ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۲۷
کارم چنان نبسته که روز وصال یار صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۲
ما را به یمن عشق روا از توکام شد اوحدالدین کرمانی : رباعیات الحاقی
شمارهٔ ۴
عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۶۲ - در بیان آنکه تن چون ماهی است و عالم چون دریا و جوهر آدمی چون یونس. چنانکه یونس از شکم ماهی بتسبیح رهید تو نیز اگردر این تن مسبح باشی جوهر ایمانت خلاص یابد و اگر غفلت ورزی در شکم ماهی تن هضم و نیست شوی. و در تقریر آنکه انبیاء و اولیاء محک‌اند که قلب و نقد از وجود ایشان ظاهر گردد. چنانکه بوجود آدم ابلیس قلب از ملائکه نقد جدا شد و در زمان هر پیغامبری کافر از مؤمن جدا میشد تا دور مصطفی علیه السلام که ابوجهل و ابولهب از صحابه جدا شدند و در معنی این حدیث که کل مولود یولد علی فطرة الاسلام و انما ابواه ینصرانه و یهودانه و یمجسانه
باش در بطن حوت یونس وار بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۳
هرگه به باغ بی‌تو فکندم نظر در آب عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶ - فرهاد و بیستون
شاخِ گل از نازکیّ یار یادم می دهد افسرالملوک عاملی : کوروش نامه
اردو کشی به جنوب مصر
وز آن پس بفرمود کامبوجیا مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
شبی گریم شبی نالم ز هجرت داد از این شبها سعدی : غزلیات
غزل ۲۲۹
پیش رویت دگران صورت بر دیوارند کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۵
پیوسته خمیدههمچو ابروی توام سعدی : غزلیات
غزل ۴۳۶
عمرها در پی مقصود به جان گردیدیم صفایی جندقی : رقیه‌نامه
بخش ۱
هیچ دریایی ندیدم بی کنار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۶
تا چند نالم من در فراقت سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۹۶
گویند کسانی که جهان است خیال سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۳۵ - در بیان آنکه معانی چنانکه هست در عبارت نگنجد و بچیزی نماند که لاضد له ولا ندله. لیکن چیزی می‌باید گفتن که لایق عقل مردم باشد تا او طالب آن شود. همچنانکه پیش کودک نابالغ لب شاهد را بشکر تشبیه کنند تا کودک از شیرینی شکر آنرا قیاس کند و گوید که چنانکه شکر شیرین است، باید که آن نیز چنین باشد. وگرنی، شکر را با لب شاهد چه نسبت است بهیچ وجهی بهم نمیمانند. همچنین حق تعالی بیان جنت بحور و قصور و اشجار وانهار میکند تا جنت را بدین طریق فهم کنند و الا جنت بدینها چه میماند اینهمه فانی‌اند و آن باقی است فانی را با باقی چه نسبت باشد
کی کند بحر را ب قطره قیاس اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۶۴
تا حد طلبی به وصل بی حد نرسی سعدی : غزلیات
غزل ۴۳۰
به تو مشغول و با تو همراهم ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۶۳ - و له ایضاً: عَلَیهِ الرَّحمَه
یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش سعدی : غزلیات
غزل ۲۲۵
اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌اند
شمارهٔ ۲۷
کارم چنان نبسته که روز وصال یار صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۲
ما را به یمن عشق روا از توکام شد اوحدالدین کرمانی : رباعیات الحاقی
شمارهٔ ۴
عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۶۲ - در بیان آنکه تن چون ماهی است و عالم چون دریا و جوهر آدمی چون یونس. چنانکه یونس از شکم ماهی بتسبیح رهید تو نیز اگردر این تن مسبح باشی جوهر ایمانت خلاص یابد و اگر غفلت ورزی در شکم ماهی تن هضم و نیست شوی. و در تقریر آنکه انبیاء و اولیاء محک‌اند که قلب و نقد از وجود ایشان ظاهر گردد. چنانکه بوجود آدم ابلیس قلب از ملائکه نقد جدا شد و در زمان هر پیغامبری کافر از مؤمن جدا میشد تا دور مصطفی علیه السلام که ابوجهل و ابولهب از صحابه جدا شدند و در معنی این حدیث که کل مولود یولد علی فطرة الاسلام و انما ابواه ینصرانه و یهودانه و یمجسانه
باش در بطن حوت یونس وار بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۳
هرگه به باغ بی‌تو فکندم نظر در آب عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶ - فرهاد و بیستون
شاخِ گل از نازکیّ یار یادم می دهد افسرالملوک عاملی : کوروش نامه
اردو کشی به جنوب مصر
وز آن پس بفرمود کامبوجیا مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
شبی گریم شبی نالم ز هجرت داد از این شبها سعدی : غزلیات
غزل ۲۲۹
پیش رویت دگران صورت بر دیوارند کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۵
پیوسته خمیدههمچو ابروی توام سعدی : غزلیات
غزل ۴۳۶
عمرها در پی مقصود به جان گردیدیم صفایی جندقی : رقیه‌نامه
بخش ۱
هیچ دریایی ندیدم بی کنار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۶
تا چند نالم من در فراقت سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۹۶
گویند کسانی که جهان است خیال سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۳۵ - در بیان آنکه معانی چنانکه هست در عبارت نگنجد و بچیزی نماند که لاضد له ولا ندله. لیکن چیزی می‌باید گفتن که لایق عقل مردم باشد تا او طالب آن شود. همچنانکه پیش کودک نابالغ لب شاهد را بشکر تشبیه کنند تا کودک از شیرینی شکر آنرا قیاس کند و گوید که چنانکه شکر شیرین است، باید که آن نیز چنین باشد. وگرنی، شکر را با لب شاهد چه نسبت است بهیچ وجهی بهم نمیمانند. همچنین حق تعالی بیان جنت بحور و قصور و اشجار وانهار میکند تا جنت را بدین طریق فهم کنند و الا جنت بدینها چه میماند اینهمه فانی‌اند و آن باقی است فانی را با باقی چه نسبت باشد
کی کند بحر را ب قطره قیاس اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۶۴
تا حد طلبی به وصل بی حد نرسی سعدی : غزلیات
غزل ۴۳۰
به تو مشغول و با تو همراهم ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۶۳ - و له ایضاً: عَلَیهِ الرَّحمَه
یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش سعدی : غزلیات
غزل ۲۲۵
اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌اند
