وینی
بَوُو ته بَندهْ ره دیمه چی (چه) غمگینی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸
بِهْ سِرْخِهْ گِلِ سَرْ بِهِشْتی سُوسَنْ پٰا
اَفْلهْ کِنِّهْ گَرْ بَمجی یِکی سٰا
خٰارِجْ نیمِهْ مِنْ تِهْ نَدیینْ یکی سٰا
تٰا مِهْ قَفِسِ مِرْغْبَپِّری بِهْ تِهْ جٰا
هِچّی نییِهْ رُوزْمِهْ وَر بَئیشْتِهْ مِهْ وٰا
اُونی کِهْ بَئیشْتِهْ، غَمْ هِنیشْتِهْ تیسٰا
اَمیرْ گِنِهْ اینْ کُهْنِهْ دَنی یِکی سٰا
مِهْ سیئِهْ بِهْ غَمْ هَرْگِزْنَوُونِهْ تیسٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷
سِهْ چِی بِهْ دَنی کِهْ دِلْ دَرْ آوَرِهْ دَرْدْ
اَوِّلْ عِشْقِهْ کِهْ گُونِهْ‌رِهْ هٰا کِنِهْ زَرْدْ
دُویُّمْ بیکَسی، تَنِ تَنْهٰا بَوَوِهْ فَرْدْ
سِیُّمْ مِفْلِسی، گِرْدِنْ کَجْ آوَرِهْ مَرْدْ
نٰاکَسْ‌رِهْ بَتّوُمِّهْ گِتِنْ شِهْ دِلِ دَرْدْ
نٰاکِسْ دٰارْمِهْ کِهْ مِهْ غَمْ‌رِهْ هٰا کِنِهْ سَرْدْ
اَمیرْ گِنِهْ اینْ غِصِّهْ مِجِمْ دینِهْ، فَرْدْ
بٰافِکْروُ خِیٰالُ خُو هٰا کِرْدْمِهْ، بَسی دَرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۵
دُوسْ بَدی مِرِهْ، دیم‌هٰاکِرْدی بِهْ دیوٰارْ
تَرْسی کِهْ تِنی چیرِهْ بَوینمٰا خٰارْ؟
تُو اوُنی کِهْ مِهْ کَشْ دَیی پٰاروُ پیرٰارْ
هِلٰاکِهْ تِنی دیمْ دَرِهْ می‌خِشِ مٰارْ
زِبُونْ غَلِطٰا رٰاهْ دَکِتْ بُو یِکی وٰارْ
اینِهْ گِرْدِنْ، اُونِهْ رَسِنْ، هُوِکِشْ اینْ دٰارْ
دُونّی کِهْ تِنِهْ بَنْدوُمِهْ تٰا بِهْ اوُنْ مٰارْ
تٰا مِهْ کَفِنْ مِخْ بَخِرِهْ بِهْ دیوٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۰
گِلْ به اینْ خجیری نییِهْ وی اَوی خارْ
گَنْجْ به خُوش سَرْ دَکْشییِهْ سییُو مٰارْ
رَقیبْ شُو و روز نیشْتِهْ پَهْلُوی مِهْ یٰارْ
شَ اللّهْ رقیبْ‌رِهْ تَشْ دَکِتْ تٰا بَووهْ یٰارْ
دوسُ مونگُ وُ خورْدیمهْ و می‌مِشْکِ تٰارْ
یا سیمُ و زرِ سَرِ بَخِتْ بُو سییو مٰارْ
هزارْ چَمْ وُ خَمْ تِهْ اَرْقِمِ سییُو کٰارْ
هِشِّنی شِهْ عٰاجِ گَرْدِنْ مِهْ دِلْ آزٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۴
گِلْدَسْتِهْ! ته واسِّرْ سَرْگِردُونْمِهْ، آوارْ
سونِ دیو وُ دَدْ مِجِمِّهْ دامِنِ غٰارْ
به اینْ خُورِهْ چیرْ، آخر چه سُونِه مه کارْ؟
دَکِتْ به تنی (تِنِهْ) دَرْ، سُوجم تِهْ عِشْقِ نٰارْ
بَکِتْمِهْ شِنی مِلْک وُ مِقُومِ شِهْ (شی) یٰارْ
دَکِتْمِهْ تِنی دَرْکه دَرْدِْ مه کِنی خٰارْ
گُوشهْ نظری به مِنِهْ نامِرادْ دارْ
تُو مِهْ (می) حاتِمی، مِنْ ته (تی) کَرِم اُمیدْوارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۹
نٰاکِرْدی مِنٰا یاری، چیرهٰا گِنی وَسْ؟
بِساتی مِرِهْ عاشقِ بیقرارْ، مَسّ
اِساکه تِنی دَسْ بَرسی به مه دَسْ،
اِنْداجِمِّهْ شاهِ کمرْ، دارمْ هٰاوِسْ
سَرْمَسَ وُ سُو آل مَسّ وُ جِنافه ته مَسّْ
دَرْ مَسِّه، دیفٰارْ مَسِّهْ، دَرْوازِهْ ته مَسّْ
هَؤ چَنْ پِرِهْ کَس دارنی، مه حالْ‌رِهْ وارَسْ
یاربْ که تنه عشقْ گَرفتارْنوُو کَسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۲
بِهِلْ تا بنالمْ بیدردْ سه دِل دَسْ
چِنوُنْ بنالمْ که نالهْ بِلْبِلْ مُسّْ
گرفتارِ یک جامِّه یکی گِلِ دَسْ
گِلْ به دلْ بلا بَییِهْ، بلا گِلِ دَسْ
اگر که دنی مال وُ ملک مه نَمونِسْ،
شُکِرْ کمّه که سَرْ به تنْ مه بَمُونِسْ
مه مسکینِ تَنْ غَمْ بَخِرْد اندی که تُونِسْ
مِنْ شِرِهْ بَخِرْدِمهْ، مه دِشمِنْ بَمُونِسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۶
اَمْرُو دل‌بری آواز بییامُو مه گُوشْ
بی‌بنگُ و شرابْ، دَرْدَمْ بویمِهْ بی‌هوشْ
ته شَرْبِتِ لُورِهْ هرکی هٰاکنی نُوشْ
مِجی خِضْرآسٰا وُ مرگْ بَوّهْ فرامُوشْ
اونْ مِحالْ که ته غمْ بییّه مه هم آغوشْ
مه نالِهْ به عَرْشْ شییهْ مِلائِکْ گُوشْ
رِوا نِدارْمِهْ (نه آرمه) غَمْ‌رِهْ کَسْ‌ها کِنی گُوشْ
ته بارِ غَمْ سی مِنْ بُو، کَشِمْ (کشمّه) منْ شه دوُشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۹
اَدی دَکِتِهْ تنه شییِنْ بیچارشْ
اَدی دَکِتِهْ مه دِلْ‌رِهْ زار وُ نالِشْ
اَشری (اسری) که مه چِشْ کَلِنِهْ سونِ وارشْ،
تُو شونی، کِرِهْ کِنّی مِنِهْ اِسْپارِشْ؟
چی بُو (چیوا) بَمِرْد بُومْ شوی وصالْ تنه کَشْ
چی بُو (چیوا) ندیووُمْ روزِ فراق‌رِهْ شه چِشْ؟
دِ وارنْگْ‌رِهْ ته هرگَهْ دَئیرِ مٰا کَشْ،
درازْ کِنِّهْ عُمْرْرِهْ دُوسْ دِلُوی خِشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۵
مه دوستْ که سرهْ مجنّهْ کنّه هزارْغَنْگْ
چاچی کَمُون دارْنهْ، دستِ مییُون تنگْ
هَر دلْ که دیمٰاوه بَکنهْ بهْ آهنگْ
صَد خار خرْنهْاُون دلْ که کنهْ ویله وَنْگ
شُوکه دَکته منْ کمه شهْ ویله وَنگْ
روزْ که دَکتهْ زَمّه شه سینه رهْ سَنگْ
همینهْ منهْ نالْشْ، همینه مه ونگ
چی بُو ندا بُومْدلْره ته ناکَسِ چَنگْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۴
بُرو شووُ روز با هم جدا نووئیمْ
اَندی شوُ و روزْ اِنِهْ که ما نووئیمْ
در بندِ غَمِ بُورْدِهْ دنیا نووئیمْ
اَمروزرِهْ خِشْ‌دار، بلکه فردا نووئیمْ
به باغ ارچه گِلْ خِشْ نما نووئیمْ
غنیمِتِهْ خارِ کسِ پا نووئیمْ
اگر هیچ‌کس دَرْدِ دوا نووئیمْ
بارِ محنت وُ رنجُ و بلا نووئیمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۶
هادَه دَمْ‌رِهْ مه دَمْ که نَمونِسْ مه دَمْ
یکدم خُودهٰا پِرْسْ که بَدِنْ دارمه بیٰ دَمْ
عیسی دَمِهْ ته دَمْ گَرْ به خاکْ دَمی دَمْ
بِدَمْ مِرْدِهْ‌رِهْ دَمْ، که دَمْ آورِهْ دَمْ
دَرْمِهْ کِشتی آسٰا به گردابِ ته غَمْ
