ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱
چشم ترم به آب رسانیده آب را عطار نیشابوری : باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست
شمارهٔ ۱۴
بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲
محنتی هر ساعت از تو پیش می آید مرا عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۱
ای صبح! امشب علاج دیگر نبرم ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳
مخواه از دوستان ای دوست عذر کم نگاهی را مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱
از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست نهج البلاغه : غرائب
اميد به پيروزى
<mark class="format"> و في حديثه عليه‌السلام </mark> كَالْيَاسِرِ اَلْفَالِجِ يَنْتَظِرُ أَوَّلَ فَوْزَةٍ مِنْ قِدَاحِهِ نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۲۲ - شیر و خرگوش
آورده‌اند که در مرغزاری که نسیم آن بوی بهشت را معطر کرده بود و برعکس آن روی فلک را منور گردانیده، از هر شاخی هزار ستاره تابان و در هر ستاره هزار سپهر حیران ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴
از آن در سینه دارم دل که باشد درد و داغ آنجا اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۵
تو گلشن حسنی و ما چون خار و خاشاک، ای صنم ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵
ز گریه منع مکن دیده ی پر آب مرا ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
زلف مشکین را چو خوبان بر رخ زیبا نهند بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۲۲
اشک گهر طینت ما راه تپش سر نکند مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۱ - در بیان آنک لطف حق را همه کس داند و قهر حق را همه کس داند و همه از قهر حق گریزانند و به لطف حق در آویزان اما حق تعالی قهرها را در لطف پنهان کرد و لطفها را در قهر پنهان کرد نعل بازگونه و تلبیس و مکرالله بود تا اهل تمیز و ینظر به نور الله از حالی‌بینان و ظاهربینان جدا شوند کی لیبلوکم ایکم احسن عملا
گفت درویشی به درویشی که تو امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۱
ز خون دل که به رخسار ماجرای من است عطار نیشابوری : باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن
شمارهٔ ۲۳
دردا که به درد ناگهان خواهی شد ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۸۲
خوش است باده که باشد یکی حریف ظریف باقر فداغی لارستانی : دوبیتی‌ها
شمارۀ ۵۳
به زیر تیشۀ نجار گشتم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۰ - صفت طاوس و طبع او و سبب کشتن ابراهیم علیه‌السلام او را
آمدیم اکنون به طاووس دورنگ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴
رحم کن رحم، نظر باز مگیر
شمارهٔ ۱
چشم ترم به آب رسانیده آب را عطار نیشابوری : باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست
شمارهٔ ۱۴
بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲
محنتی هر ساعت از تو پیش می آید مرا عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۱
ای صبح! امشب علاج دیگر نبرم ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳
مخواه از دوستان ای دوست عذر کم نگاهی را مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۱
از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست نهج البلاغه : غرائب
اميد به پيروزى
<mark class="format"> و في حديثه عليه‌السلام </mark> كَالْيَاسِرِ اَلْفَالِجِ يَنْتَظِرُ أَوَّلَ فَوْزَةٍ مِنْ قِدَاحِهِ نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۲۲ - شیر و خرگوش
آورده‌اند که در مرغزاری که نسیم آن بوی بهشت را معطر کرده بود و برعکس آن روی فلک را منور گردانیده، از هر شاخی هزار ستاره تابان و در هر ستاره هزار سپهر حیران ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴
از آن در سینه دارم دل که باشد درد و داغ آنجا اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۵
تو گلشن حسنی و ما چون خار و خاشاک، ای صنم ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵
ز گریه منع مکن دیده ی پر آب مرا ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
زلف مشکین را چو خوبان بر رخ زیبا نهند بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۲۲
اشک گهر طینت ما راه تپش سر نکند مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۱ - در بیان آنک لطف حق را همه کس داند و قهر حق را همه کس داند و همه از قهر حق گریزانند و به لطف حق در آویزان اما حق تعالی قهرها را در لطف پنهان کرد و لطفها را در قهر پنهان کرد نعل بازگونه و تلبیس و مکرالله بود تا اهل تمیز و ینظر به نور الله از حالی‌بینان و ظاهربینان جدا شوند کی لیبلوکم ایکم احسن عملا
گفت درویشی به درویشی که تو امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۱
ز خون دل که به رخسار ماجرای من است عطار نیشابوری : باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن
شمارهٔ ۲۳
دردا که به درد ناگهان خواهی شد ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۸۲
خوش است باده که باشد یکی حریف ظریف باقر فداغی لارستانی : دوبیتی‌ها
شمارۀ ۵۳
به زیر تیشۀ نجار گشتم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۰ - صفت طاوس و طبع او و سبب کشتن ابراهیم علیه‌السلام او را
آمدیم اکنون به طاووس دورنگ خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴
رحم کن رحم، نظر باز مگیر
