مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست سعدی : در نیایش خداوند
ابوبکر بن سعد بن زنگی
مرا طبع از این نوع خواهان نبود مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۲ - مدح سید رئیس ابن حسن
افتخار زمین و فخر و زمن رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۰۵
من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
با فکر تو موافق ناموس انقلاب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۴۶
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۴۳
ز خط هشیار کی آن نرگس مخمور می گردد؟ فردوسی : پادشاهی هرمزد دوازده سال بود
بخش ۷
ستاره شمر گفت بهرام را قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
چون غنچه دلم از نم خون زنگ برآورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲
بی کسی را کعبه مقصود می دانیم ما صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۹۸
وقت آن کس خوش که چون برق از گریبان وجود عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۵
گر من اندر عشق مرد کارمی کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۶
چون موم به دست غم زبون باید شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸
کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۴
ز خجلت تا دل ما را شکسته عطار نیشابوری : بیان الارشاد
در توحید و در بیان آنکه باب توبه نبندد که موجب ختم ولایت نباشد
خداوند جهان دانای اکبر هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰
این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴
ز میخانه دگربار این چه بوی است؟ رشیدالدین میبدی : ۹۲- سورة اللیل- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره بیست و یک آیتست، هفتاد و یک کلمه، سیصد و ده حرف، و درین سوره هیچ ناسخ و منسوخ نیست و از مکیّات شمرند باجماع مفسّران. و فی الخبر عن ابى بن کعب قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ سورة و اللیل اذا یغشى اعطاه اللَّه حتّى یرضى و عافاه اللَّه من العسر و یسّر له الیسر. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۱
جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود؟
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست سعدی : در نیایش خداوند
ابوبکر بن سعد بن زنگی
مرا طبع از این نوع خواهان نبود مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۲ - مدح سید رئیس ابن حسن
افتخار زمین و فخر و زمن رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۰۵
من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
با فکر تو موافق ناموس انقلاب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۴۶
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۴۳
ز خط هشیار کی آن نرگس مخمور می گردد؟ فردوسی : پادشاهی هرمزد دوازده سال بود
بخش ۷
ستاره شمر گفت بهرام را قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
چون غنچه دلم از نم خون زنگ برآورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲
بی کسی را کعبه مقصود می دانیم ما صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۹۸
وقت آن کس خوش که چون برق از گریبان وجود عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۵
گر من اندر عشق مرد کارمی کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۶
چون موم به دست غم زبون باید شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸
کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۴
ز خجلت تا دل ما را شکسته عطار نیشابوری : بیان الارشاد
در توحید و در بیان آنکه باب توبه نبندد که موجب ختم ولایت نباشد
خداوند جهان دانای اکبر هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰
این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۴
ز میخانه دگربار این چه بوی است؟ رشیدالدین میبدی : ۹۲- سورة اللیل- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره بیست و یک آیتست، هفتاد و یک کلمه، سیصد و ده حرف، و درین سوره هیچ ناسخ و منسوخ نیست و از مکیّات شمرند باجماع مفسّران. و فی الخبر عن ابى بن کعب قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ سورة و اللیل اذا یغشى اعطاه اللَّه حتّى یرضى و عافاه اللَّه من العسر و یسّر له الیسر. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۱
جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود؟
