ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۴۰ - جُعَل
یک جُعَل روزی ز اصطبلی حقیر رشیدالدین میبدی : ۲۲- سورة الحجّ- مدنیّة
۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ» و ایشان که هجرت کردند از بهر خداى تعالى، «ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا» و ایشان را بکشتند یا بمردند، «لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقاً حَسَناً» براستى که اللَّه تعالى ایشان را روزى دهد روزى نیکو، «وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ» (۵۸) و اللَّه تعالى است که بهتر روزى کنندگان و نزل سازندگانست، «لَیُدْخِلَنَّهُمْ» در آرد ایشان را، «مُدْخَلًا یَرْضَوْنَهُ» در آوردنى که ایشان را آن خوش آید و پسندیده هر کسى بود، «وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ» (۵۹) و اللَّه تعالى داناست فرا گذار. سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - توصیف روح در بدن
شگفت آید مرا بر دل ازین زندان سلطانی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
عشق معشوقیست کوی او دل تنگ من است ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۹ - مخبر بیخبر
مخبر ما رفت و آمد تنگدست حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۴۸
منت نکشد همّتم از دست دعایی نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت مال برای انسان
وَ قَالَ عليهالسلام يَنَامُ اَلرَّجُلُ عَلَى اَلثُّكْلِ وَ لاَ يَنَامُ عَلَى اَلْحَرَبِ شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۳
سر کویت به همه ملک جهان نفروشم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۴۳
نخوابیدهست با کین کسی هرگز دل صافم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۸۴
غباری از بیابان جنون بالا نمی گیرد اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۸ - شیخ سلیمان و بیان رسوخ ارادت یکی از مریدان
این حکایت بشنو از پیر و مرید نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت عمل گرايى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلدَّاعِي بِلاَ عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلاَ وَتَرٍ امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۱
گر ترا ناز و بدخویی این است صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۹۷
گوشی نخراشد ز صدای جرس ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۸۶
با لب او کار دندان می کند سین سخن ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۷ - مدح و قدح
در سرای شوکتالدوله که بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۰
ترک خودی مراد ز قطع مراحل است عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۶
آخر ای صوفی مرقع پوش حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۸
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم
شمارهٔ ۴۰ - جُعَل
یک جُعَل روزی ز اصطبلی حقیر رشیدالدین میبدی : ۲۲- سورة الحجّ- مدنیّة
۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ» و ایشان که هجرت کردند از بهر خداى تعالى، «ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا» و ایشان را بکشتند یا بمردند، «لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقاً حَسَناً» براستى که اللَّه تعالى ایشان را روزى دهد روزى نیکو، «وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ» (۵۸) و اللَّه تعالى است که بهتر روزى کنندگان و نزل سازندگانست، «لَیُدْخِلَنَّهُمْ» در آرد ایشان را، «مُدْخَلًا یَرْضَوْنَهُ» در آوردنى که ایشان را آن خوش آید و پسندیده هر کسى بود، «وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ» (۵۹) و اللَّه تعالى داناست فرا گذار. سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - توصیف روح در بدن
شگفت آید مرا بر دل ازین زندان سلطانی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
عشق معشوقیست کوی او دل تنگ من است ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۹ - مخبر بیخبر
مخبر ما رفت و آمد تنگدست حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۴۸
منت نکشد همّتم از دست دعایی نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت مال برای انسان
وَ قَالَ عليهالسلام يَنَامُ اَلرَّجُلُ عَلَى اَلثُّكْلِ وَ لاَ يَنَامُ عَلَى اَلْحَرَبِ شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۳
سر کویت به همه ملک جهان نفروشم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۴۳
نخوابیدهست با کین کسی هرگز دل صافم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۸۴
غباری از بیابان جنون بالا نمی گیرد اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۸ - شیخ سلیمان و بیان رسوخ ارادت یکی از مریدان
این حکایت بشنو از پیر و مرید نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت عمل گرايى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلدَّاعِي بِلاَ عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلاَ وَتَرٍ امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۱
گر ترا ناز و بدخویی این است صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۹۷
گوشی نخراشد ز صدای جرس ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۸۶
با لب او کار دندان می کند سین سخن ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۷ - مدح و قدح
در سرای شوکتالدوله که بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۰
ترک خودی مراد ز قطع مراحل است عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۶
آخر ای صوفی مرقع پوش حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۸
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم
