خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۵۲ - در تقاضای ده شتر از امیر الحاج
ای که هر دم ز تبت خلقت هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
دل را ز چاک سینه توانم برون کنم ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
اقبال بر اندت که حکمت خوانی یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۳۱ - به یکی از دوستان نگاشته
شنیدم جهان دانش و مردمی حاجی ابوالقاسم فر خجسته دیدار ارزانی داشته اند، و گردن و دوش من بنده و سرکار را از فرخ رسید خود که دل های خسته را نوید است و درهای بسته را کلید، سپاسی سهلان سنگ گذاشته اند. بامدادان دریافت همایون دیدارش را گام گذار و پویه شمار بودم. از آن پیش که رخش به درگاه و رخت به فرگاه رسد،فرستاده بندگان خان فراز آمد و نوشته ای که بی هیچ درنگم خواسته بود باز سپرد، پهنه پوزش تنگ دیدم و باره سرکشی لنگ، بی سخن پذیرش فرمان را راه اندیش آن فرخ انجمن گشتم و تماشا سگال آن خرم چمن، شعر: ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۴۴
ای قضا صولتی که در عالم محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۱۰۶ - در اعطای تشریف شاهنشاهی به جناب دوست محمد خان معیّر الممالک
شکر خدا که از اثر بخت کامکار هاتف اصفهانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱
به قصد کوی تو بی‌رحم عاشقان ز وطن‌ها مولانا خالد نقشبندی : غزلیات
غزل شماره ۵۱
خسروی دارم که کرده درگه مهمیز او خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
عذر از که توان خواست که دلبر نپذیرد نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۸۵
گر نیازی بهر یار دلربا میبایدت انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۱
از من ای جان روی پنهان می‌کنی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۱
چون یار ما تو باشی ز اغیار فارغیم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۱
آن کیست که با یاد تو دل شاد ندارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۸
ز باد صبح حدیثی مرا به گوش آمد سعدی : ملحقات و مفردات
تکه ۱۶
اگر چه دل به کسی داد، جان ماست هنوز ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۴۴
الهی کار آن کس کند که تواند، عطا آن کس بخشد که دارد، پس بنده چه تواند و چه دارد ؟ میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۴
عهد کردم که بجز حرف غم عشق نگویم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۱۱۵
چندانک تو در بند علایق باشی
شمارهٔ ۱۵۲ - در تقاضای ده شتر از امیر الحاج
ای که هر دم ز تبت خلقت هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
دل را ز چاک سینه توانم برون کنم ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
اقبال بر اندت که حکمت خوانی یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۳۱ - به یکی از دوستان نگاشته
شنیدم جهان دانش و مردمی حاجی ابوالقاسم فر خجسته دیدار ارزانی داشته اند، و گردن و دوش من بنده و سرکار را از فرخ رسید خود که دل های خسته را نوید است و درهای بسته را کلید، سپاسی سهلان سنگ گذاشته اند. بامدادان دریافت همایون دیدارش را گام گذار و پویه شمار بودم. از آن پیش که رخش به درگاه و رخت به فرگاه رسد،فرستاده بندگان خان فراز آمد و نوشته ای که بی هیچ درنگم خواسته بود باز سپرد، پهنه پوزش تنگ دیدم و باره سرکشی لنگ، بی سخن پذیرش فرمان را راه اندیش آن فرخ انجمن گشتم و تماشا سگال آن خرم چمن، شعر: ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۴۴
ای قضا صولتی که در عالم محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۱۰۶ - در اعطای تشریف شاهنشاهی به جناب دوست محمد خان معیّر الممالک
شکر خدا که از اثر بخت کامکار هاتف اصفهانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱
به قصد کوی تو بی‌رحم عاشقان ز وطن‌ها مولانا خالد نقشبندی : غزلیات
غزل شماره ۵۱
خسروی دارم که کرده درگه مهمیز او خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
عذر از که توان خواست که دلبر نپذیرد نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۸۵
گر نیازی بهر یار دلربا میبایدت انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۱
از من ای جان روی پنهان می‌کنی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۱
چون یار ما تو باشی ز اغیار فارغیم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۱
آن کیست که با یاد تو دل شاد ندارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۸
ز باد صبح حدیثی مرا به گوش آمد سعدی : ملحقات و مفردات
تکه ۱۶
اگر چه دل به کسی داد، جان ماست هنوز ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۴۴
الهی کار آن کس کند که تواند، عطا آن کس بخشد که دارد، پس بنده چه تواند و چه دارد ؟ میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۴
عهد کردم که بجز حرف غم عشق نگویم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۱۱۵
چندانک تو در بند علایق باشی
