حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۸
ای که در کوی خرابات مقامی داری ملا احمد نراقی : منتخب غزلیات و قطعات
شمارهٔ ۲۱
عمری ست که اندر طلب دوست دویدیم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۴
حیف است که پیش کر زنی طنبوری نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۲
قصد زلف یار داری در سر ای دل هی مکن عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۸
جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴۸
من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش قناعت و خوش خلقى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ اَلْخُلُقِ نَعِيماً امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۶۳
نَخْچیرْ ته شکار دَرْاُونْ خنهْ که بییه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۲
از پگه ای یار، زان عقار سمایی مفاتیح الجنان : اعمال ماه ذى القعده
اعمال روز بیست و پنجم ماه ذى القعده (دحو الارض )
روز بیست و پنجم، روز دَحوُالاَرض است؛ یکی از آن چهار روزی است که در تمام سال به برتری و مزیت روزه گرفتن ممتاز است و در روایتی آمده: که روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر آمده: که جبران روزۀ هفتاد سال است و هرکه این روز را روزه بگیرد و شب را به عبادت به پایان ببرد، برای او عبادت صد سال نوشته شود و برای روزه دار این روز، هرچه در میان زمین و آسمان است استغفار کند. و این روزی است که رحمت خدا در آن پخش می شود و برای عبادت و اجتماع برای ذکر خدا در این روز پاداش بسیاری است و برای این روز جز روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است: ترانه های کودکانه : بخش اول
پسر قشنگم
ای پسر قشنگ و مهربونم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۰۳
تا ز می قانع به خوناب جگر گردیده ام مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۳
مرهم گفتم تو با دل ریش همی رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
نمیگویم ترا مهر و وفا اصلا نمیباشد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
الله بویاغی
ایسلام اویاتدی خالق باشین قاوزایان قاچیر رشیدالدین میبدی : ۲۸- سورة القصص- مکیة
۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ چون روى داد موسى به سوى راه مدین قالَ گفت: عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَواءَ السَّبِیلِ (۲۳) مگر که خداوند من راه من باز نماید بمیان راه راست. اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۲۴۵ - الخوف
هرگز به وصال چون تو یاری برسم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۵۶
آب خوب است لب خشکی ازو تر گردد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۴
نه همین دل در برم چون مرغ بسمل میجهد ترانه های کودکانه : بخش اول
نون و پنیر و پونه
نون و پنیر و پونه
غزل شمارهٔ ۴۴۸
ای که در کوی خرابات مقامی داری ملا احمد نراقی : منتخب غزلیات و قطعات
شمارهٔ ۲۱
عمری ست که اندر طلب دوست دویدیم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۴
حیف است که پیش کر زنی طنبوری نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۲
قصد زلف یار داری در سر ای دل هی مکن عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۸
جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴۸
من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش قناعت و خوش خلقى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ اَلْخُلُقِ نَعِيماً امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۶۳
نَخْچیرْ ته شکار دَرْاُونْ خنهْ که بییه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۲
از پگه ای یار، زان عقار سمایی مفاتیح الجنان : اعمال ماه ذى القعده
اعمال روز بیست و پنجم ماه ذى القعده (دحو الارض )
روز بیست و پنجم، روز دَحوُالاَرض است؛ یکی از آن چهار روزی است که در تمام سال به برتری و مزیت روزه گرفتن ممتاز است و در روایتی آمده: که روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر آمده: که جبران روزۀ هفتاد سال است و هرکه این روز را روزه بگیرد و شب را به عبادت به پایان ببرد، برای او عبادت صد سال نوشته شود و برای روزه دار این روز، هرچه در میان زمین و آسمان است استغفار کند. و این روزی است که رحمت خدا در آن پخش می شود و برای عبادت و اجتماع برای ذکر خدا در این روز پاداش بسیاری است و برای این روز جز روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است: ترانه های کودکانه : بخش اول
پسر قشنگم
ای پسر قشنگ و مهربونم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۰۳
تا ز می قانع به خوناب جگر گردیده ام مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۳
مرهم گفتم تو با دل ریش همی رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
نمیگویم ترا مهر و وفا اصلا نمیباشد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
الله بویاغی
ایسلام اویاتدی خالق باشین قاوزایان قاچیر رشیدالدین میبدی : ۲۸- سورة القصص- مکیة
۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ چون روى داد موسى به سوى راه مدین قالَ گفت: عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَواءَ السَّبِیلِ (۲۳) مگر که خداوند من راه من باز نماید بمیان راه راست. اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۲۴۵ - الخوف
هرگز به وصال چون تو یاری برسم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۵۶
آب خوب است لب خشکی ازو تر گردد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۴
نه همین دل در برم چون مرغ بسمل میجهد ترانه های کودکانه : بخش اول
نون و پنیر و پونه
نون و پنیر و پونه
