مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۸۹
هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۶
ز قال رفتهام از دست، حال تا چه کند هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۵
روزی که بر لب آید جانم در آرزویش سعدی : قطعات
شمارهٔ ۸۳
چو دولت خواهد آمد بندهای را رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اى ایشان که بگرویدند، اتَّقُوا اللَّهَ بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، حَقَّ تُقاتِهِ بسزا پرهیزیدن از وى، وَ لا تَمُوتُنَّ و نمیرید شما، إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۲) مگر شما گردن نهادگان و مسلمانان. اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۱۴
آنها که مرا بنیک می پندارند ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۱۱۳ - پیدایش کش از کاه پشته به دعای عابد
سحرگاهی خلاف عادت آن ماه فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۴۲
چو پیدا شد ازآسمان گرد ماه ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۶ - شهربند مهر و وفا
در شهربند مهر و وفا دلبری نماند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۱۵
هر که بمیرد شود دشمن او دوستکام بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۵ - هند و ایران
هند و ایران برادران همند اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۸
باز این چه عیاری را شب پوش نهادستی شیخ بهایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
هرچند که در حسن و ملاحت، فردی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳۵
به خط ازان رخ چون برگ لاله ام قانع رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب
رباعی شمارهٔ ۹۸۹
هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۶
ز قال رفتهام از دست، حال تا چه کند هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۵
روزی که بر لب آید جانم در آرزویش سعدی : قطعات
شمارهٔ ۸۳
چو دولت خواهد آمد بندهای را رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اى ایشان که بگرویدند، اتَّقُوا اللَّهَ بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، حَقَّ تُقاتِهِ بسزا پرهیزیدن از وى، وَ لا تَمُوتُنَّ و نمیرید شما، إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۲) مگر شما گردن نهادگان و مسلمانان. اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۱۴
آنها که مرا بنیک می پندارند ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۱۱۳ - پیدایش کش از کاه پشته به دعای عابد
سحرگاهی خلاف عادت آن ماه فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۴۲
چو پیدا شد ازآسمان گرد ماه ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۶ - شهربند مهر و وفا
در شهربند مهر و وفا دلبری نماند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۱۵
هر که بمیرد شود دشمن او دوستکام بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۵ - هند و ایران
هند و ایران برادران همند اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۸
باز این چه عیاری را شب پوش نهادستی شیخ بهایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
هرچند که در حسن و ملاحت، فردی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳۵
به خط ازان رخ چون برگ لاله ام قانع رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب
