محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۳
من نه آن صیدم که بودم پاسدار اکنون مرا امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
کنون که موسم عیش است و باده گلرنگ خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰
می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۴ - عز من قنع
گفتند فروتن شو تا زر به کف آری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۴۶
سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۳
سودهٔ سیم همی پاشد بر دشت، نسیم سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۷
فلک انجام کاروبار ما داند چه خواهد شد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰
بار دگر پیر ما رخت به خمار برد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى یا بَنِی إِسْرائِیلَ ابتداى قصه بنى اسرائیل است و سخن با ایشان پس از هجرت است. در روزگار مقام مصطفى صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بمدینه. اول منتهاى خود و نواختهاى خود و ریشان یاد کرد آن گه گلهها از ایشان در پیوست، و در همه حجت الزام کرد و تاوان بیان کرد، و بتهدید مهر کرد یا بَنِی إِسْرائِیلَ مردان و زنان را میگوید همچنانک یا بَنِی آدَمَ ذکر پسران و دختران در آن داخلاند، و عرب بسیار گوید و اخوانى و بدین مردان و زنان خواهد و اسرائیل نام یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم. است و پنج کس را از پیغمبران در قرآن هر یکى دو نام است محمد و احمد، و الیاس و الیاسین، و یونس و ذو النون، و عیسى و مسیح، و یعقوب و اسرائیل، و در قرآن شش جاى ایشان را باین ندا باز میخواند و اصل ایشان دوازده پسر یعقوباند. و رب العالمین ایشان را در قرآن اسباط خوانده است، چنانک عرب را قبایل گفت. و در بنى اسرائیل نبوت در یک سبط بود، و ملک در یک سبط، نبوت، در فرزندان یوسف بود و ملک در فرزندان یهودا. وهب منبه گفت پنج تن از بنى اسرائیل در زیر پوست نیم انار مىشدند و خوشه انگور که بر چوب افکنده بودند به بیست و اندکس بر مىتوانستند گرفت. و اسرائیل نام عبریست و هر نام عبرى که بدین لفظ آید چون جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و شمخائیل صاحب بر آنها نماز است، و حزقیل که پیغامبرى است از پیغامبران بنى اسرائیل. معنى این همه عبد اللَّه است. اسر نام بنده و ایل نام خداوند. ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۲ - بهشت بیاحباب - در سویس هنگام معالجه گفته است
دیدهای کس درون خلد مقیم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۲۰
ای نیک نمای بد مسلمان که منم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۹
ای بر عذار مهوشت آن زلف پرشکست سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۲
چو گل که گفت درین باغ شاد و خندان باش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۸۲
راست آزرده کی از زخم زبان می گردد؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۴۸
دو دولت است که یکبار آرزو دارم: ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۱ - در پیشگاه آستان قدس رضوی
تبارک الله از این فرخ آستان که بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۶
یا رب این بوی خوش از روضه جان میآید؟ ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۰ - آش کشک
چندکار سخت و مشکل را برایت بشمرم مولوی : دفتر سوم
بخش ۲۰۵ - تشبیه صورت اولیا و صورت کلام اولیا به صورت عصای موسی و صورت افسون عیسی علیهما السلام
آدمی همچون عصای موسی است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۶
در عشق موافقت بود چون جانی
شمارهٔ ۳
من نه آن صیدم که بودم پاسدار اکنون مرا امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
کنون که موسم عیش است و باده گلرنگ خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰
می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۴ - عز من قنع
گفتند فروتن شو تا زر به کف آری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۴۶
سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۳
سودهٔ سیم همی پاشد بر دشت، نسیم سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۷
فلک انجام کاروبار ما داند چه خواهد شد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰
بار دگر پیر ما رخت به خمار برد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى یا بَنِی إِسْرائِیلَ ابتداى قصه بنى اسرائیل است و سخن با ایشان پس از هجرت است. در روزگار مقام مصطفى صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بمدینه. اول منتهاى خود و نواختهاى خود و ریشان یاد کرد آن گه گلهها از ایشان در پیوست، و در همه حجت الزام کرد و تاوان بیان کرد، و بتهدید مهر کرد یا بَنِی إِسْرائِیلَ مردان و زنان را میگوید همچنانک یا بَنِی آدَمَ ذکر پسران و دختران در آن داخلاند، و عرب بسیار گوید و اخوانى و بدین مردان و زنان خواهد و اسرائیل نام یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم. است و پنج کس را از پیغمبران در قرآن هر یکى دو نام است محمد و احمد، و الیاس و الیاسین، و یونس و ذو النون، و عیسى و مسیح، و یعقوب و اسرائیل، و در قرآن شش جاى ایشان را باین ندا باز میخواند و اصل ایشان دوازده پسر یعقوباند. و رب العالمین ایشان را در قرآن اسباط خوانده است، چنانک عرب را قبایل گفت. و در بنى اسرائیل نبوت در یک سبط بود، و ملک در یک سبط، نبوت، در فرزندان یوسف بود و ملک در فرزندان یهودا. وهب منبه گفت پنج تن از بنى اسرائیل در زیر پوست نیم انار مىشدند و خوشه انگور که بر چوب افکنده بودند به بیست و اندکس بر مىتوانستند گرفت. و اسرائیل نام عبریست و هر نام عبرى که بدین لفظ آید چون جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و شمخائیل صاحب بر آنها نماز است، و حزقیل که پیغامبرى است از پیغامبران بنى اسرائیل. معنى این همه عبد اللَّه است. اسر نام بنده و ایل نام خداوند. ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۲ - بهشت بیاحباب - در سویس هنگام معالجه گفته است
دیدهای کس درون خلد مقیم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۲۰
ای نیک نمای بد مسلمان که منم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۹
ای بر عذار مهوشت آن زلف پرشکست سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۲
چو گل که گفت درین باغ شاد و خندان باش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۸۲
راست آزرده کی از زخم زبان می گردد؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۴۸
دو دولت است که یکبار آرزو دارم: ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۱ - در پیشگاه آستان قدس رضوی
تبارک الله از این فرخ آستان که بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۶
یا رب این بوی خوش از روضه جان میآید؟ ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۳۰ - آش کشک
چندکار سخت و مشکل را برایت بشمرم مولوی : دفتر سوم
بخش ۲۰۵ - تشبیه صورت اولیا و صورت کلام اولیا به صورت عصای موسی و صورت افسون عیسی علیهما السلام
آدمی همچون عصای موسی است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۶
در عشق موافقت بود چون جانی
