مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۵
میخوردم باده بابت آشفته عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۹
ای چشم بد را برقعی بر روی ماه آویخته نهج البلاغه : نامه ها
سفارش به عبد الله بن عباس در بیان اخلاق حاکم
<strong> و من وصية له عليهالسلام لعبد الله بن العباس عند استخلافه إياه على البصرة </strong> مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۱
ای دل برو از عاقبت اندیشان باش خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۲۱۲ - مطلع دوم
ناگذران دل توئی کز طرب آشناتری خلیلالله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۵
آن ماه سخن ز بامیان می گوید ظهیرالدین فاریابی : قصاید
شمارهٔ ۵۳
هوالعید یسقی بکاس المدام رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ مَنْ یُهاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ و هر که هجرت کند در سبیل خدا، یَجِدْ فِی الْأَرْضِ یابد در زمین، مُراغَماً کَثِیراً زیش گاهى و کام گاهى فراوان، وَ سَعَةً و فراخى، وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ و هر که از خانه خود بیرون آید، مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ هجرت کننده بخداى و رسول وى، ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ آن گه مرگ وى را دریابد، فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ مزد وى بر خداى افتاد، وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (۱۰۰) و خداى آمرزگار است بخشاینده همیشهاى. اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۱
دلبرا، قیمت وصل تو کنون دانستم عنصری بلخی : بحر خفیف
شمارهٔ ۲۶
هر که را راهبر ز غن باشد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۸ - النوبة الاولى
قول تعالى: وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ و سایه کردیم بر شما میغ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ فرو فرستادیم بر شما از میغ الْمَنَّ وَ السَّلْوى ترنجبین و مرغ سلوى: کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ میخورید از پاکیها و خوشیها از آنچه شما را روزى کردیم بى رنج بردن و بى جستن وَ ما ظَلَمُونا و ستم نه بر ما کردند وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ لکن ستم بر خویشتن کردند. شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۳
این چنین رندی که من دیدم که دید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷۹
مو نمی گنجد میان ما و یار نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی و احتیاط
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> ثَمَرَةُ اَلتَّفْرِيطِ اَلنَّدَامَةُ وَ ثَمَرَةُ اَلْحَزْمِ اَلسَّلاَمَةُ ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۲۱ - در هجو پنیر و زیتون
حاجی قیطونی از زیتون بی معنای تو میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۵
گاهی آتش از تف درون می سازم ظهیرالدین فاریابی : قصاید
شمارهٔ ۴۷
نشست خسرو روی زمین به استحقاق جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
دایما خون دلم زان زلف و کاکل می چکد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۱
دوشینه خود شنیدم یک نکته از دهانی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸
هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۵
میخوردم باده بابت آشفته عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۹
ای چشم بد را برقعی بر روی ماه آویخته نهج البلاغه : نامه ها
سفارش به عبد الله بن عباس در بیان اخلاق حاکم
<strong> و من وصية له عليهالسلام لعبد الله بن العباس عند استخلافه إياه على البصرة </strong> مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۱
ای دل برو از عاقبت اندیشان باش خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۲۱۲ - مطلع دوم
ناگذران دل توئی کز طرب آشناتری خلیلالله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۵
آن ماه سخن ز بامیان می گوید ظهیرالدین فاریابی : قصاید
شمارهٔ ۵۳
هوالعید یسقی بکاس المدام رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ مَنْ یُهاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ و هر که هجرت کند در سبیل خدا، یَجِدْ فِی الْأَرْضِ یابد در زمین، مُراغَماً کَثِیراً زیش گاهى و کام گاهى فراوان، وَ سَعَةً و فراخى، وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ و هر که از خانه خود بیرون آید، مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ هجرت کننده بخداى و رسول وى، ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ آن گه مرگ وى را دریابد، فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ مزد وى بر خداى افتاد، وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (۱۰۰) و خداى آمرزگار است بخشاینده همیشهاى. اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۱
دلبرا، قیمت وصل تو کنون دانستم عنصری بلخی : بحر خفیف
شمارهٔ ۲۶
هر که را راهبر ز غن باشد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۸ - النوبة الاولى
قول تعالى: وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ و سایه کردیم بر شما میغ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ فرو فرستادیم بر شما از میغ الْمَنَّ وَ السَّلْوى ترنجبین و مرغ سلوى: کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ میخورید از پاکیها و خوشیها از آنچه شما را روزى کردیم بى رنج بردن و بى جستن وَ ما ظَلَمُونا و ستم نه بر ما کردند وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ لکن ستم بر خویشتن کردند. شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۳
این چنین رندی که من دیدم که دید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷۹
مو نمی گنجد میان ما و یار نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی و احتیاط
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> ثَمَرَةُ اَلتَّفْرِيطِ اَلنَّدَامَةُ وَ ثَمَرَةُ اَلْحَزْمِ اَلسَّلاَمَةُ ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۲۱ - در هجو پنیر و زیتون
حاجی قیطونی از زیتون بی معنای تو میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۵
گاهی آتش از تف درون می سازم ظهیرالدین فاریابی : قصاید
شمارهٔ ۴۷
نشست خسرو روی زمین به استحقاق جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
دایما خون دلم زان زلف و کاکل می چکد فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۱
دوشینه خود شنیدم یک نکته از دهانی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸
هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
