سعدی : غزلیات
غزل ۲۶۲
عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۳
آه از آنروز که در دشت بلا غوغا بود جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۱۱۸
مرا خیال وصالش ز سر به در نرود صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۱۷
اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود سعدی : باب سوم در فضیلت قناعت
حکایت شمارهٔ ۱۱
درویشی را ضرورتی پیش آمد کسی گفت فلان نعمتی دارد بی قیاس اگر بر حاجت تو واقف گردد همانا که در قضای آن توقف روا ندارد. گفت من او را ندانم گفت مَنَت رهبری کنم. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۶
خورشید رخت ز آسمان بیرونست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۲
حرف سبک نمیبردم از قرار خویش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۷۶
حرف عقبی که درین نشأه کنی تقریرش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳
شمع دیدم گرد او پروانهها چون جمعها پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
بهای نیکی
بزرگی داد یک درهم گدا را مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶
ای دل چه شدی ز دست دستی میزن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
نکیر و منکر
چون فروبردند نعشم را به گور صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۶
تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۰۶
آب در پستی عنان خویش نتواند گرفت خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۲۷
ملول شد دل ما در شب دراز فراق سعدی : غزلیات
غزل ۴۰
چنان به موی تو آشفتهام به بوی تو مست رشیدالدین میبدی : ۹۵- سورة التین- مکیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: باسم اللَّه ولهت القلوب فتحیرت، و بعزّته انخنست العقول فطاحت، و بکشف جلاله دهشت الارواح فتلاشت، و لیس للخلق الّا الفناء و العدم، و بقى للحقّ الازل و القدم. سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان
غزل ۲۶۲
عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۳
آه از آنروز که در دشت بلا غوغا بود جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۱۱۸
مرا خیال وصالش ز سر به در نرود صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۱۷
اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود سعدی : باب سوم در فضیلت قناعت
حکایت شمارهٔ ۱۱
درویشی را ضرورتی پیش آمد کسی گفت فلان نعمتی دارد بی قیاس اگر بر حاجت تو واقف گردد همانا که در قضای آن توقف روا ندارد. گفت من او را ندانم گفت مَنَت رهبری کنم. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۶
خورشید رخت ز آسمان بیرونست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۲
حرف سبک نمیبردم از قرار خویش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۷۶
حرف عقبی که درین نشأه کنی تقریرش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳
شمع دیدم گرد او پروانهها چون جمعها پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
بهای نیکی
بزرگی داد یک درهم گدا را مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶
ای دل چه شدی ز دست دستی میزن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
نکیر و منکر
چون فروبردند نعشم را به گور صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۶
تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۰۶
آب در پستی عنان خویش نتواند گرفت خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۲۷
ملول شد دل ما در شب دراز فراق سعدی : غزلیات
غزل ۴۰
چنان به موی تو آشفتهام به بوی تو مست رشیدالدین میبدی : ۹۵- سورة التین- مکیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: باسم اللَّه ولهت القلوب فتحیرت، و بعزّته انخنست العقول فطاحت، و بکشف جلاله دهشت الارواح فتلاشت، و لیس للخلق الّا الفناء و العدم، و بقى للحقّ الازل و القدم. سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان
