سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۰۷۳ گوهر پیدا شد:
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۹۹
برو به گوهر
رخ زیبا چو ماه روشنش بین
قد رعنا چو سرو گلشنش بین
نهان بوی گل اندر رنگ چونست
تن نازک پس پیراهنش بین
چو شاخ نرگس از باد بهاری
گهی برخاستن گه خفتنش بین
ببوی سرو قدش جوی اشگم
روان از دیده خون پیراهنش بین
ز خون بیگناهان کرده رنگین
برنگ لاله دست و دامنش بین
دل از مهر و محبت جانب غیر
نظر در خشم و کین سوی منش بین
برغم نور هر شب تا سحرگاه
ببزم دیگران می خوردنش بین
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰۰
برو به گوهر
چندم زنی ای بت جفاجو
تیره مژه از کمان ابرو
روسوی که آورم که تیرت
بربست ره مرا ز هر سو
چشمت که ربود از نگاهی
آرامش و رم ز چشم آهو
تا بر زده با فسون و غمزه
درسینه سحر تیر جادو
جز پیش قد تو کی نشیند
سروی که نخیزد از لب جو
نبود عجب ارز رشک رویت
خورشید زند طپانچه بر رو
در گوشه غم چو نور تا چند
بایاد تو سر نهم بزانو
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰۲
برو به گوهر
امشب نگارم با روی چون ماه
از در درآمد الحمدلله
زلف درازش حبل المتین است
کان دست ندهد با عمر کوتاه
رازش که عمری در دل نهفتم
امروز فاشش بینم در افواه
گر روی ماهش یکشب نه بینم
سوزم جهانی با آتش آه
گفتم بصدرم کی ره نمائی
گفتا چو بینم خاکت بدرگاه
ساقی نخواهم جام بلورین
اکنونکه مستم زان لعل دلخواه
در راه عشقش پایان ندیدم
چون نور هر چند پیمودم این راه
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰۶
برو به گوهر
ساقی ز چه روی سرگرانی
بگذار سبک ز سرگردانی
بین چهره زردم و درافکن
درجام شراب ارغوانی
نبود عجب ار ز باده یابند
پیران کهن ز نوجوانی
باری ز درت نمی شوم دور
صد بار گرم ز در برانی
شب تا بسحر در آستانت
هستم چو سگان پاسبانی
کو خضر که یابد از لب تو
سرچشمه آب زندگانی
دلشاد کسی که جز بر تو
ظاهر نکند غم نهانی
جز نور که مخلصت زدل شد
اخلاص همه بود زبانی
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۵
برو به گوهر
کجا شد گریهٔ مستانهٔ من در سر کویی
به یاد هایهایی اوفتادم، دوستان هویی
به بی‌پروابُت دیر آشنای من که خواهد گفت
که دشمنامی از آن لب آرزو دارد دعاگویی
نیم در بند لطفی ناز هم خورسندییی دارد
نگاهی گر نباشد بی‌مروّت چین ابرویی
چو بوی گل توان از موج بادی داد بر بادم
نمی‌‌خواهد شکست خاطر من زور بازویی
نگه دارد خدا از شوخ چشمی‌ها نگاهم را
اگر از گوشة ابروی نازی دیده‌ام رویی
به دیدار گل از وی سرخوشی ای دل کجایی تو؟
زرنگی دیده‌ام رنگی به بویی برده‌ام بویی
به دادم می‌رسد فیّاض آن کو داد ازو دارم
که دار چون «رهی» فریاد فرمایی و دلجویی؟
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۷
برو به گوهر
دُومِهْ دِچِشْمُونِ تِهْ، ابرو هِلالْ کِتْ
شوُ وُ روُزنِئو، کِهْ شُو وُ روُزْ بِهْ سٰالْ کِتْ
واه که دل به دوم ته پری رخسارکتْ
مِنِ روشنه روز و شو، حال به حال کتْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِهْ: حٰالِ سَکِراتْمِهْ گُوهِرْ!
