نهج البلاغه : حکمت ها
دقت در انتخاب نماینده و نوشتن نامه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ نهج البلاغه : حکمت ها
حقوق دوستان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> لاَ يَكُونُ اَلصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَثٍ فِي نَكْبَتِهِ وَ غَيْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۵۳
جام شراب مرهم دلهای خسته است قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
زان یار سفر کرده کسی را خبری هست؟ سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۸۱
چو میدانستی افتادن به ناچار نهج البلاغه : حکمت ها
عامل پنهان ماندن عیوب
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> عَيْبُكَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَكَ جَدُّكَ نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت دعا توبه استغفار و شکر
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ أُعْطِيَ أَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ أَرْبَعاً مَنْ أُعْطِيَ اَلدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْإِجَابَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلتَّوْبَةَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْقَبُولَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلاِسْتِغْفَارَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْمَغْفِرَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلشُّكْرَ لَمْ يُحْرَمِ اَلزِّيَادَةَ ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
گر مدحی از ابنای بشر می گوبم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶
مرا از حرفهای قالبی دل تنگ می گردد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۴
من عهد شکسته بر شکستی بزنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۵۵
طغیان نفس بیش به وقت غنا شود همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
هر گه که قدح پر از می ناب شود امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۸۲
اینه که مُونسْ و غَمگُسارهْ یارْمه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۲۹
ای عربده کرده دوش با من مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۴
این چرخ و فلکها که حد بینش ماست رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما کانَ لِبَشَرٍ هرگز روا نباشد مردمى را، أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتابَ که خداى او را نامه دهد، وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ و علم راست و پیغامبرى دهد، ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ پس آن گه فرا مردمان گوید: کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ مرا بندگان باشید و مرا بخدایى گیرید فرود از اللَّه، وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ لکن چنین گفتند پیغامبران امّت خویش را که بندگان خدا بید، بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ بآنچه کتاب من میدانید، وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (۷۹) و بآنچه میخوانید از آن. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۶
یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجیٰ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۸۵
چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
از بس دل امشبم ز تو نامهربان پر است ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۸
ما بادهٔ عزت و جلالت نوشیم
دقت در انتخاب نماینده و نوشتن نامه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ نهج البلاغه : حکمت ها
حقوق دوستان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> لاَ يَكُونُ اَلصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَثٍ فِي نَكْبَتِهِ وَ غَيْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۵۳
جام شراب مرهم دلهای خسته است قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
زان یار سفر کرده کسی را خبری هست؟ سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۸۱
چو میدانستی افتادن به ناچار نهج البلاغه : حکمت ها
عامل پنهان ماندن عیوب
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> عَيْبُكَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَكَ جَدُّكَ نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت دعا توبه استغفار و شکر
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ أُعْطِيَ أَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ أَرْبَعاً مَنْ أُعْطِيَ اَلدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْإِجَابَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلتَّوْبَةَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْقَبُولَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلاِسْتِغْفَارَ لَمْ يُحْرَمِ اَلْمَغْفِرَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلشُّكْرَ لَمْ يُحْرَمِ اَلزِّيَادَةَ ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
گر مدحی از ابنای بشر می گوبم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶
مرا از حرفهای قالبی دل تنگ می گردد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۴
من عهد شکسته بر شکستی بزنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۵۵
طغیان نفس بیش به وقت غنا شود همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
هر گه که قدح پر از می ناب شود امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۸۲
اینه که مُونسْ و غَمگُسارهْ یارْمه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۲۹
ای عربده کرده دوش با من مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۴
این چرخ و فلکها که حد بینش ماست رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: ما کانَ لِبَشَرٍ هرگز روا نباشد مردمى را، أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتابَ که خداى او را نامه دهد، وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ و علم راست و پیغامبرى دهد، ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ پس آن گه فرا مردمان گوید: کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ مرا بندگان باشید و مرا بخدایى گیرید فرود از اللَّه، وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ لکن چنین گفتند پیغامبران امّت خویش را که بندگان خدا بید، بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ بآنچه کتاب من میدانید، وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (۷۹) و بآنچه میخوانید از آن. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۶
یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجیٰ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۸۵
چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
از بس دل امشبم ز تو نامهربان پر است ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۸
ما بادهٔ عزت و جلالت نوشیم
