بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۵ - هند و ایران
هند و ایران برادران همند اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۸
باز این چه عیاری را شب پوش نهادستی شیخ بهایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
هرچند که در حسن و ملاحت، فردی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳۵
به خط ازان رخ چون برگ لاله ام قانع رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - خیال خام
کسان که شور به ترک سلاح عام کنند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
گرم سیم و درم بودی، مرا مونس چه کم بودی؟ مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۳ - عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز
گفت عاشق امتحان کردم مگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴۲
بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۶۱
روزی که آه من به هواداری تو خاست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۳۰
با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۴۵
هِزاروُ یِشکْ اِسْمْ اوّلْ دنیا بیامُو ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۱ - نکوهش چرخ (راستگوی شادزی)
ویحک ای افراشته چرخ بلند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۲۱ - گفتار والیس
چنین راند والیس دانا سخن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - لغز
چیست آن گوهر که درد خسته درمان می کند؟
شمارهٔ ۲۱۷
از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۵ - هند و ایران
هند و ایران برادران همند اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۸
باز این چه عیاری را شب پوش نهادستی شیخ بهایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
هرچند که در حسن و ملاحت، فردی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳۵
به خط ازان رخ چون برگ لاله ام قانع رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۱ - مجذوب همدانی قدّس سرّه
و هُوَ قدوةالمحققین و قطب العارفین الشیخ الکامل الصمدانی حاجی محمد جعفربن حاج صفرخان بن عبداللّه بیک الهمدانی. اصل آن جناب از طایفهٔ قراگزلو مِنْطوایف قزلباش و أباً عَنْجد، بزرگ ایل جلیل بوده و گاهی نیز حکومت قلمرو نمودهاند. اعمام عظامش به امارت و صدارت مخصوص و والد ماجدش از ملازم نفور و به مداومت صحبت اهل علم مسرور. از خواص تلامذهٔ سید محقق سید ابراهیم رضوی قمی الاصل بوده و ایام حیات خود را به عبادات و مجاهدات و زهد و تقوی مصروف نموده. آخرالامر در کربلای معلی فوت و در رواق مقدس مدفون گردید و آن جناب از صغر سن به تحصیل مشغول بود. از ده سالگی تا هیجده سالگی در شهر مذکور تحصیل علوم ادبیه و منطق نمود. بعد به اصفهان رفت. مدت پنج سال عمر را مصروف علوم کلام و ریاضی و حکمت و طبیعی فرمود. از آنجا به کاشان عزیمت کرده، چهار سال را در خدمت مولانا محمد مهدی نراقی به تحصیل علوم الهی و فقه و اصول به سر برده. در آن اوقات به نوافل نهاریّه و لیلیّه و اوراد و اذکار کمال توجه داشته و به تحصیل طریق سلوک همت میگماشته. نهج البلاغه : خطبه ها
نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه فيها و يثني على رسوله و يصف خلقا من الحيوان </strong> عطار نیشابوری : بخش هفدهم
المقالة السابع عشر
پسر گفتش بر محبوب و معیوب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۳ - خیال خام
کسان که شور به ترک سلاح عام کنند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
گرم سیم و درم بودی، مرا مونس چه کم بودی؟ مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۳ - عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز
گفت عاشق امتحان کردم مگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۲ - آمال شاعر
فروردین آمد، سپس بهمن و اسفند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴۲
بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۶۱
روزی که آه من به هواداری تو خاست صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۳۰
با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۴۵
هِزاروُ یِشکْ اِسْمْ اوّلْ دنیا بیامُو ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۱ - نکوهش چرخ (راستگوی شادزی)
ویحک ای افراشته چرخ بلند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۲۱ - گفتار والیس
چنین راند والیس دانا سخن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - لغز
چیست آن گوهر که درد خسته درمان می کند؟
