عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳
آتش تر میدمد از طبع چون آب ترم نهج البلاغه : خطبه ها
شناخت أصحاب جمل
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> <strong> في صفته و صفة خصومه و يقال إنها في أصحاب الجمل </strong> وَ قَدْ أَرْعَدُوا وَ أَبْرَقُوا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹۱
آزرده است گوشه نشین ازوداع خلق نهج البلاغه : خطبه ها
آموزش جنگ و تشویق یاران به جهاد
<strong> و من كلام له عليهالسلام في حث أصحابه على القتال </strong> رشیدالدین میبدی : ۸- سورة الانفال- مدنیة
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى و تقدس: إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ. استغاثت سه قسم است: یکى از حق بخلق، نشان بیگانگى است و از اجابت نومیدى یکى از خلق بحق، راه مسلمانى است و شرط بندگى یکى از حق بحق وسیلت دوستى است و اجابت دستورى. او که از حق بخلق نالد درد افزاید، او که از خلق بحق نالد درمان یابد، او که از حق بحق نالد حق بیند. غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
رموز عشق را جز عاشق صادق نمی داند ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۲ - کار و عمر دراز
به من بر مسلم شد این نکته باز صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹۵
ز موج لطف ،آن سیمین بنا گوش حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
وقتی ز ما یاد آمدی هر هفته یی آن ماه را ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۱ - بخون و بدان آنگهی کارکن
ایا پور پند مرا یاد دار مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۷۴
ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۸۱
نمی آید از من دگر بردباری ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۰ - شاه حریص ترجمهٔ یکی !ز قطعات فر!نسه
پی چیست این ساز و برگ نبرد؟ امیر پازواری : هشتبیتیها
شمارهٔ ۳۱
شادی گَرْ بوارهْ به افلاکِ گیتی، ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۲۱ - اندر فرزندان کنعان: کوش و نمرود
پسر داشت کنعان یکی، کوش نام حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
مرا که با رگ جان شاخ مهر پیوندست عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۲
ما در غمت به شادی جان باز ننگریم نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش نيكوكارى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اِفْعَلُوا اَلْخَيْرَ وَ لاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً فَإِنَّ صَغِيرَهُ كَبِيرٌ وَ قَلِيلَهُ كَثِيرٌ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۶۳
پیش چشمم شد روان گر تشنه دریا شدم رشیدالدین میبدی : ۷۶- سورة الانسان (الدهر)- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره هزار و پنجاه و چهار حرفست. دویست و چهل کلمت، سى و یک آیت.
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳
آتش تر میدمد از طبع چون آب ترم نهج البلاغه : خطبه ها
شناخت أصحاب جمل
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> <strong> في صفته و صفة خصومه و يقال إنها في أصحاب الجمل </strong> وَ قَدْ أَرْعَدُوا وَ أَبْرَقُوا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹۱
آزرده است گوشه نشین ازوداع خلق نهج البلاغه : خطبه ها
آموزش جنگ و تشویق یاران به جهاد
<strong> و من كلام له عليهالسلام في حث أصحابه على القتال </strong> رشیدالدین میبدی : ۸- سورة الانفال- مدنیة
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى و تقدس: إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ. استغاثت سه قسم است: یکى از حق بخلق، نشان بیگانگى است و از اجابت نومیدى یکى از خلق بحق، راه مسلمانى است و شرط بندگى یکى از حق بحق وسیلت دوستى است و اجابت دستورى. او که از حق بخلق نالد درد افزاید، او که از خلق بحق نالد درمان یابد، او که از حق بحق نالد حق بیند. غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
رموز عشق را جز عاشق صادق نمی داند ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۲ - کار و عمر دراز
به من بر مسلم شد این نکته باز صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹۵
ز موج لطف ،آن سیمین بنا گوش حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
وقتی ز ما یاد آمدی هر هفته یی آن ماه را ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۱ - بخون و بدان آنگهی کارکن
ایا پور پند مرا یاد دار مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۷۴
ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۸۱
نمی آید از من دگر بردباری ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۷۰ - شاه حریص ترجمهٔ یکی !ز قطعات فر!نسه
پی چیست این ساز و برگ نبرد؟ امیر پازواری : هشتبیتیها
شمارهٔ ۳۱
شادی گَرْ بوارهْ به افلاکِ گیتی، ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۲۱ - اندر فرزندان کنعان: کوش و نمرود
پسر داشت کنعان یکی، کوش نام حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
مرا که با رگ جان شاخ مهر پیوندست عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۲
ما در غمت به شادی جان باز ننگریم نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش نيكوكارى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اِفْعَلُوا اَلْخَيْرَ وَ لاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً فَإِنَّ صَغِيرَهُ كَبِيرٌ وَ قَلِيلَهُ كَثِيرٌ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۶۳
پیش چشمم شد روان گر تشنه دریا شدم رشیدالدین میبدی : ۷۶- سورة الانسان (الدهر)- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره هزار و پنجاه و چهار حرفست. دویست و چهل کلمت، سى و یک آیت.
