مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۳۳
هر جان عزیز کو شناسای رهست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۰۸
در خور مزد فلک کار به آدم دارد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۶
هر دم از بزم طرب آن دلنواز آید برون نهج البلاغه : حکمت ها
پندهای مهم اخلاقی
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اِشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۱۸
دلا چون ذره زین وحشت سرا آهنگ بالا کن نهج البلاغه : حکمت ها
پرهیز از شوخی کردن
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَا مَزَحَ اِمْرُؤٌ مَزْحَةً إِلاَّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۰۲
دل رمیده ملول از سفر نمی گردد مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۷۵ - فرق میان دانستن چیزی به مثال و تقلید و میان دانستن ماهیت آن چیز
ظاهر است آثار و میوهی رحمتش عطار نیشابوری : بخش بیست و چهارم
الحكایة و التمثیل
گفت محمود آن جهان را پادشاه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۷۳
موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین ملکالشعرای بهار : مستزادها
شام ایران روز باد
عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد رشیدالدین میبدی : ۱۵- سورة الحجر- مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی» ترا دادیم سبع مثانى، «وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ (۸۷)» و قرآن بزرگوار. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۳
طفل اشکم ز شورچشمی خلق ملکالشعرای بهار : مستزادها
کار ایران با خداست
با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
تو و از ناز سرگرانیها فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۵۷
دوان و قلم خواست ناباک زن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۱۸
مجنون و پریشان توام دستم گیر مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۷۱ - بیان آنک هرچه غفلت و غم و کاهلی و تاریکیست همه از تنست کی ارضی است و سفلی
غفلت از تن بود چون تن روح شد اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۷۷ - مدح سلطان الب ارسلان بن طغرل
بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» اى وسعه لقبول الحقّ، «فَهُوَ عَلى نُورٍ» اى على معرفة «مِنْ رَبِّهِ». و قیل: على بیان و بصیرة. و قیل: النّور القرآن فهو نور لمن تمسّک به. و فى الکلام حذف، اى من شرح اللَّه صدره للاسلام فاهتدى کمن قسى اللَّه قلبه فلم یهتد؟
رباعی شمارهٔ ۴۳۳
هر جان عزیز کو شناسای رهست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۰۸
در خور مزد فلک کار به آدم دارد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۶
هر دم از بزم طرب آن دلنواز آید برون نهج البلاغه : حکمت ها
پندهای مهم اخلاقی
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اِشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۱۸
دلا چون ذره زین وحشت سرا آهنگ بالا کن نهج البلاغه : حکمت ها
پرهیز از شوخی کردن
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَا مَزَحَ اِمْرُؤٌ مَزْحَةً إِلاَّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۰۲
دل رمیده ملول از سفر نمی گردد مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۷۵ - فرق میان دانستن چیزی به مثال و تقلید و میان دانستن ماهیت آن چیز
ظاهر است آثار و میوهی رحمتش عطار نیشابوری : بخش بیست و چهارم
الحكایة و التمثیل
گفت محمود آن جهان را پادشاه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۷۳
موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین ملکالشعرای بهار : مستزادها
شام ایران روز باد
عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد رشیدالدین میبدی : ۱۵- سورة الحجر- مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی» ترا دادیم سبع مثانى، «وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ (۸۷)» و قرآن بزرگوار. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۳
طفل اشکم ز شورچشمی خلق ملکالشعرای بهار : مستزادها
کار ایران با خداست
با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
تو و از ناز سرگرانیها فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۵۷
دوان و قلم خواست ناباک زن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۱۸
مجنون و پریشان توام دستم گیر مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۷۱ - بیان آنک هرچه غفلت و غم و کاهلی و تاریکیست همه از تنست کی ارضی است و سفلی
غفلت از تن بود چون تن روح شد اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۷۷ - مدح سلطان الب ارسلان بن طغرل
بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» اى وسعه لقبول الحقّ، «فَهُوَ عَلى نُورٍ» اى على معرفة «مِنْ رَبِّهِ». و قیل: على بیان و بصیرة. و قیل: النّور القرآن فهو نور لمن تمسّک به. و فى الکلام حذف، اى من شرح اللَّه صدره للاسلام فاهتدى کمن قسى اللَّه قلبه فلم یهتد؟
