رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - خیال خام
کسان که شور به ترک سلاح عام کنند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
گرم سیم و درم بودی، مرا مونس چه کم بودی؟ مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۳ - عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز
گفت عاشق امتحان کردم مگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴۲
بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۶۱
روزی که آه من به هواداری تو خاست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۳۰
با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۱ - نکوهش چرخ (راستگوی شادزی)
ویحک ای افراشته چرخ بلند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۲۱ - گفتار والیس
چنین راند والیس دانا سخن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - لغز
چیست آن گوهر که درد خسته درمان می کند؟ عطار نیشابوری : باب هفدهم: در بیان خاصیت خموشی گزیدن
شمارهٔ ۸
ای دل شب و روز چند جوشی، بنشین مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۱
مرا هر لحظه قربان است جانی اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹۸
گر راز دلت نگفته باشد بهتر مولوی : دفتر ششم
بخش ۷۱ - پرسیدن آن وارد از حرم شیخ کی شیخ کجاست کجا جوییم و جواب نافرجام گفتن حرم
اشکش از دیده بجست و گفت او نهج البلاغه : حکمت ها
سوء استفاده از حق
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لَمَّا سَمِعَ قَوْلَ اَلْخَوَارِجِ لاَ حُكْمَ إِلاَّ لِلَّهِ </strong> كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
چند پرسی ز کجایی و کجایی و کجا؟ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۵۹
عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - خیال خام
کسان که شور به ترک سلاح عام کنند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
گرم سیم و درم بودی، مرا مونس چه کم بودی؟ مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۳ - عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز
گفت عاشق امتحان کردم مگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴۲
بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۶۱
روزی که آه من به هواداری تو خاست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۳۰
با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۱ - نکوهش چرخ (راستگوی شادزی)
ویحک ای افراشته چرخ بلند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۲۱ - گفتار والیس
چنین راند والیس دانا سخن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - لغز
چیست آن گوهر که درد خسته درمان می کند؟ عطار نیشابوری : باب هفدهم: در بیان خاصیت خموشی گزیدن
شمارهٔ ۸
ای دل شب و روز چند جوشی، بنشین مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۱
مرا هر لحظه قربان است جانی اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹۸
گر راز دلت نگفته باشد بهتر مولوی : دفتر ششم
بخش ۷۱ - پرسیدن آن وارد از حرم شیخ کی شیخ کجاست کجا جوییم و جواب نافرجام گفتن حرم
اشکش از دیده بجست و گفت او نهج البلاغه : حکمت ها
سوء استفاده از حق
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لَمَّا سَمِعَ قَوْلَ اَلْخَوَارِجِ لاَ حُكْمَ إِلاَّ لِلَّهِ </strong> كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
چند پرسی ز کجایی و کجایی و کجا؟ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۵۹
عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست
