نهج البلاغه : غرائب
آثار خصومت و دشمنی
<strong> و في حديثه عليه‌السلام </strong> إِنَّ لِلْخُصُومَةِ قُحَماً صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۶۹
تجلی سنگ را نومید نگذاشت خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۹۷
با در و دشت ساز خاقانی خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
دلم جز داغ نومیدی ز جان حاصل همین دارد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۹۰
به امید اقامت دل به اسباب جهان بستن آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۱
بتا از غمزه کافر ربودی چون دل و دینم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲
در کوی که می‌گردی؟ ای خواجه چه می‌خواهی؟ ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۸ - گاو شیرده
جهان‌آفرین بندگان را همه ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵۷ - ترجمهٔ اشعار شاعر نگلیسی
به قسطنطنیه بتابید ماه مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲
هر روز بیاید آن سپهدار سماع صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۵
به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
دلم از تو دل برنخواهد گرفت اقبال لاهوری : پیام مشرق
خرده (۹)
از نزاکتهای طبع موشکاف او مپرس قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
عشق و مستوری و مستی چو نمی آید راست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۴۹ - به اسمعیل هنر نوشته
اسمعیل؛ ظهر بیست و پنجم رمضان است. در مسجد شاه با مخدومی آقا ابوالحسن از حسین آباد و کار قناب و رجعت او داستان است، پنجم شوال از ری به خواست خدا از راه عراق عزم اندیش است. باری در بند غیاب و حضور دوست محمد به ذات مباش. آقا ابوالحسن را چنان پندار حاضر است. اگر اوستادی حاضر هست به وصول نوشته بر گمار، که مشغول نو کندن باشد نه لاروبی، و چنانچه نیست حتما استاد مختار را قطع و فصل مقاطعه عقل پسند کرده به کار دار تا هر جا می رود، و اخراجات می شود بکن. اهمال جایز نیست هر قدر خرج شود صرفه با تست. روزمزدی غلط است. مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹
ز مه رویان مهی جستم به خوبی آفتاب اما واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۹۸
ما دشمن خویش را، بیاری زده ایم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۶
سست مکن زه که من تیر توام چارپر مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۲
از بهر تو صد بار ملامت بکشم