حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۷
ای دل اگر عاشقی از سرجان درگذر فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰
دادن باده حرام است به نادانی چند فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
ای بر همه عالم در احسان تو باز حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۸
بی‌دوست این منم که چنین می‌برم به سر صابر همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶
دیشب، مه من! انجمن آرای که بودی؟ حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۹
وقت وقتی گر شوم شوریده‌سر اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
رزم گرشاسب با منهراس
گرفتند از آنجای راهِ دراز حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۰
دل از دست دادم به پیرانه سر مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴
مائیم که گه نهان و گه پیدائیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶
روم به حجره‌ی خیاط عاشقان فردا حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۱
یار با ما نه چنان بود که هر بارِ دگر اوحدی مراغه‌ای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴
ای چشم تو کرده بر دلم مدغم غم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۲
هرگز گمان مبر که کنم با تو دل دگر اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹
هزار قطرهٔ خونم ز چشم تر بچکد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۷۷
دوش دل در کوی او گم کرده‌ام رشیدالدین میبدی : ۲۳- سورة المؤمنون- مکیّة
۳ - النوبة الثالثة
قوله: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ» ابراهیم خلیل را علیه السلام دو فرزند بود که سلاله نبوت بودند یکى اسحاق پدر عبرانیان، دیگر اسماعیل پدر عرب، از اسحاق علیه السلام پیغامبران آمدند هزاران، و از اسماعیل علیه السلام یک پیغامبر آمد محمّد عربى (ص) آن قوّت نبوت که در نهاد اسحاق تعبیه بود بهزاران پیغامبر قسمت کردند هر یکى را از آن جزوى نصیب آمد، باز قوّت نبوت و کمال رسالت که در نهاد اسماعیل تعبیه بود همه بمصطفى عربى دادند لا جرم بر همه افزون آمد و قوّت جمله انبیاء در وى موجود آمد تا با وى گفتند: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ» اى همه اخلاق پیغامبران در تو جمع آمده و بهمه اوصاف حمیده ستوده، هر پیغامبرى را بخصلتى نواختند و از حضرت ذو الجلال او را تحفهاى فرستادند که بدان مخصوص گشت، باز محمّد عربى و مصطفى هاشمى که طراز کسوت وجود بود درّ صدف شرف بود او را بهمه بر گذاشتند، و بصفات همگان بنگاشتند، چنان که ابن عباس گفت: انّ اللَّه تعالى اعطى محمّد خلق آدم و معرفة شیث و شجاعة نوح و وفاء ابرهیم و رضاء اسحاق و قوة یعقوب و حسن یوسف و شدة موسى و وقار الیاس و صبر ایوب و طاعة یونس و صوت داود و فصاحت صالح و زهد یحیى و عصمة عیسى و حب دانیال و جهاد یوشع. حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۳
آخر مرا به جایِ تو باشد کسی دگر حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۴
روزی به ما رجعت کند آن مشتری سیما مگر باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۶
غم عشق تو مادرزاد دیرم
شمارهٔ ۶۰۷
ای دل اگر عاشقی از سرجان درگذر فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰
دادن باده حرام است به نادانی چند فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
ای بر همه عالم در احسان تو باز حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۸
بی‌دوست این منم که چنین می‌برم به سر صابر همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶
دیشب، مه من! انجمن آرای که بودی؟ حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۹
وقت وقتی گر شوم شوریده‌سر اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
رزم گرشاسب با منهراس
گرفتند از آنجای راهِ دراز حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۰
دل از دست دادم به پیرانه سر مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴
مائیم که گه نهان و گه پیدائیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶
روم به حجره‌ی خیاط عاشقان فردا حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۱
یار با ما نه چنان بود که هر بارِ دگر اوحدی مراغه‌ای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴
ای چشم تو کرده بر دلم مدغم غم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۲
هرگز گمان مبر که کنم با تو دل دگر اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹
هزار قطرهٔ خونم ز چشم تر بچکد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۷۷
دوش دل در کوی او گم کرده‌ام رشیدالدین میبدی : ۲۳- سورة المؤمنون- مکیّة
۳ - النوبة الثالثة
قوله: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ» ابراهیم خلیل را علیه السلام دو فرزند بود که سلاله نبوت بودند یکى اسحاق پدر عبرانیان، دیگر اسماعیل پدر عرب، از اسحاق علیه السلام پیغامبران آمدند هزاران، و از اسماعیل علیه السلام یک پیغامبر آمد محمّد عربى (ص) آن قوّت نبوت که در نهاد اسحاق تعبیه بود بهزاران پیغامبر قسمت کردند هر یکى را از آن جزوى نصیب آمد، باز قوّت نبوت و کمال رسالت که در نهاد اسماعیل تعبیه بود همه بمصطفى عربى دادند لا جرم بر همه افزون آمد و قوّت جمله انبیاء در وى موجود آمد تا با وى گفتند: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ» اى همه اخلاق پیغامبران در تو جمع آمده و بهمه اوصاف حمیده ستوده، هر پیغامبرى را بخصلتى نواختند و از حضرت ذو الجلال او را تحفهاى فرستادند که بدان مخصوص گشت، باز محمّد عربى و مصطفى هاشمى که طراز کسوت وجود بود درّ صدف شرف بود او را بهمه بر گذاشتند، و بصفات همگان بنگاشتند، چنان که ابن عباس گفت: انّ اللَّه تعالى اعطى محمّد خلق آدم و معرفة شیث و شجاعة نوح و وفاء ابرهیم و رضاء اسحاق و قوة یعقوب و حسن یوسف و شدة موسى و وقار الیاس و صبر ایوب و طاعة یونس و صوت داود و فصاحت صالح و زهد یحیى و عصمة عیسى و حب دانیال و جهاد یوشع. حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۳
آخر مرا به جایِ تو باشد کسی دگر حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۴
روزی به ما رجعت کند آن مشتری سیما مگر باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۶
غم عشق تو مادرزاد دیرم
