خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۲
این عشق آتشینم دود از جهان برآرد سعدی : باب هفتم در تأثیر تربیت
حکایت شمارهٔ ۱۹
بزرگی را پرسیدم در معنی این حدیث که اَعدی عدوِّک نَفسُک الَّتی بینَ جَنبیکَ گفت به حکم آن که هران دشمنی را که با وی احسان کنی دوست گردد مگر نفس را که چندان که مدارا بیش کنی مخالفت زیادت کند. واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶
بر عدو پشت نکردن سپر است حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۲
غیر عشق رخ دلدار غلط بود غلط عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵
دلبرم در حسن طاق افتاده است واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵
رفت پیری چو ز حد، مرگ گوارنده تر است سعدی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۶ - از او بپرس!
کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷
خدایا تازه کن چون شمع مغز استخوانم را کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۸۳
با اکبر مسگر به دکان گفتم من واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۴
کدخدایی یک قلم، رنج و غم و درد سراست نهج البلاغه : خطبه ها
سوابق أشعث بن قيس
<strong> و من كلام له عليه‌السلام قاله للأشعث بن قيس و هو على منبر الكوفة يخطب </strong> سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۷
ز تنهایی چو مینا راز با پیمانه می گویم فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
نوبهاران از در این باغ و بستان بازگشت واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳
هر قدر نیکی بود پوشیده تر، نیکوتر است ابوالفضل بیهقی : مجلد نهم
بخش ۲۹ - رفتن امیر سوی نشابور
و امیر به نسا روزی چند مقام کرد و شراب خورد که ناحیتی خوش بود. صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۴ - در مدح حضرت رضا(ع)
عقل ضعیف خویش نگه دار از شراب واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲
زان لبم، چاره یک شکر خند است جامی : دفتر دوم
بخش ۴۶ - قصه مشاهده کردن شیخ علی رودباری قدس سره مردن آن مرقع پوش شوریده حال را در محبت آن جوان مغرور به حسن و جمال
بوعلی رودباری آن شه دین اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در کسب علم و شرف علما
چو به کسب علوم داری میل