عطار نیشابوری : بیان الارشاد
آغاز سخن
تمامت طول و عرض آفرینش سعدی : باب ششم در ضعف و پیری
حکایت شمارهٔ ۳
مهمان پیری شدم در دیار بکر که مال فروان داشت و فرزندی خوب روی. شبی حکایت کرد که مرا به عمر خویش به جز این فرزند نبوده است، درختی درین وادی زیارتگاهست که مردمان به حاجت خواستن آنجا روند، شبهای دراز در آن پای درخت بر حق بنالیده‌ام تا مرا این فرزند بخشیده است. شنیدم که پسر با رفیقان آهسته همی‌گفت چه بودی گر من آن درخت بدانستمی کجاست تا دعا کردمی پدر بمردی. اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۳
یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۲
خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۱
از غایت خودپسندی و خودبینی فردوسی : منوچهر
بخش ۵
چنان بد که مهراب روزی پگاه اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۰
از خوی بد تو زان همی رنجد کس سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۴۴
پادشاهی به دیده استحقار در طایفه درویشان نظر کرد یکی زان میان به فراست به جای آورد و گفت ای ملک ما درین دنیا به جیش از تو کمتریم و به عیش خوشتر و به مرگ برابر و به قیامت بهتر رشیدالدین میبدی : ۳۴- سورة سبا- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ کفار قریش هر چند که شرک آوردند حوالت آفریدن و روزى دادن با هیچ کس نکردند جز اللَّه قال اللَّه تعالى: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ. اى محمد ایشان را بگوى: روزى گمار بندگان و روزى رسان از آسمان بباران و از زمین به نبات کیست؟ ناچار که گویند اللَّه؟ امّا تو بگوى که اللَّه که از تو دوستر دارم که شنوم. اکنون ایشان را گوى: چون میدانید که او را در خلق و در رزق شریک نیست، بدانید که در استحقاق عبادت و تعظیم او را هم شریک نیست. باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹
شب تاریک و سنگستان و مو مست ترانه های کودکانه : بخش اول
هفت سین
سبزی بیار سیر بیار اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۹
رو دیده بدوز تا دلت دیده شود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۳
نه دل آزاد پای بست شود باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۸
دلم از دست خوبان گیج و ویجه اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۷
از خود بینی اگر شوی مست غرور بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۲
این صنم کیست که نبود بشری بهتر از این ترانه های کودکانه : بخش اول
یک انگشت
يك مال من اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۶
ای خسته و بسته از پس بینی خویش همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
ای بی خبران شکل مجازی هیچ است ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱
دگر باره خیاط باد صبا
آغاز سخن
تمامت طول و عرض آفرینش سعدی : باب ششم در ضعف و پیری
حکایت شمارهٔ ۳
مهمان پیری شدم در دیار بکر که مال فروان داشت و فرزندی خوب روی. شبی حکایت کرد که مرا به عمر خویش به جز این فرزند نبوده است، درختی درین وادی زیارتگاهست که مردمان به حاجت خواستن آنجا روند، شبهای دراز در آن پای درخت بر حق بنالیده‌ام تا مرا این فرزند بخشیده است. شنیدم که پسر با رفیقان آهسته همی‌گفت چه بودی گر من آن درخت بدانستمی کجاست تا دعا کردمی پدر بمردی. اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۳
یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۲
خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۱
از غایت خودپسندی و خودبینی فردوسی : منوچهر
بخش ۵
چنان بد که مهراب روزی پگاه اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۵۰
از خوی بد تو زان همی رنجد کس سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۴۴
پادشاهی به دیده استحقار در طایفه درویشان نظر کرد یکی زان میان به فراست به جای آورد و گفت ای ملک ما درین دنیا به جیش از تو کمتریم و به عیش خوشتر و به مرگ برابر و به قیامت بهتر رشیدالدین میبدی : ۳۴- سورة سبا- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ کفار قریش هر چند که شرک آوردند حوالت آفریدن و روزى دادن با هیچ کس نکردند جز اللَّه قال اللَّه تعالى: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ. اى محمد ایشان را بگوى: روزى گمار بندگان و روزى رسان از آسمان بباران و از زمین به نبات کیست؟ ناچار که گویند اللَّه؟ امّا تو بگوى که اللَّه که از تو دوستر دارم که شنوم. اکنون ایشان را گوى: چون میدانید که او را در خلق و در رزق شریک نیست، بدانید که در استحقاق عبادت و تعظیم او را هم شریک نیست. باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹
شب تاریک و سنگستان و مو مست ترانه های کودکانه : بخش اول
هفت سین
سبزی بیار سیر بیار اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۹
رو دیده بدوز تا دلت دیده شود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۳
نه دل آزاد پای بست شود باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۸
دلم از دست خوبان گیج و ویجه اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۷
از خود بینی اگر شوی مست غرور بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۲
این صنم کیست که نبود بشری بهتر از این ترانه های کودکانه : بخش اول
یک انگشت
يك مال من اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۴۶
ای خسته و بسته از پس بینی خویش همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
ای بی خبران شکل مجازی هیچ است ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱
دگر باره خیاط باد صبا
