جامی : تحفة‌الاحرار
بخش ۳ - در فضیلت سخن
پیشترین نغمهٔ باغ سخن واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
در نظر دایم گرآن زلف دو تا باید مرا جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۲۹
کجا گوهر وصلش آرم به دست مولوی : دفتر دوم
بخش ۱۸ - تتمهٔ قصهٔ مفلس
گفت قاضی مفلسی را وانما واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
اگر نه، از گل محنت سرشته اند مرا؟ عطار نیشابوری : باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق
شمارهٔ ۳۹
در دست جفای تو زبون است دلم رشیدالدین میبدی : ۸- سورة الانفال- مدنیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ سبب نزول این آیت آن بود که کافران گفته بودند: فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ، رب العالمین خبر داد مصطفى و مؤمنانرا، که ایشان عذاب میخواهند و تا تو در میان ایشانى من ایشان را عذاب نکنم، لانک بعثت رحمة للعالمین، و لم یعذب قوم نبیّهم بین ظهرانیّهم. قومى گفتند: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ، این مقدار منسوخ است، و ناسخ آنست که بر عقب گفت: وَ ما لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ. قومى گفتند: این منسوخ نیست، از بهر آنکه تا مصطفى بمکه در میان ایشان بود عذاب نیامد این عذاب پس هجرت آمد. و گفتهاند: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ آن عذاب عامه است باستیصال، چنان که در امم پیشینیان بود. این امت از چنان عذاب بزینهاراند، و این که وَ ما لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ این عذاب خاصه است قومى را دون قومى. واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
ز پاس آشنایی، بهره نبود خلق عالم را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۴۹
ز سرنوشت قضا احتراز نتوان کرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۸۸
آه ازان رخسار برق انداز خوش عیاره‌یی جامی : تحفة‌الاحرار
بخش ۸ - نعت اول منبی از تقدم حقیقت وی بر همه حقایق امکانی به حسب مرتبه و وجود روحانی صلی الله علیه و سلم
اختر برج شرف کاینات صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۶ - در مدح شاه صفی
ای روی چون بهشت ترا کوثر آینه واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
گل چو او خواهد شود، بنگر خیال خام را؟ سعدی : مفردات
بیت ۴۸
به کین دشمنان باطل میندیش سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۳
تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست سعدی : غزلیات
غزل ۵۹
یارب از ما چه فلاح آید اگر تو نپذیری ملک‌الشعرای بهار : آیینۀ عبرت
بخش اول - از کیومرث تا سربداران
پاسبانا تا به چند این مستی و خواب گران شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۳
صورت و معنی و جام جم نگر واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
نیست غیر از خط بطلان دفتر ایام را سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
مزن به خون من ای پر عتاب، استغنا
بخش ۳ - در فضیلت سخن
پیشترین نغمهٔ باغ سخن واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
در نظر دایم گرآن زلف دو تا باید مرا جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۲۹
کجا گوهر وصلش آرم به دست مولوی : دفتر دوم
بخش ۱۸ - تتمهٔ قصهٔ مفلس
گفت قاضی مفلسی را وانما واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
اگر نه، از گل محنت سرشته اند مرا؟ عطار نیشابوری : باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق
شمارهٔ ۳۹
در دست جفای تو زبون است دلم رشیدالدین میبدی : ۸- سورة الانفال- مدنیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ سبب نزول این آیت آن بود که کافران گفته بودند: فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ، رب العالمین خبر داد مصطفى و مؤمنانرا، که ایشان عذاب میخواهند و تا تو در میان ایشانى من ایشان را عذاب نکنم، لانک بعثت رحمة للعالمین، و لم یعذب قوم نبیّهم بین ظهرانیّهم. قومى گفتند: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ، این مقدار منسوخ است، و ناسخ آنست که بر عقب گفت: وَ ما لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ. قومى گفتند: این منسوخ نیست، از بهر آنکه تا مصطفى بمکه در میان ایشان بود عذاب نیامد این عذاب پس هجرت آمد. و گفتهاند: وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ آن عذاب عامه است باستیصال، چنان که در امم پیشینیان بود. این امت از چنان عذاب بزینهاراند، و این که وَ ما لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ این عذاب خاصه است قومى را دون قومى. واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
ز پاس آشنایی، بهره نبود خلق عالم را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۴۹
ز سرنوشت قضا احتراز نتوان کرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۸۸
آه ازان رخسار برق انداز خوش عیاره‌یی جامی : تحفة‌الاحرار
بخش ۸ - نعت اول منبی از تقدم حقیقت وی بر همه حقایق امکانی به حسب مرتبه و وجود روحانی صلی الله علیه و سلم
اختر برج شرف کاینات صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۶ - در مدح شاه صفی
ای روی چون بهشت ترا کوثر آینه واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
گل چو او خواهد شود، بنگر خیال خام را؟ سعدی : مفردات
بیت ۴۸
به کین دشمنان باطل میندیش سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۳
تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست سعدی : غزلیات
غزل ۵۹
یارب از ما چه فلاح آید اگر تو نپذیری ملک‌الشعرای بهار : آیینۀ عبرت
بخش اول - از کیومرث تا سربداران
پاسبانا تا به چند این مستی و خواب گران شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۳
صورت و معنی و جام جم نگر واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
نیست غیر از خط بطلان دفتر ایام را سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
مزن به خون من ای پر عتاب، استغنا
