شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸
هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند مولوی : ترجیعات
هفدهم
گر دلت گیرد و گر گردی مول عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۵۷
تا روی دل فروز تو بستان آتش است حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۶۱
یک تار موی از آن سر زلفین پر فتن سعدی : غزلیات
غزل ۳۲۳
هر که نازک بود تن یارش مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۳۸
شادی همه طالبان که مطلوب رسید عطار نیشابوری : باب چهلم: در ناز و بیوفائی معشوق
شمارهٔ ۱۷
سهل است اگر کار مرا ساز دهی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۳
واعظ مکن نصیحت خود صرف ما عبث پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
نامه به نوشیروان
بزرگمهر، به نوشین‌روان نوشت که خلق شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۴۸
چشم عالم روشن است از آفتاب روی او انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۳
کسری که کمان عدل او کرد به زه ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۰
از دهر جفا پیشه زی که نالم؟ عطار نیشابوری : باب چهاردهم: در ذَمّ دنیا و شكایت از روزگار غدّار
شمارهٔ ۷
این دنیای غدار چه خواهی کردن ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲
می زدندی فاش بی اندازه تر رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره‏
۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى وَ إِذْ قُلْنا معطوفست بر آیه پیش، و در موضع نصب است فکانه قال اذکر یا محمد: إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ اللَّه تعالى نعمتهاى خویش و منتها بر بندگان مى‏شمارد و در یاد ایشان میدهد، ایشان که در عهد رسول خدا بودند و پس از ایشان تا بقیامت. میگوید من آن خداوندم که هر چه در زمین از بهر شما آفریدم و منافع و معایش شما در زمین پدید کردم چنانک گفت هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً پس با آدم که پدر شما بود کرامتها کردم و نواختها افزودم. از آن کرامتها یکى آنست که از بهر وى با فریشتگان این خطاب کردم که إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً دیگر آنکه فریشتگان را فرمودم که وى را سجود کنید، فذلک قوله وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ. اینجا گفت سجود کنید آدم را، جاى دیگر گفت فَقَعُوا لَهُ ساجِدِینَ او را بسجود افتید شما که فریشتگانید. فسجد الملائکة کلّهم اجمعون فریشتگان همه سجود کردند أَکْلِهِمْ گفت تا خلق دانند که همگنان سجود کردند نه جوکى ازیشان. و أَجْمَعُونَ گفت و همه بهم، تا دانند که بیکبار بیک آهنگ بودند نه پراکنده و در هنگامهاى گسسته. فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶
ناخورده شراب می‌خروشیم اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در نعت رسول
عاشقی، خیز و حلقه بر در زن نهج البلاغه : خطبه ها
نيايش با خدا
<strong> من كلمات كان عليه‌السلام يدعو بها </strong> سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۷
هر زمان از عشقت ای دلبر دل من خون شود محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۴
پیشت از سهوی که کردم ای خدیو کامکار