صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۷
شیشه ای، می بود اگر چون شمع بر بالین مرا
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۸۱
خانه دنیا به سامان گر نباشد گو مباش
صفی علیشاه : قصاید
شمارهٔ ۱
دلا دیدی که در درماندگی ها
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۲
دل را به هم شکن که ازین بحر پر خطر
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۶
خواب غفلت گر به این عنوان شود سنگین مرا
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۶۰
ز چشم بد رخ خوب ترا گزند مباد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲۹
نی با تو دمی نشستنم سامانست
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۰
آن مطرب ما خوش است و چنگش
فردوسی : داستان سیاوش
بخش ۹
چو خورشید تابنده بنمود پشت
مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۱۵۵ - ستودن ترکان و ستایش سلطان مسعود
ترکان که پشت و بازوی ملکند و روزگار
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۵۴
از رایت منصور تو ای خسرو منصور
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۲
کی در تن خاکی دل آگاه گذارند؟
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۹
یک نقطه به ذات خود هویدا گردید
فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵
گفتمش دل ز غمت زار و حزین می باید
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴
کو می گرمی که در جوش آورد خون مرا؟
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۳۲۱ - تیمبان
شوخ تیمی با خریداران محمل هست یار
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۸
گنجینهٔ اسرار الهی مائیم
عطار نیشابوری : باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است
شمارهٔ ۱۷
دل از می عشق مست میپنداری
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۳
در بهشت افکند آن رخسار گندم گون مرا
عطار نیشابوری : اشترنامه
جدا شدن آدم و حوا از یكدیگر
چون جدا شد آدم خاکی ز جفت