اَیْ وایِ مِرادْ! کی بئیتی به مه چَمْ
بِهِشْتْ جِهْ جِدابَیْمِهْ به سونِ آدِمْ
مالّمِهْ‌رُو به خاکْ، دَرْدَ نُووُنه مه کَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۸
ایْ بُورِهْ سوارْ! چَمْ بَزویی منه چَمْ
بَسونِ آهو رَمْ بکردی مجه رَمْ
اندمْ حالْپِرسُونْ که نیشتْ بوئِمْ راهِ دَمْ
دَراوُنْ راهِ سَرْ، دوستْ‌رِهْ بِیُورِمْ شه چَمْ
کَیْ بُو بوینمْ غَمْ به دِلْ مه بَوِّه کَمْ
دوستِ نَدییِنْ، دیده نَمُونِسْ مه نَمْ
اون یارْ که مه جٰا جِدا نَیْیهْ یکی دَمْ
اِسٰا مَرْدِمِ گفتهْ مه جٰابَیْتِهْ رَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۹
الهی فلَک! سُو نَکنی به عٰالِمْ
وَلَهْ چَلْ به ته چَمْ نگرده یکی دَمْ
سی سالْ و نه سُو بِلِنْ بوّه منه چَمْ
فلک بَرِسِهْ، گِرْد بزنه یکی دَمْ
سی سٰال، دَئیمه، سی سالُ اَیی دَوُونِمْ
سازهْ دَستْ هائیتْ من دشت وُ کوهْ‌رِهْ رُوبمْ
نصیحتْ یارونْ من شماره بَوُوئِمْ
این دَرْ دَرْ آمُو، اونْ دَرْ وِنِه مِنْ شوئِمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۱
منْ سُوته چَچی‌رِه چنِّ زنی به تارِمْ؟
انّه زنی که من کَلْهینِ بِوٰارِمْ
اگر تُو بَکِتْ یارِ دیگرْ من دارِمْ
گبر وُ اَرْمنی بُوئِمْ، خِدایی نارِمْ
دَکِتْمِهْ غَمْ‌خُونه یادْ آمُو جانانِمْ
دَرْ بُوِرْدِهْ هَمونْ غَمْ که دِلْ بی لَمالَم
کَمُونْ ابروُ، کانِ نمِکْ، مه دِلْ شَمْ!
نَدمّه تنه می‌رِهْ تِمُومِ عٰالِمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۳
واخْ که دِلْ‌رِهْ کارها کرده یارِ پَیْغُومْ!
آهْ که تو ندایی بنده‌یِ دِلِ کُومْ!
آخْ که نَخِتِمهْ دوستِ کشْ یکی شُومْ!
واخْ که گِذِر باز دَرْ بُورْدِهْ‌ای مه دُومْ!
شه دِلْ‌رِهْ کُوترْ کِرْدْمِهْ رسیمه ته دُومْ
تا دونه بَچینّه، دَکِفِهْ تنه دُومْ
صّیٰادِ کُهِنْ نیشته به ته تیسا دُومْ
هیچکِسْ نِنِهْ که دُوم نَکِفِهْ اَوّلْ گُومْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۴
گِتی که تنه یارْمِهْ همیشکْ ته بُومْ
تنه دشمنِ دَرْ نَهَلِمْ یکی گُومْ
دَمی دوستْ نِئی وُ دشمنْ بی اَندی تُومْ
آخرْ هدایی مه دشمنِ دِلِ کُومْ
نرسمّه بمیرم کَسْ نَئیره مه نُومْ،
یکْ لحظه (اتّا دقیقه) به خاک، مه تنْ نئیره آرُومْ،
فردا خاکِ سَرْ بَوینِنْ مه همکارُومْ
یکی چِشْ‌رِهْ خونْ اِنِهْ، یکی‌رِهْ بارُومْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۱
نورِ دِچِشْ مه قبله‌یِ دین و ایمون!
ته واسّرْ سرگردونِمِهْ، ندارمه سامون
مره پرسنْ کی بکرد ته دِلْ‌رِهْ اینسون؟
گمّه گوهِر سنگِهْ دِلِ بی‌ایمون
ایدوستِ دل آزارِ خلّافه پیمون!
جوابْ چی گنی، ناحقّْ بریتی مه خون؟
فردا عرصاتِ روز بئیرم دامون
ته عِشق خیال کَتْمِهْ بئیمه مجنون