خِضْری حَسُودی نَکِنْ، بِرُو مِنِهْ سَرْ
مِنْ بَمِرْدْ نِیٰاوُونِمْ، دَوُونِمْ نَظِرْ
اَنْدی تِمٰا دٰارْمِهْ تِهْ بِیٰایی مِهْ وَرْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
اَمْروُزْ نُوورِ گِلْ رِهْ بَدیمه ته باغْ
شهْ مِسکینهْ دِلِ سَرْ دَچیمه سی داغْ
منْ بلبلْ صِفِتْ نالمّه ته گِلِهْ باغْ
ته فرقتْ جه داغْبه دل دارمه، سَر داغْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۶۵
برو به گوهر
امیر گنه: مه دِلْ‌رِهْ بئیتهْ ته واکْ
بئیتِهْ تنه واک وُ، وَرِهْ به شه خاکْ
اَنْدی تمنّا دارْمِهْ دَرگاهِ لُولاکْ،
ته چیرْ نَشّنه هرگز آبِ رُو به خاکْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
اَبْرْ نِهِلِّهْ ماهْ رِهْ هِلالْ بَوینِمْ
رقیبْ نِهِلِّهْ دیدارِ یار بَوینمْ
الهی رقیبْ تِرْ پای دار بَوینِمْ
روُ دَرْ قِبْلِهْ زِوُونْ ره لالْ بَوینِمْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۸۸
برو به گوهر
حمّوم شونی دُوستْ، مره هَم بَوْ بییارِمْ
تاس وُ تَشت و نارِنْجْ به سَرِ دَستْ دارِمْ
کَمِنْ رِهْ گِلوُشورنی، مِنْ شه چِشْ مٰالِمْ
شایدْ کُوره چِشْ سُو بَکِنِهْ به عٰالِمْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۹۱
برو به گوهر
دِلْ که با وِصالْ خو بکرد بُو اَندی تُومْ
کَیْ بونه تنه فُرقتْ بئیره آرُوم؟
هِچّی مسلمون‌ها نَکِفِهْ عِشقِ دُومْ
آتشْ زنّی هر کس که در بییه ته دُومْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۶
برو به گوهر
امیر گنه: دینِ عربْ دارمه یارون!
میلِ گشتْ شام وُ حلبْ دارمه یارون!
نیّت‌ره همینْ روز و شبْ دارمه یارون!
پروانه صفتْ، مَیلِ شبْ دارمه یارون!
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
شایستهْ مره ته قدمِ گَرْدْ بیینْ
نشایستْ ترهْ مه خونه‌ها پرْسیینْ؟
رقیبْ‌آسا سگ ببیِنْ، ته در کتییِنْ
من تنه وَرْجهْ جَدا نتومّه بیینْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
امیر گنه: اون ره نظرِ خدا بو
مه نازک دل ره عشق سر هو نیابو
منه دل شو و روز، روز و شو ته جا بو
مه دل که ته جا بو، دیگر جا کجٰا بو؟
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۴
برو به گوهر
نما شترِ سَرْ دَیْمِهْ پلِ میون رو
کیجا زلیله زوئه، مه گوگزا کو؟
تو مَلْمَلِهْ چِشْ دارنی مثال آهو
منْ مَردِ غریبْ، چومِّهْ تِهْ گوگزا کو؟
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۲
برو به گوهر
نَدوُمَه چِشی (چه شی) بووَم که لٰالْ بئیمِهْ
انگِشْتِ کِلُو بیمٰا، زِغالْ بئیمِهْ
اِسٰا که شِهْ خویِ جٰا بیدارْبئیمِهْ
بی مزِّه مزیِّرْ، بیمٰا، بیغارْ دئیمِهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۲
برو به گوهر
سی داغ به منه دل دره ته ابرویه
عجب ویّمه که داغ به دل مه برویه
وشکو رنگ به رنگ، دیمه کنار رویه
سرونگ هدا بون، دارمه ته یار بویه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۴
برو به گوهر
سَرِ بمیرم، سَرون ونه وَنوشه
چشمِ بمیرم، مجیک ونه سرپوشه
زلف بمیرم، هشّنی (وِشنی) خال وخوشه
د خشِ طمع (تما) دارمه، کنار و گوشه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۰
برو به گوهر
مه ورْدهْ علی، نالمّه شه آقاره
بوسّمه، سَیْر کمّه دوستِ کنّاره
امیر شو و روز، نالنّه شه خداره
الهی روا بَکنْ مه مدّعاره