مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۹۲
ای صورت روحانی، امروز چه آوردی؟ کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
جانم از صبح ازل چون دیده بر دیدار داشت غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۱۰ - فصل (لذت معرفت و دوستی خدای را چگونه می توان به دست آورد؟)
همانا گویی که لذتی که لذت بهشت در آن فراموش شود هیچ گونه نزدیک من صورت نمی بندد، هرچند که سخن بسیار در این بگفته اند تدبیر من چیست تا اگر آن لذت نبود باری ایمان بدان حاصل آید؟ بدان که علاج این چهار چیز: ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
چون شمع بسی رشتهٔ جان سوختهایم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۳
بر آن لبی که شکر با حلاوتش شوراست اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲۱
از جهان چون لاله داغت ایسهی قد میبریم سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
بی بند کجا پای دل من بگذارد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰۵
کعبه جانها تویی، گرد تو آرم طواف نهج البلاغه : حکمت ها
اندوه در شهادت محمد بن ابى بكر
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ </strong> إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلاَّ أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
نه ذوق من از وصل نگاری دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۰۸
سفر کردم به هر شهری دویدم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۷۲ - جواب قصیدهٔ ادیبالممالک (در حادثه شکستن دست بهار)هم
شکست دستی کز خامه بینگار آورد ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۳ - شهر تهران
شهریست پر از همهمه و قالاقیل رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۲۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ الآیة این خطاب با اهل هر دو کتاب است: تورات انجیل، و رسول ایدر محمد (ص) است، میگوید: اى جهودان و اى ترسایان! محمدبشما آمد و قرآن آورد، فَآمِنُوا خَیْراً لَکُمْ او را تصدیق کنید، و قرآن براست دارید که شما را این به بود از کفر. پس اگر کافر شید و محمد را دروغ زن گیرید، و نعمت خداى بر خود بپوشید، بدرستى بدانید که هر چه در آسمانها و زمینها خلق است همه آن اللَّه است. تواند که شما را بزمین فرو برد، یا آسمان بسر شما فرو آرد، و روزى از شما باز گیرد. کفر شما شما را زیان دارد، و اگر نه خداى بىنیاز است از شما و طاعت شما. پس گفت: وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً اللَّه دانا است بعاقبت کار همگان از کفر و ایمان، حکیم است درین تکلیف که شما را میکند، و میداند که از شما چه آید. نهج البلاغه : خطبه ها
علوم بى پايان امام عليه السلام
<strong> من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> في الموعظة و بيان قرباه من رسول اللّه </strong> قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۲
اسرار تو با خاطر هشیار توان گفت ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۲
ای میر اجل گر دهدم مهل اجل سعدی : غزلیات
غزل ۳۸۲
من چون تو به دلبری ندیدم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۳
آتش پریر گفت نهانی به گوش دود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۵
هین دف بزن، هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن
غزل شمارهٔ ۲۵۹۲
ای صورت روحانی، امروز چه آوردی؟ کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
جانم از صبح ازل چون دیده بر دیدار داشت غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۱۰ - فصل (لذت معرفت و دوستی خدای را چگونه می توان به دست آورد؟)
همانا گویی که لذتی که لذت بهشت در آن فراموش شود هیچ گونه نزدیک من صورت نمی بندد، هرچند که سخن بسیار در این بگفته اند تدبیر من چیست تا اگر آن لذت نبود باری ایمان بدان حاصل آید؟ بدان که علاج این چهار چیز: ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
چون شمع بسی رشتهٔ جان سوختهایم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۳
بر آن لبی که شکر با حلاوتش شوراست اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲۱
از جهان چون لاله داغت ایسهی قد میبریم سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
بی بند کجا پای دل من بگذارد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰۵
کعبه جانها تویی، گرد تو آرم طواف نهج البلاغه : حکمت ها
اندوه در شهادت محمد بن ابى بكر
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ </strong> إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلاَّ أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
نه ذوق من از وصل نگاری دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۰۸
سفر کردم به هر شهری دویدم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۷۲ - جواب قصیدهٔ ادیبالممالک (در حادثه شکستن دست بهار)هم
شکست دستی کز خامه بینگار آورد ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۳ - شهر تهران
شهریست پر از همهمه و قالاقیل رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۲۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ الآیة این خطاب با اهل هر دو کتاب است: تورات انجیل، و رسول ایدر محمد (ص) است، میگوید: اى جهودان و اى ترسایان! محمدبشما آمد و قرآن آورد، فَآمِنُوا خَیْراً لَکُمْ او را تصدیق کنید، و قرآن براست دارید که شما را این به بود از کفر. پس اگر کافر شید و محمد را دروغ زن گیرید، و نعمت خداى بر خود بپوشید، بدرستى بدانید که هر چه در آسمانها و زمینها خلق است همه آن اللَّه است. تواند که شما را بزمین فرو برد، یا آسمان بسر شما فرو آرد، و روزى از شما باز گیرد. کفر شما شما را زیان دارد، و اگر نه خداى بىنیاز است از شما و طاعت شما. پس گفت: وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً اللَّه دانا است بعاقبت کار همگان از کفر و ایمان، حکیم است درین تکلیف که شما را میکند، و میداند که از شما چه آید. نهج البلاغه : خطبه ها
علوم بى پايان امام عليه السلام
<strong> من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> في الموعظة و بيان قرباه من رسول اللّه </strong> قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۲
اسرار تو با خاطر هشیار توان گفت ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۴۲
ای میر اجل گر دهدم مهل اجل سعدی : غزلیات
غزل ۳۸۲
من چون تو به دلبری ندیدم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۳
آتش پریر گفت نهانی به گوش دود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۵
هین دف بزن، هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن
